بابک نگاهداری با اشاره به سیاست تمرکززدایی تهران از اوایل دهه ۴۰ شمسی و‌همچنین ممنوعیت استقرار صنایع در محدوده ۱۲۰ کیلومتری آن گفت: با وجود تأکید بر لزوم تمرکززدایی از کلانشهر تهران و اتخاذ این سیاست‌ها،موج جدید مهاجرت به تهران که از سال ۱۳۷۵ آغاز شده بود، در سال‌های اخیر با شتاب بیشتری ادامه یافته است.
وی افزود: بر اساس گزارش‌های مرکز آمار ایران،فقط در فاصله بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰، میزان خالص جمعیت مهاجر به استان تهران رقمی‌معادل ۹۷۸ هزار نفر بوده است و اهمیت این روند مهاجرتی زمانی روشن‌تر می‌شود که بدانیم در بازه دهساله – ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵- این رقم ۷۸۴ هزار نفر بوده است.
رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران تاکید کرد: بر اساس آمارهای سال ۱۳۹۰ مرکز آمار ایران، جستجوی کار و تحصیل از عمده‌ترین دلایل مهاجرت به تهران بوده است و به همین دلیل بیش از ۵۲ درصد مهاجران را افراد بین ۲۰ تا ۳۹ سال تشکیل می‌دهند.
نگاهداری درباره پیامدهای ناگوار مهاجرت بی‌رویه به تهران گفت: افزایش بی‌رویه مهاجرت و به‌تبع آن جمعیت شهر تهران، سبب افزایش هزینه‌های مسکن، حمل‌ونقل، خوراک و پوشاک و دیگر امکانات شهری می‌شود که می‌تواند به افت کیفیت زندگی شهری برای آن دسته از مهاجرانی که توانایی پرداخت این هزینه‌ها را ندارند، منجر شود.
وی افزود: به رغم تمهیدات شهرداری تهران برای توسعه پایدار و عادلانه امکانات شهری و ارائه خدمات در مناطق ۲۲ گانه، دو گروه مهاجر و غیرمهاجر در استفاده از خدمات و امکانات و فضای شهری اختلاف معناداری دارند و این موضوع بیانگر این است که گروه‌های مهاجر، بیشتر در حواشی شهر تهران و جایی که امکانات شهری در آنجا کمتر است، زندگی می‌کنند.
رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران درباره گزارش نشریه آمریکایی “فوربس “که به رتبه‌بندی شهرهای جهان از ۱۰ شاخص مختلف پرداخته است، گفت: این مطالعه درباره سنجش کیفیت زندگی شهرنشین‌ها‌ست که توسط دانشگاه ناوارا اسپانیا در ۷۷ زیر شاخه که ۱۰ شاخص آن مربوط به کیفیت زندگی شهری است تهیه شده و فهرست جدیدی از هوشمندترین شهرهای جهان را معرفی کرده است. این فهرست بر خلاف فهرست سال‌های گذشته که صرفاً بر یک جنبه شهرها تمرکز داشت،بر اساس مؤلفه‌های مختلف از ویژگی شهرهای مورد تحقیق تهیه شده است که تعیین‌کننده میزان ثبات و کیفیت زندگی در ۱۸۱ شهر است، لذا می‌بینیم که بعضی از شهرهای مهم جهان مانند نیویورک که رتبه نخست را در این مطالعه به دست آورده است، در شاخص یکپارچگی اجتماعی ضعیف عمل کرده است و رتبه ۱۶۱ را دارد.
نگاهداری افزود: رتبه‌ای که برای شهر تهران از نظر یکپارچگی اجتماعی در این مطالعه ذکر شده است بیانگر این است که به رغم تلاش‌های شهرداری تهران در توسعه، بهبود و ایمن‌سازی خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و سایر مسیرهای شهری، توسعه فضای سبز، گسترش حمل‌ونقل عمومی شهر تهران، به علت مهاجرت بی‌رویه افراد و تبعات ناشی از آن نظیر حاشیه‌نشینی، بیکاری و افزایش قیمت مسکن و.. نتوانسته‌ایم رتبه بالایی را در یکپارچگی اجتماعی کسب کنیم که این امر ناشی از نبود هماهنگی دستگاه‌ها و سازمان‌های دخیل و متولی امر است و در این سال‌ها شهرداری به تنهایی و برخلاف وظایف سازمانی سنگینی بار مسئولیت را بر دوش کشیده است.
دکتر سیدمحمدکاظم سجادپور ریاست دورهای شورای امنیت انگارهها و دیدگاهها