چند هفته اخیر اتفاقات مهمی در سراسر ایران افتاد که همه شما در جریان آن‌ها هستید.
مهم‌ترین اتفاق زلزله استان کرمانشاه بود که با توجه به سرمای هوا در آن منطقه، همه مردم ایران را نگران هموطنانمان به ویژه کودکان کرد و طوری همه دست در دست هم گذاشتند و وسایل ضروری را برایشان فرستادند که جای هیچ حرفی باقی نماند و بیشتر کودکان و نوجوانان توانستند در این شب‌های سرد با کتاب و اسباب‌بازی، زیر چادر گرم بخوابند.
این اتفاق یعنی ما حواسمان به یکدیگر هست و نمی‌گذاریم هموطنانمان تنها بمانند.
چند شب پیش شب چله بود و باز هم همه تلاش کردیم تا جایی که ممکن است حواسمان به یکدیگر باشد تا کسی تنها نماند و این جشن را خانوادگی و دورهمی برگزار کنیم.
اما دو اتفاق دیگر هست که نشان می‌دهد در بعضی مواقع چندان مهربان نیستیم و باید تمرین کنیم به خاطر خودمان هم که شده، به دیگران آسیب نرسانیم.
زلزله تهران
شب قبل از شب چله، در تهران زلزله آمد. مردم زیادی به خیابان‌ها آمدند تا اگر زلزله دوباره روی داد، در امان باشند. متأسفانه در این اتفاق، نمره خوبی نصیب بزرگترها نشد.
افراد بسیاری از کمک به سالمندان و افراد دارای محدودیت حرکتی غافل شده بودند.
بسیاری افراد نمی‌دانستند چه چیزی را باید بردارند و چه‌طور به خودشان و دیگران کمک کنند.
کودکان و نوجوانانی که این همه در مدارس، مانور زلزله تمرین کرده بودند، یا آن تمرینات را اجرا نکردند یا کسی به توصیه‌های آن‌ها توجه نداشت.
جماعتی که بیرون از خانه بودند، با رانندگی بی‌هدف در سطح شهر باعث ترافیک شدند و به آلودگی هوا افزودند.
به نظر شما، اگر این رفتار، یک امتحان فرض شود چه نمره‌ای از یک تا بیست باید به مردم داد؟
آیا کسی نمره قبولی می‌گیرد؟
آلودگی هوا
آلودگی هوا با زلزله فرق دارد. زلزله یک رویداد طبیعی است اما آلودگی هوا توسط اشتباهات انسان به طبیعت تحمیل شده است و نه فقط انسان بلکه درختان و گیاهان و آب و خاک را هم مریض و بیمار می‌کند.
آلودگی هوا نتیجه خودخواهی و بی توجهی کسانی است که باعث گرم‌شدن زمین، راکد شدن جریان هوا، کاهش بارندگی و تولید گازها و ذرات آلوده شده‌اند.
این که هر روز تلویزیون، مودم اینترنت، کامپیوتر، لامپ‌های بسیار، موتورشوفاژخانه، شومینه یا بخاری را بی‌دلیل روشن کنیم، این که بارها در یخچال را باز کنیم و ببندیم تا موتور آن چندین برابر کار کند و گرما تولید کند، این که برای هر مسیر کوتاه یا بلند از اتومبیل شخصی استفاده کنیم، باعث گرم‌شدن هوا و کاهش بارندگی‌ها می‌شود.
این که از پدر و مادرمان بخواهیم مدام برایمان فست فود بخرند، یعنی مصرف گوشت در جامعه به دلیل رواج این نوع تغذیه بالا برود و از آن طرف برای تولید گوشت بیشتر مجبور باشیم تعداد دام‌ها را افزایش دهیم. در نتیجه زمین‌های بیشتری تبدیل به دامداری‌ها و مرغداری‌های صنعتی شوند و تعداد بیشتری حیوان بیچاره در آنجا به زور آمپول رشد کنند تا آماده کشتار شوند و با نفس‌های بیشتر و مصرف آب و علوفه بیشتر باعث گرم شدن زمین شوند.
این که ما هر شب بهانه بگیریم که دلمان در خانه گرفته است و بیایید برویم بیرون ولی قدم نزنیم یا از شدت آلودگی نتوانیم پیاده‌روی کنیم و با ماشین دور بزنیم، یعنی باز هم به این روند آلودگی کمک کنیم.
بیایید حواسمان به یکدیگر باشد. حواسمان به گل‌هایی که تشنه‌اند، به پرندگانی که از شدت آلودگی دارند می‌میرند، به کوه‌ها و ستاره‌هایی که دیگر دیده نمی‌شوند، به کودکانی که نمی‌توانند در پارک بازی کنند باشد و نگذاریم آب و هوا و زمین بیشتر از این‌ها کم بیاوریم.
مهم‌ترین اتفاق زلزله استان کرمانشاه بود که با توجه به سرمای هوا در آن منطقه، همه مردم ایران را نگران هموطنانمان به ویژه کودکان کرد و طوری همه دست در دست هم گذاشتند و وسایل ضروری را برایشان فرستادند که جای هیچ حرفی باقی نماند و بیشتر کودکان و نوجوانان توانستند در این شب‌های سرد با کتاب و اسباب‌بازی، زیر چادر گرم بخوابند.
این اتفاق یعنی ما حواسمان به یکدیگر هست و نمی‌گذاریم هموطنانمان تنها بمانند.
چند شب پیش شب چله بود و باز هم همه تلاش کردیم تا جایی که ممکن است حواسمان به یکدیگر باشد تا کسی تنها نماند و این جشن را خانوادگی و دورهمی برگزار کنیم.
اما دو اتفاق دیگر هست که نشان می‌دهد در بعضی مواقع چندان مهربان نیستیم و باید تمرین کنیم به خاطر خودمان هم که شده، به دیگران آسیب نرسانیم.
زلزله تهران
شب قبل از شب چله، در تهران زلزله آمد. مردم زیادی به خیابان‌ها آمدند تا اگر زلزله دوباره روی داد، در امان باشند. متأسفانه در این اتفاق، نمره خوبی نصیب بزرگترها نشد.
افراد بسیاری از کمک به سالمندان و افراد دارای محدودیت حرکتی غافل شده بودند.
بسیاری افراد نمی‌دانستند چه چیزی را باید بردارند و چه‌طور به خودشان و دیگران کمک کنند.
کودکان و نوجوانانی که این همه در مدارس، مانور زلزله تمرین کرده بودند، یا آن تمرینات را اجرا نکردند یا کسی به توصیه‌های آن‌ها توجه نداشت.
جماعتی که بیرون از خانه بودند، با رانندگی بی‌هدف در سطح شهر باعث ترافیک شدند و به آلودگی هوا افزودند.
به نظر شما، اگر این رفتار، یک امتحان فرض شود چه نمره‌ای از یک تا بیست باید به مردم داد؟
آیا کسی نمره قبولی می‌گیرد؟
آلودگی هوا
آلودگی هوا با زلزله فرق دارد. زلزله یک رویداد طبیعی است اما آلودگی هوا توسط اشتباهات انسان به طبیعت تحمیل شده است و نه فقط انسان بلکه درختان و گیاهان و آب و خاک را هم مریض و بیمار می‌کند.
آلودگی هوا نتیجه خودخواهی و بی توجهی کسانی است که باعث گرم‌شدن زمین، راکد شدن جریان هوا، کاهش بارندگی و تولید گازها و ذرات آلوده شده‌اند.
این که هر روز تلویزیون، مودم اینترنت، کامپیوتر، لامپ‌های بسیار، موتورشوفاژخانه، شومینه یا بخاری را بی‌دلیل روشن کنیم، این که بارها در یخچال را باز کنیم و ببندیم تا موتور آن چندین برابر کار کند و گرما تولید کند، این که برای هر مسیر کوتاه یا بلند از اتومبیل شخصی استفاده کنیم، باعث گرم‌شدن هوا و کاهش بارندگی‌ها می‌شود.
این که از پدر و مادرمان بخواهیم مدام برایمان فست فود بخرند، یعنی مصرف گوشت در جامعه به دلیل رواج این نوع تغذیه بالا برود و از آن طرف برای تولید گوشت بیشتر مجبور باشیم تعداد دام‌ها را افزایش دهیم. در نتیجه زمین‌های بیشتری تبدیل به دامداری‌ها و مرغداری‌های صنعتی شوند و تعداد بیشتری حیوان بیچاره در آنجا به زور آمپول رشد کنند تا آماده کشتار شوند و با نفس‌های بیشتر و مصرف آب و علوفه بیشتر باعث گرم شدن زمین شوند.
این که ما هر شب بهانه بگیریم که دلمان در خانه گرفته است و بیایید برویم بیرون ولی قدم نزنیم یا از شدت آلودگی نتوانیم پیاده‌روی کنیم و با ماشین دور بزنیم، یعنی باز هم به این روند آلودگی کمک کنیم.
بیایید حواسمان به یکدیگر باشد. حواسمان به گل‌هایی که تشنه‌اند، به پرندگانی که از شدت آلودگی دارند می‌میرند، به کوه‌ها و ستاره‌هایی که دیگر دیده نمی‌شوند، به کودکانی که نمی‌توانند در پارک بازی کنند باشد و نگذاریم آب و هوا و زمین بیشتر از این‌ها کم بیاوریم.
code
اکبر عزیزی تا سه نشه ، بازی نشه!