تا که درآمد به میان فروردین

لاله شده نور فشان چون چراغ

کرده پُر ‌آذین چمن و صحنِ باغ

سروِ سهی خیمه زده هر طرف

کاج کمر بسته همی صف، به صف

تا بنشینند به خنیاگری

خنده زنان آمده کبکِ دری

نرگس مخمور چنان آفتاب

صبح برآورده برون سر زخواب

نغمه داودیِ مرغ سَحَر

هر نفس آورده نوایی دگر

عطرفشان آمده طفلِ نسیم

تا که کند شکرِ خدای کریم

سبزه شده دامنِ دشت و دمن

شانه زده باد به زُلف چمن

ماه جبینا! تو در این نوبهار

ساغری از باده ایمان بیار

تا که بشکرانه این جشن و سور

وین همه اِنعامِ خدای غفور

تکیه به فرموده احمد(ص) کنیم

پیروی از دین محمد(ص) کنیم

همرهِ مُشکان به خدا رو نهیم

روی بر آن خالق مینو نهیم