گیاهی خشبی با پایه چوبی و پوشیده از کرک‌های فشرده است. برگ‌ها چرمی و برگ‌های قاعده ای خطی تا واژ نیزه ای یا قاشقی شکل به طول ۶ تا ۱۵ میلی متر و دارای نوک کند یا تیز؛ برگ های فوقانی تخم مرغی شکل به طول تا ۱۰ میلی متر بدون دمبرگ یا با
دمبرگ کوتاه هستند.
گل ها آذین انتهایی و تشکیل شده از چند گل و به صورت کپه ای می‌رویند.گل‌ها در اواخر بهار ظاهر می‌شوند. این گیاه در نواحی نیمه بیابانی و بیابانی در دامنه‌ها و کوهپایه‌ها می‌روید. در ایران تاکنون از استان‌های جنوبی و جنوب شرقی گزارش شده است.
* منبع:
«فلورا ایرانیکا»، FLORA IRANICA, a monumental work on the plants of Persia. Edited by Karl Heinz Rechinger of Vienna since 1963-1977.
*عکس از: stridvall.se

code