نفوذ چینی‌ها در بازار کار گردشگری ایران به برخی کشورهای اروپایی هم سرایت کرده است. بعضی گروه‌های فرانسوی و هلندی هم ترجیح می‌دهند شخصاً و بدون همراهی راهنمایان ایرانی در کشورمان سفر کنند، صحبت بر سر مسافرت گروه‌های سه یا چهارنفره نیست، موضوع تورهای پرجمعیتی است که از همه امکانات گردشگری استفاده می‌کنند اما مدل سفرشان طوری است که چرخه گردشگری را در کشور معیوب می‌کند.
به گزارش ایسنا، رامین ذبیح‌مند، راهنمای گردشگری، با بیان این مطلب، درباره جریانی که در کشور به راه افتاده است، هشدار می‌دهد و می‌گوید: ما زمانی نگران استفاده از دانشجویان چینی به‌عنوان راهنما در تورهای گردشگری بودیم. بعدها یک پله پیش رفتند و جای هتل‌دار مجاز را نیز گرفتند و خودشان خانه کرایه‌ای غیرمجاز در اختیار مسافران چینی قرار دارند و جای رستوران‌دار با نظارت وزارت بهداشت را هم گرفتند و خودشان خوراک چینی‌ها را در ایران تأمین می‌کنند و حالا هم که کار آژانس گردشگری را می‌کنند. درواقع ما از محل ورود گردشگران چینی به ایران جز ویزا، هیچ منفعت دیگری نمی‌بریم، چون آنها همه خدمات را از هموطنان‌شان در ایران می‌گیرند. چینی‌ها کل چرخه گردشگری را معیوب کرده‌اند.
استاد ارشد فدراسیون جهانی راهنمایان گردشگری با اشاره به گسترش فعالیت دانشجویان و طلبه‌های چینی مقیم در بخش گردشگری ایران، اظهار می‌کند: اتباع خارجی که ویزای تحصیلی دارند، معمولاً جواز کار ندارند، اما بیشتر چینی‌هایی که با ویزای غیرکاری ساکن ایران‌اند، این کار غیرقانونی را انجام می‌دهند، به‌طوری‌که هم حاشیه دارند و هم مالیاتی پرداخت نمی‌کنند.
دست‌فروشی مسافران چینی در تهران!
عضو انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان فارس همچنین درباره پدیده تازه دست‌فروشی برخی مسافران چینی در تهران نیز می‌گوید: این رفتاری نامرسوم در دنیای گردشگری و به‌نوعی ناشی از سوءاستفاده از خلأ قانونی و نبود نظارت بر اجرای درست قوانین موجود است.
این راهنمای چینی‌زبان سپس به اظهارات اخیر معاون گردشگری مبنی بر استفاده هیأت‌های تجاری چینی از خانه‌های شخصی اشاره می‌کند و می‌گوید: این کار مگر خلاف مقررات امنیتی در کشور نیست؟ چرا به آن رسیدگی نمی‌کنند؟ ما بارها در این‌باره مراتب اعتراض خود را به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منتقل کرده‌ایم و هیچ‌وقت هم پاسخ روشنی نگرفته‌ایم.
ذبیح‌مند اضافه می‌کند: سخنان اخیر معاون گردشگری در واکنش به وضعیتی که اتباع چینی در ایران ایجاد کرده‌اند، آب پاکی را روی دست ما ریخت، در حالیکه این انتظار می‌رود وقتی مسئولی حافظ منافع و مجری تصمیمات، قوانین و وظایف محوله است، به چنین اتفاقاتی که با امنیت کشور ارتباط دارد، توجه نشان دهد.
او در عین حال متذکر می‌شود: دغدغه ما فقط گردشگران چینی نیستند، گردشگرانی از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و هلند نیز به این جمع پیوسته‌اند. ما آژانس‌های رسمی را در ایران سراغ داریم که گروه‌هایی را از این دو کشور وارد می‌کنند و هر نوع خدمات و امکانات گردشگری را در اختیار آنها قرار می‌دهند، اما حاضر نیستند از راهنمای ایرانی استفاده کنند. ما حتی گزارش این آژانس را هم به بخش مربوطه در سازمان میراث فرهنگی داده‌ایم اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است.
عضو جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی ایران سپس این نکته را یادآور می‌شود که برگزاری تورهای گردشگری – حال از هر نوعی – به عهده آژانس‌های دارنده بند «ب» است و هیچ ارگان، تشکل یا هیأتی به‌جز آنها اجازه برگزاری تور گردشگری ندارد و این وظیفه سازمان میراث فرهنگی است که در صورت بروز تخلف از سوی سایر ارگان‌ها وارد موضوع شود.
وی تأکید می‌کند: جمیع راهنمایان گردشگری انتظار دارند سازمان میراث فرهنگی با هماهنگی دستگاه‌های مرجع و متولی به فعالیت‌های اتباع خارجی که کارشان تور گردشگری است، اما برچسبی غیر آن را به خود می‌زنند رسیدگی کند و از گسترش این جریان مانع شود.
ذبیح‌مند اضافه می‌کند: در حال حاضر گروه‌هایی با عنوان پژوهش باستان‌شناسی، حشره‌شناسی و تحقیقاتی به ایران سفر می‌کنند، از همه امکانات گردشگری و رفاهی هم استفاده می‌کنند، اما حاضر نیستند از راهنماهای تخصصی ایرانی در این زمینه استفاده کنند. این تورها که از تمام خدمات گردشگری بهره برده‌اند، نمی‌توانند تابع قوانین گردشگری کشور ما نباشند.
این مدرس دانشگاه سپس این پرسش‌ها را مطرح می‌کند که آیا ما می‌خواهیم چشم‌بسته گردشگری را در کشورمان توسعه دهیم؟ نمی‌خواهیم به تجربه‌های دیگر کشورها ارزش بدهیم؟ و در ادامه نیز از نوع برخورد با موارد مشابه در کشوری دیگر یک مصداق می‌آورد: در مالزی اتوبوس‌های گردشگری اجازه ندارند بدون همراهی راهنمای محلی حرکت کنند. پلیس گردشگری حتماً روی این اتوبوس‌ها نظارت می‌کند و درصورت بروز تخلف، آنها را متوقف می‌کند.
این راهنمای گردشگری با اعتقاد بر وجود راهکارهای بسیار ساده برای حل این مشکل می‌گوید: بیشتر کشورهای گردشگرپذیر از پلیس گردشگر استفاده می‌کنند که روی گروه‌های بدون مجوز و بدون راهنما، نظارت شفاف دارند. در اماکن تاریخی نیز به جمعیتی بیشتر از یک خانواده بلیت نمی‌فروشند، مگر این که راهنمای محلی همراهشان باشد. با این کارها چند اتفاق می‌افتد، نخست تأمین امنیت گردشگر، مجموعه و کشور و نظارت همزمان است، ضمن این که به اشتغالزایی کمک خواهد شد و قانون هم رعایت می شود.
وی بیان می‌کند: ما این انتظار را از سازمان میراث فرهنگی و دولتمردان داریم که از ایرانی‌ها نه تنها در برابر چینی‌ها، بلکه در برابر تمام اتباع خارجی که قصد سفر به ایران را دارند، حمایت و این چرخه اقتصادی را برای مردم کشور خودمان حفظ کنند.
ذبیح‌مند تأکید می‌کند: شرایط ویژه حال حاضر کشور ایجاب می‌کند خارجی‌هایی که به‌راحتی به ایران وارد می‌شوند، نتوانند در خانه‌های شخصی غیرمجاز اقامت کنند و حتماً راهنمای رسمی و مجوزدار آنها را همراهی کند. این الزام‌ها نه تنها به حفظ چرخه اقتصادی هتل‌ها و ‌رستوران‌های مجاز کمک می‌کند، بلکه درصورت نظارت، راهنمایان می‌توانند مثل همیشه بازوی توانمندی در تأمین امنیت کشور باشند.
سمیه حسنلو

code