هر شب خواب می بینم ۴۰ میلیون از کسی، قرض گرفته‌ام و در بانک مسکن گذاشته‌ام، به این امید که روزی بتوانم یک وام ۸۰ میلیون تومانی دریافت کنم و با آن، در کوه و کمر و کیلومترها دور از تهران و محل کارم، یک خانه ۳۵ متری بخرم! ایضاً شب‌ها کابوس می بینم که طلبکار، با چماق به دنبالم می‌‌دود و پولش را می‌خواهد!

داستان از این قرار است که به همراه همسرم برای دریافت وام مسکن که برای هر نفر ۸۰ میلیون تومان اعلام شده است، به یکی از شعبه‌های بانک مسکن مراجعه کردیم، که گفتند باید ۴۰ میلیون تومان به مدت یک سال به بانک بسپاریم و پس از آن ۸۰ میلیون تومان وام را دریافت کنیم. روش دیگر وام مسکن، خرید اوراق است که آن هم زمان‌بَر است. ‏سئوال این است مستأجران و به‌ویژه حقوق‌بگیران که برای پرداخت ودیعه برای رهن و اجاره خانه وامانده‌اند، چگونه می‌توانند۴۰ میلیون تومان در بانک‌ها سپرده‌گذاری کنند و یک سال هم منتظر بمانند، تا بتوانند ۲ برابر آن، وام مسکن بگیرند؟ از دیگر سو، مشکل پرداخت اقساط بالا و به‌‌موقع وام مطرح است. اگر هدف مسئولان، کمک به اقشار ضعیف و کم درآمد است، چرا چنین شرایط سختی را برای آنان تعیین و اعلام می‌کنند که کسی نتواند خواب وام ۸۰ میلیونی را هم ببیند؟ ‏شرایط پرداخت این‌گونه وام‌ها چنان است که همه ترجیح می‌دهند مستأجر باقی بمانند، اما هرشب کابوس طلبکاران را نبینند و شکنجه روحی نشوند!

سید حسن میرنبوی