انتخابات در اغلب کشورهای اروپایی اگر مهمترین پدیده در مدیریت جامعه و کشورها نباشد که چنین است، اصلی‌ترین ابزار حاکمیت احزاب برای اجرای برنامه‌های آنها بشمار می‌رود. به دنبال استعفای دیوید کامرون و انجام رفراندم عمومی درباره ماندن یا خارج‌شدن انگلستان از اتحادیه اروپا، مردم این کشور در همه‌پرسی به خروج از اتحادیه اروپا رأی دادند و ترازمی نخست‌وزیر شد، اما او نیز همچون کامرون انتخابات زودهنگام اعلام کرد. ترزامی و حزبش (محافظهکار) گمان داشتند که این بار با کسب آرای بیشتر در حالیکه اکثریت بالا را در پارلمان بدست خواهند آورد، قدرت و قوت بیشتری در دو جهت پیدا می‌کنند. اول، در مقابل مخالفت‌‌خوانی‌های حزب رقیب (حزب کارگر) و نیز حزب ناسیونالیست اسکاتلند که مخالف سرسخت خارج‌شدن از اتحادیه اروپا است و تا مرز تهدید انجام همه‌پرسی دیگر در اسکاتلند برای جداشدن از اتحاد با انگلستان یکپارچه پیش رفته بود، بعد از انتخابات قدرت بلامنازع نخست‌وزیری و دولت را در انگلستان بدست می‌آورد.
دوم، برای مذاکره با دیگر کشورهای عضو اتحادیه، بخصوص فرانسه و آلمان، برای کسب امتیازها در چگونگی خروج انگلستان از اتحادیه (برگزیت) قوی‌تر و با قدرت بیشتری حضور پیدا خواهد کرد. اما نتیجه انتخابات، محاسبه ترزامی نخست‌وزیر محافظهکار و حزب او را بهم ریخت و اکنون در داخل و برای شروع مذاکره با اتحادیه اروپا دچار مشکلات متعدد شده است، یکبار «دیوید کامرون» نخست‌وزیری که تا حدودی موفق بود، اما با اشتباه محاسبه، همه‌پرسی را اجرا کرد و شکست خورد؛ اینبار جانشین او، ترزامی نیز با اعلام انتخابات زودهنگام، شکست دوم را برای حزبش (محافظهکار) رقم زده است. مجلس عوام انگلستان ۶۴۶ کرسی نمایندگی دارد و برای تشکیل دولت حداکثری از سوی هر یک از دو حزب اصلی، محافظهکار و کارگر حداقل در اختیارداشتن ۳۲۶ کرسی نیاز است. در این انتخابات حزب محافظهکار ۱۲ کرسی نمایندگی کمتر از قبل و ۳۱۴ کرسی بدست آورده است. این حزب با ۵ر۴۸ درصد آراء، اکثریت لازم برای تشکیل دولت فراگیر را از دست داده است. حزب اصلی و رقیب (حزب کارگر) به رهبری «جرمی کوربین» با کسب ۲۶۱ کرسی در حالیکه ۳۱ کرسی نمایندگی بیش از گذشته بدست آورد و موقعیت خود را در پارلمان ترمیم و در انتخابات موفق‌تر شده است نیز نمی‌تواند تأیید تشکیل دولت حزبی مستقل از مجلس را کسب کند.
در نتیجه، انتخابات انگلستان را دردسر جدید برای مجلس و دولت آینده ارزیابی می‌کنند. زیرا با شمارش آراء معلوم شد که حاصل انتخابات، «مجلس معلق» است و برای تشکیل دولت آینده، راهی بجز ائتلاف با احزاب کوچک دیگر نیست. ثانیا، حاصل انتخابات به جای افزایش قدرت چانه‌زنی نخست وزیر و دولت مستقر، دورنمای ضعیف و تلاطم بسیاری را در مذاکره با اتحادیه اروپا نشان می‌دهد.
ترزامی، اعلام کرده است که کناره‌گیری نمی‌کند و با انجام ائتلاف با یک یا چند حزب کوچک، مانند حزب ملی‌گرای اسکاتلند که ۳۵ کرسی در انتخابات به دست آورده است، دولت جدید را تشکیل خواهد داد. از سوی دیگر، جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، خواهان کناره‌گیری و استعفای ترزامی از مسئولیت نخست‌وزیری شده است. در گذشته پارلمان معلق و دولت ائتلافی در انگلستان چندان موفق نبوده و عمری کوتاه مدت داشته است.
اینبار مشکلات درونی انگلستان پیچیده‌تر شده است و هم در مذاکره با اتحادیه درباره خروج از آن و انجام طرح «برگزیت» که قرار است تا هفته آینده آغاز شود، انبوهی از مشکلات و پیچیدگی‌های سخت دیده می‌شود. به طوریکه برخی از تحلیلگران سیاسی انگلستان «همه‌پرسی» دیگری در آینده برای ماندن یا خروج از اتحادیه را پیش‌بینی می‌کنند تا مگر انگلستان از این بن‌بست خارج شود. شوک انتخابات انگلستان، چنان شده است که «ترامپ» ضمن اظهار تاسف از نتایج آن، نگرانی خود را از دردسر انتخابات بیان کرده است.
نتیجه انتخابات انگلستان و پی‌آمدهای آن از پارلمان معلق و تشکیل دولتی ائتلافی روابط آینده انگلستان با اتحادیه اروپا و شاید مهمتر از این دو، آینده روابط اروپا با دولت ترامپ و حضور و شکل تاثیرگذاری در بحران‌های گوناگون در صحنه بین‌المللی، بخصوص در خاورمیانه را دو چندان کرده است.
رهبر حزب کارگر، خواهان استعفای ترازمی شده است و بیش از ۶۰۰ هزار نفر با امضای درخواستی خواهان کناره‌گیری او از نخست‌وزیری شده‌اند. دولت ائتلافی آینده از درون پارلمانی که هیچ حزبی در آن اکثریت ندارد اگر هم شکل گیرد، چندان عمری نخواهد داشت و ناچار انتخابات دیگری در آینده نزدیک پیش‌بینی می‌شود.
دوم، برای مذاکره با دیگر کشورهای عضو اتحادیه، بخصوص فرانسه و آلمان، برای کسب امتیازها در چگونگی خروج انگلستان از اتحادیه (برگزیت) قوی‌تر و با قدرت بیشتری حضور پیدا خواهد کرد. اما نتیجه انتخابات، محاسبه ترزامی نخست‌وزیر محافظهکار و حزب او را بهم ریخت و اکنون در داخل و برای شروع مذاکره با اتحادیه اروپا دچار مشکلات متعدد شده است، یکبار «دیوید کامرون» نخست‌وزیری که تا حدودی موفق بود، اما با اشتباه محاسبه، همه‌پرسی را اجرا کرد و شکست خورد؛ اینبار جانشین او، ترزامی نیز با اعلام انتخابات زودهنگام، شکست دوم را برای حزبش (محافظهکار) رقم زده است. مجلس عوام انگلستان ۶۴۶ کرسی نمایندگی دارد و برای تشکیل دولت حداکثری از سوی هر یک از دو حزب اصلی، محافظهکار و کارگر حداقل در اختیارداشتن ۳۲۶ کرسی نیاز است. در این انتخابات حزب محافظهکار ۱۲ کرسی نمایندگی کمتر از قبل و ۳۱۴ کرسی بدست آورده است. این حزب با ۵ر۴۸ درصد آراء، اکثریت لازم برای تشکیل دولت فراگیر را از دست داده است. حزب اصلی و رقیب (حزب کارگر) به رهبری «جرمی کوربین» با کسب ۲۶۱ کرسی در حالیکه ۳۱ کرسی نمایندگی بیش از گذشته بدست آورد و موقعیت خود را در پارلمان ترمیم و در انتخابات موفق‌تر شده است نیز نمی‌تواند تأیید تشکیل دولت حزبی مستقل از مجلس را کسب کند.
در نتیجه، انتخابات انگلستان را دردسر جدید برای مجلس و دولت آینده ارزیابی می‌کنند. زیرا با شمارش آراء معلوم شد که حاصل انتخابات، «مجلس معلق» است و برای تشکیل دولت آینده، راهی بجز ائتلاف با احزاب کوچک دیگر نیست. ثانیا، حاصل انتخابات به جای افزایش قدرت چانه‌زنی نخست وزیر و دولت مستقر، دورنمای ضعیف و تلاطم بسیاری را در مذاکره با اتحادیه اروپا نشان می‌دهد.
ترزامی، اعلام کرده است که کناره‌گیری نمی‌کند و با انجام ائتلاف با یک یا چند حزب کوچک، مانند حزب ملی‌گرای اسکاتلند که ۳۵ کرسی در انتخابات به دست آورده است، دولت جدید را تشکیل خواهد داد. از سوی دیگر، جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، خواهان کناره‌گیری و استعفای ترزامی از مسئولیت نخست‌وزیری شده است. در گذشته پارلمان معلق و دولت ائتلافی در انگلستان چندان موفق نبوده و عمری کوتاه مدت داشته است.
اینبار مشکلات درونی انگلستان پیچیده‌تر شده است و هم در مذاکره با اتحادیه درباره خروج از آن و انجام طرح «برگزیت» که قرار است تا هفته آینده آغاز شود، انبوهی از مشکلات و پیچیدگی‌های سخت دیده می‌شود. به طوریکه برخی از تحلیلگران سیاسی انگلستان «همه‌پرسی» دیگری در آینده برای ماندن یا خروج از اتحادیه را پیش‌بینی می‌کنند تا مگر انگلستان از این بن‌بست خارج شود. شوک انتخابات انگلستان، چنان شده است که «ترامپ» ضمن اظهار تاسف از نتایج آن، نگرانی خود را از دردسر انتخابات بیان کرده است.
نتیجه انتخابات انگلستان و پی‌آمدهای آن از پارلمان معلق و تشکیل دولتی ائتلافی روابط آینده انگلستان با اتحادیه اروپا و شاید مهمتر از این دو، آینده روابط اروپا با دولت ترامپ و حضور و شکل تاثیرگذاری در بحران‌های گوناگون در صحنه بین‌المللی، بخصوص در خاورمیانه را دو چندان کرده است.
رهبر حزب کارگر، خواهان استعفای ترازمی شده است و بیش از ۶۰۰ هزار نفر با امضای درخواستی خواهان کناره‌گیری او از نخست‌وزیری شده‌اند. دولت ائتلافی آینده از درون پارلمانی که هیچ حزبی در آن اکثریت ندارد اگر هم شکل گیرد، چندان عمری نخواهد داشت و ناچار انتخابات دیگری در آینده نزدیک پیش‌بینی می‌شود.
اکبر عزیزی اقدامی دیر، اما باارزش