کرنا‌های لشتِ‌نشاء و آستانه به صدا درآمدند، دمام جنوب کوبیده شد، دراویش چشتی ذکر عرفان به زبان آوردند، شادیانه‌های قشقایی پیچید، قوپوز آذربایجان و دوتار تربت‌جام نواخته شد و سرچنگی لوطی‌های میناب چرخید تا چراغ نخستین شب پنجمین فستیوال آینه‌دار با پرسه در نغمه‌های اقوام ایران‌زمین روشن شود.

به گزارش ایسنا، اکبر و ابراهیم سهرابی‌پور، محمد عبداللهی، حسین ثابتی و حسن مهدی‌دخت با کرناهای بلند خود نواختند و سیدمحمد میرغفاری نوای چاوشی سر داد تا بخشی از موسیقی خطه گیلان را نمایش دهند و آغازگر پنجمین فستیوال آینه‌دار باشند.

ماما کاظمیه و گروه زار بار دیگر از آبادان به تهران آمدند. عود و اسپند دود کردند، گلاب پاشیدند، قهوه منطقه جنوب را سرکشیدند تا چهار نوع زار «سیدی»، «بحری»، «مسقطی» و «نوبان» را اجرا کنند.

مراسم زار با صلوات‌های مامازار شروع شد و با کوبیدن به سازهای «دمام» یا «ابوسعین» (به معنی دوطرفه) که گاه به آن طبل می‌گویند و دایره به اوج خودش رسید.

عبدالعزیز احمدی هنرمند بعدی بود که دو تار به دست با دستار و لباس سفیدش و به نمایندگی از موسیقی تربت‌جام پا به صحنه گذاشت و موسیقی عرفانی این منطقه را در غیاب استادانش غلامحسین سمندری، ابراهیم شریف‌زاده، نورمحمد درپور، مرادعلی سالار احمدی و ذوالفقار عسگریان که دیگر در بین ما نیستند، اجرا کرد.

خواننده و نوازنده محبوبی که به گفته علی مغازه‌ای- دبیر هنری فستیوال آینه‌دار- وقتی در خیابان قدم می‌زند، گاهی موتورسوارها و رهگذران از او می‌خواهند تا یک دهن برایشان بخواند و او نیز صدایش را دریغ نمی‌کند.

چهارمین گروه نخستین شب فستیوال آینه‌دار از روستای کلپورگان که قدمت سفالگری‌اش به هفت‌هزار سال پیش می‌رسد، پا به صحنه گذاشتند. مردانی با لباس‌های بلوچی که امیر خسرو سیاهانی هدایت‌گرشان بود و ساز بِنجو می‌نواخت. فاروغ رحمانی با ساز رباب و محمدجان سپاهی با ساز تنبورک، صدای جلال بلوچ زهی را که غزل‌های ملنگی سر داد، همراهی کردند . به گفته مغازه‌ای، ساز بِنجو در چند دهه‌ی اخیر رایج شده و موافقان و مخالفانی دارد و برخی معتقدند جای ساز قیچک را گرفته است. رباب نیز یکی از سازهای عرفانی در منطقه سراوان است.

موسیقی قشقایی با صدای کرنای ابراهیم سلمان‌پور و نقاره علی کرم پرکامی در تالار رودکی نواخته و با یاد فرهاد گرگین‌پور- نوازنده پیشکسوت موسیقی قشقایی که به تازگی از دنیا رفته است، همراه شد. این اجرا با شادیانه‌های ایل قشقایی و دمیدن بی‌وقفه اوستا ابراهیم سلمان‌پور در کرنا همراه بود .

آشیق ولی عبدی از آذربایجان نیز بار دیگر قوپوز به دست گرفت و امسال برای دومین‌بار برای مخاطبان آینه‌دار نواخت. او با اجرایش در دوره قبل این فستیوال مورد توجه بسیاری از مخاطبان قرار گرفت.

پرسه در نغمه‌های اقوام ایران در نخستین شب پنجمین فستیوال آینه‌دار با گروه لوطی‌های میناب به پایان رسید. بی‌تابی حیدر نوایی برای دمیدن در ساز سرنا، دُهل‌نوازی علی نوایی، تنبک‌نوازی غلامشاه نوانی به همراه جوره نوازی اشکان نوایی و سرچنگی عباس صادقی بخش دیگری از شادی‌های مردم جنوب را به نمایش گذاشت.

لوطی‌ها نیز که میراث‌داری آیین‌های بخشی از خلیج فارس را انجام می‌دهند، با لباس‌های منگوله و زنگوله‌دار بخشی از موسیقی اقوام ایران را اجرا کردند و شاباش هم گرفتند .