یکی از دغدغه‌های مردم میهن ما با انتخاب آقای دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری دوره دوازدهم، بحمدالله به پایان رسید،اما هنوز بخش مهمی از مطالبات مردم یعنی ریشه‌کن کردن فسادها و پیدا کردن مفسدین بر زمین مانده است که انتظار بیجایی نیست!
وجود فساد اقتصادی در جامعه ما آن هم به گفته اکثر دولتمردان، گویای واقعیت تلخی است که مدت‌ها است مثل بختک شومی گریبانگیر بعضی‌ها شده است و گهگاه بنا به مناسبتی از آنها رونمایی! می‌شود و پس از مدتی که آب‌ها از آسیاب افتاد، دگربار مخفی می‌گردد و این روند نامیمون را در مناظره‌های تلویزیونی داوطلبان انتخابات اخیر ریاست جمهوری شاهد بودیم. بحث‌های مطرح شده در این مناظره‌ها مطلب دیگری است که پرداختن به آن، در حد و قواره این قلم نیست و مورد یادشده، بارها توسط سردبیر گرامی و نویسندگان با تجربه و باسواد روزنامة وزین و عزیز اطلاعات، موشکافانه و بیغرض توأم با دلسوزی، کالبدشکافی شده است، اما اصل ماجرا یافتن و معرفی مفسدین فسادهای اقتصادی و مالی و سپردن آنان به‌دست قانون است و سئوال همگان این است که آیا انجام این فسادهای گسترده و کلان مالی، ارگانیک و به قول معروف خودجوش و یا سازمان‌یافته و زنجیره‌ای بوده است؟!
آیا خلأهای قانونی و عدم قاطعیت ،
شفافیت در این مورد به‌خصوص باعث شده است که نتوان دستان این تجاوزگران به بیت‌المال را یکبار و برای همیشه قطع کرد؟
می‌دانیم یکی از عوامل اثرگذار در بحران‌های اقتصادی، ظهور و پیدایش آدم‌های فاقد مسئولیت‌های فردی و اجتماعی و فاقد وجدان انسانی‌ست. زمانی که بهای نفت در بازارهای جهانی جهش پیدا کرد و به اوج خود رسید، این پدیده اثر ویرانگری روی اقتصاد کشورهای فاقد برنامه برای چنین روزهایی گذاشت و شاید یکی از علل رو به رشد فساد درآمد بالای نفت، حاصله از این جهش بود و ما نتوانستیم این صعود ناگهانی را به‌خوبی کنترل کنیم.
شعارزدگی و شتاب و عجله در هزینه‌سازی بدون برنامه از طرفی و به‌کار نبستن مراحل علمی و اصولی در مهار این درآمدهای هنگفت از طرف دیگر، باعث شد دست انگل‌های خون‌آشام و راهزنان و سوءاستفاده‌چیان و رانت‌خواران بی‌خبر از خدا را باز کند و آنان را در هر چه بیشتر غارت و چپاول بیت‌المال، گستاخ‌تر سازد.
گرایش دیگری که در ارتباط با افزایش فسادها در ارگان‌های، مختلف و در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی رخ داده، انحصاری بودن بعضی از تجارت‌ها و دخالت‌های مستقیم و غیرمستقیم دولتی در آنها است. مجموعه این پارامترها روند تولیدات داخلی را به دلیل واردات بیرویه و بی‌حساب و کتاب و نیز انباشت کالاهای وطنی، به چالش کشیده است و توزیع بی‌موقع این اجناس عمدتاً مصرفی در جامعه، باعث تورم افسارگسیخته و از کارافتادن کارخانه‌های کوچک و بزرگ و در نتیجه ورشکستگی و بلاتکلیفی در اقتصاد عمومی شده است.
البته بحث پیرامون علم اقتصاد مطلبی نیست که هرکس بتواند به آن بپردازد، به گفته علمای علم اقتصاد،جمع و جورکردن اوضاع اقتصادی در شرایط بحرانی، مهم‌تر از شکافتن اتم و دستیابی به فناوری‌های حیرت‌انگیز قرن حاضر است. اگر هم به مختصر و ضمنی به این مهم پرداخته شد، به دلیل آن بود که چنانچه این پدیده منحوس و غیراخلاقی همچنان استمرار پیدا کند می‌تواند بیش از پیش در توسعه و گسترش فسادها مؤثر افتد. حال ببینیم آیا این همه که درباره فساد، حرف و حدیث به میان آمده است، آیا مفسدان و عاملان آنها هم معرفی شده‌اند؟ فساد بدون مفسد که معنی نمی‌دهد، فساد که سیل، آتش‌سوزی، زمین‌لرزه و دیگر بلایای طبیعی نیست «گرچه از آنها ویرانگرتر است» که نتوان آن را پیش‌بینی کرد و جلویش را گرفت، نشستن و گفتن و شعاردادن درباره فسادهای اقتصادی به منزله آن است که درد را تشخیص دهیم، ولی دارویش را فراموش کنیم! که این عمل خود باعث وخامت بیماری فساد می‌شود. اگر فساد علت است، معلول آن چه می‌شود و کجاست؟ آیا در پی معلول آن هم رفته‌ایم و یا دست روی دست گذاشته‌ایم تا این غده بدخیم، بیشتر و بیشتر رشد کند؟ مردم روزانه شاهد رفت و آمد خودروهای میلیاردی و تبلیغ رستوران‌های جورواجور با کباب بره سیخی ۱۲۰ هزار تومان و دیزی‌‌های ۳۶ هزار تومانی هستند و از خود می‌پرسند این خودروها را چه کسانی سوار می‌شوند و آن کباب‌ها را کدامین افراد تناول می‌فرمایند و در حالی که به گفته آیت‌الله رئیسی سفره مردم کوچکتر شده است، می‌پرسند آیا حقی از کسی ضایع نشده است؟ آیا از این همه تنعم که بهره می‌برند مالیات آن را هم داده‌‌اند؟ آیا زد و بندی،
زیرمیزی‌ایی، تبانی و سندسازی اتفاق نیفتاده است و اگر اتفاق افتاده، احقاق حق‌تان چگونه بوده است؟ این‌ها دغدغه‌هایی است که ملت ما از مسئولان دولت جدید، می‌پرسد و در انتظار پاسخ مناسبی است که آنان را به آینده دلگرم و امیدوار سازد.
سرانجام در شرایط مشخص کنونی باید چه راهکار و برنامه‌هایی تدوین و اجرا شود تا دگربار چنین فاجعه‌های مصیبت‌بار اقتصادی در میهن ما اتفاق نیفتد و فقر و تنگدستی را که زائده بخشی از فسادهای اقتصادی است، به یکباره و برای همیشه از میان ببرد؟
هرمز خورشیدی ـ رشت
اکبر عزیزی «اخلاق» بازیچه ورزش نیست