اکنون دیگر همه بر این باورند که در صورت اقدامات ضروری و عملی، خطر محو دریاچه ارومیه از نقشه ایران وجود دارد و بعید نیست که عنقریب کوهی از نمک در غرب و شمال‌غرب کشور به‌وجود آید! هر چند ما آذربایجانی‌ها شب و روز دعا می‌کنیم که خدا چنین روزی را نیاورد، ولی چه فایده که غفلت بیش از دو دهه‌ای برخی مدیران ، معضل خشکی دریاچه ارومیه را به قدری حاد و پیچیده کرده است که مجموعه‌ اقدامات و راهکارهای نجات دریاچة «چی چست»، تا به حال متأسفانه خنثی و بی‌اثر شده است!

در مصاحبه‌ها گفته می‌شود احیای دریاچه ارومیه، که هم اینک به یک بحران و فاجعه زیست محیطی فراملّی تبدیل شده است و بالاتر از یک خطر سرزمینی مطرح می‌شود، نیاز مبرم به عزم ملّی دارد و دنیا هم باید کمک کند تا از خشک‌شدن کامل دوّمین دریاچه بزرگ آب شور جهان، جلوگیری به عمل آید. در این خصوص نمی‌دانیم از دست ما مردم چه کاری برمی‌آید، به جز شب و روز دعاکردن برای رفع مشکل مرگ تدریجی دریاچه ارومیه!

باقر رشادتی ـ شهر جدید اندیشه (شهریار)