رئیس جمهوری در همایش اخیر استانداران سراسر کشور مطالب مهمی را درباره مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی کشور ارائه و رویکردهای اساسی در سیاست داخلی را مطرح کردند. در بین این مطالب سیاستی بسیار اساسی و مؤثر سیاست برد ـ برد در مسائل داخلی است. ایشان در بخشی از بیانات خود، استانداران را به حل مشکلات عمومی در چارچوب مشی برد ـ برد توصیه کردند. به طوری که هیچ گروهی احساس باخت نکند و تأکید کردند که سیاست‌های برد ـ باخت نمی‌تواند وضع پایداری را در روابط تضمین کند و به هم خواهد خورد و تلویحاً این پیام را داشتند؛ حال که ما که در روابط خارجی سیاست «برد ـ برد» را مطرح می‌کنیم، چرا آن را در سیاست داخلی به کار نگیریم؟ به نظر می‌رسد تاکنون این رویکرد تا این حد برجسته در مسائل داخلی، از طرف سیاستمداران و مدیران ارشد کشور مطرح نشده است و شاید اولین بار باشد که در این حد وارد گفتمان رسمی و اداری کشور می‌شود و این اتفاق مبارکی است که می‌تواند راهگشای حل بسیاری از چالش‌های پیشرفت کشور باشد. این رویکرد می‌تواند:

ـ تقابل و اختلاف را در میان گروه‌های سیاسی را کاهش دهد.

ـ اختلاف بین مردمی را کم و به کشور در رهایی از حدود هفت میلیون پرونده قضائی کمک کند.

ـ ارتباط صنعت و دانشگاه را تسهیل کند.

ـ کار تیمی و گروهی را روان و تولید هم‌افزایی کند.

ـ تحزب را شکل دهد و جامعه ایرانی از پراکندگی آرا که در ۲۳۰ حزب و گروه سیاسی متجلی است، رها کند.

ـ اعتماد بین مردمی و بین دولت و ملت را افزایش دهد.

ـ زمینه لازم را برای پیشرفت کشور فراهم آورد.

اثرات معجزه‌گونه‌ای که برای رویکرد «برد ـ برد» بر شمردیم، ناشی از این حقیقت است که تمامی اختلافات و در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی به نوعی به حاکمیت رویکرد برد ـ‌ باخت (تقابل منافع) در کشور مربوط می‌شود که اگر با رویکرد «برد ـ برد» جایگزین شود، دیگر زمینه‌ای برای اختلافات و تقابل‌های ویرانگر باقی نمی‌ماند و به این ترتیب همراهی و همسویی می‌تواند ظهور و بروز داشته باشد که لازمه هر نوع موفقیتی است، که فرموده‌اند: «یدالله مع الجماعه».

بدیهی است که این همه برکات صرفاً با توصیه آقای رئیس جمهوری در جمع استانداران به دست نخواهد آمد و در واقع لازم است همه مدیران و کارکنان دولت در سراسر کشور و بخش خصوصی و مردم و به طور کلی ایرانیان چنین رویکردی داشته باشند تا آن نتایج نیکو به ثمر نشیند و این در حالی است که شواهد زیادی وجود دارد آلودگی ما به رویکرد «برد ـ باخت» نسبتاً بالاست.

از طرفی رویکرد «برد ـ برد» از اندیشه‌ای اصیل برمی‌خیزد که به نظر نویسنده، آن اندیشه این است که به هم پیوستگی منافع آدمیان، مثل به‌هم پیوستگی خود آدمیان (اجتماع انسانی) یک قاعده و قانون آفرینشی و سنت الله است و اساساً هیچ کسی یارای جدایی منافع خود از دیگران را ندارد، همچنان‌که نمی‌تواند جدا از مردم زندگی کند.

ناگفته پیداست که ایجاد چنین باوری در اجتماعی که قرن‌ها به نوعی با تفکر تقابل منافع (برد ـ باخت) خو کرده است، یک انقلاب فرهنگی تمام عیار است که بدون یک برنامه‌ریزی جامع و با مشارکت تمامی اهل فرهنگ امکانپذیر نخواهد بود. این کار هرچند کاری است سخت و بزرگ، اما یگانه راه‌حل اساسی برای برون رفت از مشکلات و نیل به اهداف بلند است. این کاری است که کشورهای ضعیف‌تر از ما آن را انجام داده‌اند و امروزه شهرت و آوازه‌ای در جهان به هم زده‌اند. یگانه نقطه قوت آنها این بوده که نقطه آسیب را به خوبی تشخیص دادند و درمان جواب داد؛ مسأله‌ای که نقطه ضعف ما بوده است. ما ۲۰۰ سال است که مشغول درمانیم، اما از درمان کامل خبری نیست، چرا که در تشخیص آسیب مشکلاتی داریم، لیکن امروزه سخنان آقای رئیس جمهوری نویدبخش ی است که نشان می‌دهد هرچند دیر و ضعیف، ولی آسیب را هدف گرفته‌ایم. امیدوارم فراتر از سخنرانی و در قالب برنامه‌ای مدون کار درمان هرچه زودتر آغاز شود. ما هم می‌توانیم این کار را انجام دهیم. در این بین پتانسیل بالا برای کار فرهنگی، نقطه قوت کشور ماست. بیش از این فرصت را از دست ندهیم.