«تُل کمین» مرودشت فارس، دوره‌های فرهنگی و استقراری از دوره روستانشینی قدیم در هزاره ششم پیش از میلاد تا دوره میانه و پایانی اسلامی را در خود جای داده است.
به گزارش پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، نوروز رجبی، سرپرست ایرانی مطالعات باستان‌شناسی گروه مشترک ایران و آلمان در «تُل کمین» می‌گوید: نتیجه مطالعات فصل نخست در این محوطه نشان می‌دهد، از آغاز هزاره ششم پیش از میلاد تا آغاز هزاره اول و دوره هخامنشی پیوسته در این محوطه کلیدی استقرار فرهنگی و سکونتی وجود داشته است. به عبارت دیگر تنها در بازه زمانی پس از دوره هخامنشی تا سده‌های نخستین اسلامی در این محوطه هیچگونه شواهدی از استقرار فرهنگی دیده نشده است .
به گفته این باستان شناس، فصل نخست این فعالیت پژوهشی بیشتر با هدف شناخت و مطالعه پیش رفت و برنامه‌های گوناگون انجام شد که از جمله می‌توان به تهیه نقشه منحنی میزان (توپوگرافی) تپه، شبکه بندی، بررسی پیمایشی فشرده تپه و گردآوری مواد فرهنگی اشاره کرد.
او بر اهمیت این محوطه برای مطالعه پیوسته زیستی در دشت مرودشت تأکید می‌کند و می‌گوید: یکی دیگر از برنامه‌های این گروه مشترک، بررسی‌های ژئوفیزیک و ژئورادار (روش رادار نفوذی زمین) به منظور شناخت بهتر بقایای معماری و فرهنگی در دل تپه بود که می‌تواند بهترین راهنما برای ادامه مطالعات باستان شناسی مبتنی بر کاوش در فصل‌های آینده باشد.
تعیین حریم
رجبی می‌افزاید: به دلیل آسیب‌پذیری تپه به وسیله کشاورزان و برای جلوگیری از تخریب و تسطیح تدریجی این تپه، برنامه تعیین عرصه و حریم تپه با بازکردن دوازده گمانه در پیرامون تپه دنبال و به خوبی انجام شد.
به گفته وی، این برنامه پژوهشی باعث وضع مقررات و قوانینی برای تپه خواهد شد که به موجب آن هر گونه آسیب زدن به بقایای فرهنگی و تاریخی پیگرد قانونی و مجازات به همراه خواهد داشت.
او از دیگر برنامه‌های پژوهشی گروه مشترک ایران و آلمان در «تُل کمین» را آسیب‌شناسی، مستندنگاری و تهیه نقشه سه بعدی تپه بیان کرد تا به کمک آن مدارکی موثر از شرایط کنونی تپه به دست آید.
براساس این گزارش، مطالعات باستان‌شناسی مشترک پژوهشکده باستان شناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشگاه گوته فرانکفورت با هدف پاسخگویی به پرسش‌های باستان شناسی و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جوامع هزاره چهارم تا هزاره اول پیش از میلاد در بلندی های فارس و دشت مرودشت و با تمرکز بر تُل کمین انجام شده است. تُل کمین محوطه ای مهم بر کناره رودخانه کُر با گستره ۱۰ هکتار است که نخستین بار توسط ویلیام سامنر شناسایی و معرفی شد و در دهه شصت خورشیدی چندین گمانه توسط واندنبرگ بر روی آن باز شد .این مطالعات، با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و به سرپرستی مشترک نوروز رجبی و «جان واک مایر»، یکی از برنامه های بلندمدت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری است که براساس تفاهم‌نامه‌ای با دانشگاه گوته فرانکفورت انجام می شود.

code