با این‌که تیم ملی والیبال ما از نظر سابقه حضور در مسابقات بزرگ جهانی تازه‌کار و جوان است، ولی با توجه به توانمندی‌های فردی و جمعی آنان، انتظار ملت ما بیش از این است و به‌نظر می‌رسد دور از انتظار هم نیست. من شخصاً اطلاعات و تجربه لازم را که بتوانم تیم از نظر تاکتیک بازی بررسی کنم، ندارم، ولی نمی‌توان برخی موارد را نادیده گرفت. تیم ما گاهی به‌قدری با قدرت و مصمم در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌‌کند که برای مربی و ملت بسیار امیدوارکننده است، ولی همین تیم با تمام خصوصیات خوب که از نظر تعداد افراد مناسب در پست‌های مختلف نگرانی ندارد و جابجایی افراد به آسانی امکانپذیر است، گاه در برابر تیم‌هایی که قبلاًَ برنده بوده‌ایم، کم می‌آورد.
به اعتقاد من به‌طور کلی در جوانان عزیز و غرورآفرین و ورزشکاران عزیز کمبودی وجود دارد که متاسفانه شامل تماشاچیان و طرفداران آنان هم هست و آن نبود خودباوری و حالت جنگندگی، مبارزه و استقامت است.همه ما اعم از ورزشکار، مسئولان، مربی و تماشاچی باید بدانیم هر مسابقه برد و باخت دارد. اگر برنده شدیم نباید حقایق را فراموش کرد و تصور کنیم حریفان آینده ما بیکار نشسته‌اند، بنابراین لازم است بعد از هر پیروزی سعی کنیم بر تلاش خود بیفزاییم که در برابر حریف آینده قوی از پای درنیائیم. با روحیه باخت و تسلیم وارد صحنه نشویم و باید به خودباوری برسیم و مادامی که این حس اعتماد به‌نفس در ورزشکاران ملت و مسئولان ما به‌وجود نیاید، نمی‌توانیم به‌نحو مطلوب از توان خود استفاده کنیم.من این حالت تیم والیبال را در تورنمنت سال ۱۳۹۴ به‌وضوح دیدم و در مقاله‌ای تحت عنوان «شکست پذیرفتنی و شکست‌ باورنکردنی» این نبود اعتماد‌به‌نفس و خودباختگی را تشریح کردم و از ورزشکاران و تماشاگران خواستم حس اعتماد و پایمردی و استقامت را در ورزشکاران تقویت کنند و همگان دیدند تیم ملی به‌تدریج به این خودباوری رسید و مسابقات را سرافراز به پایان برد.
به اعتقاد من وظیفه همه ما به‌ویژه مربیان، تقویت روحیه و ایجاد حس خودباوری در ورزشکاران است. با پشتیبانی صمیمی و مستمر، آنها را تشویق و مطمئن کنیم که به تلاش مردانه و پایمردی آنها ارج می‌گذاریم و به‌خوبی می‌دانیم که در هر مبارزه دو حالت برد و باخت وجود دارد. با اندک اشتباه و حتی باخت حمایت خود را از آنان دریغ نداریم. بلکه از هر حالت صمیمانه پشتیبانی کنیم و هیچگاه تلاش و تشویق را از یاد نبریم.
محمد حسین کریمی‌نژاد
استاد پاتولوژی و ژنتیک دانشگاه علوم پزشکی تهران