آیا باید باور کنیم که جدایی‌طلبان یا گروه‌های فرقه‌گرا که مدعای دفاع از حقوق برادران و خواهران سنی‌مذهب را در برخی مناطق بهانه می‌کنند، این‌بار هم دست از آستین نفرت و جنایت درآورده‌اند تا ابراز وجود کنند یا دست کشورهای رقیب در بین است؟
منطقه آبستن حوادث و خشونت است و از شمال افریقا تا کشمیر و آن‌سوتر یعنی منتهی الیه غربی چین که مناطق مسلمان‌نشین سینکیانگ و مغولهای شرقی سکونت دارند، التهابات و منازعاتی به نام دین و بنیادگرایی خودنمایی می‌کند. نتیجه تاکنون یک چیز بیشتر نبوده است و آن شکستن مدار توسعه و پیشرفت و نابودی آینده و امید و نظم و ثروت در این سرزمین‌هاست. توزیع فقر و جلوگیری از سرمایه‌گذاری و تجارت، درحال ثمر دادن است و سلفیونِ وهّابی نیز با پاشیدن پتروپول و ایجاد مکتب‌هایی که به نام مقدس قرآن، مشغول ترویج نظرات نیاکان و اخلاف بنیادگرا و تروریست آنهاست، اکنون دارد نتیجه را می‌بیند و فکر می‌کنند با رشد کینه و خونریزی، دست بالا را خواهند داشت.
اما ایران به چند دلیل از تیررس این پروژه‌های شوم دور مانده و توسعه انسانی و فرهنگِ متفاوت در کشورمان، دست بنیادگرایان سعودی و متحدان نادان و حقیرشان را بسته است. کشور ما تنهاست و یک تنه باید در برابر غول بنیادگرایی سلفی و تعصبات کورکورانه بایستد. جالب آن که رژیم صهیونیستی با رویکردی امنیتی و تنزّه طلب و ایالات متحده امریکا با تمایلات و هوس‌های اقتصادی، چشم به روی این متعصبان فناتیک بسته‌اند و با ایران هراسی شدید و تبلیغاتی، آدرس عوضی به دنیا می‌دهند.
هرچند سیاستگذاران رسمی ما هم در این میان گاهی دچار قصور و تقصیر شده و مانند حمله مشکوک و ضد منافع کشور به کنسولگری سعودی در مشهد، بهانه به دشمن بی‌خرد داده یا در جریان تضعیف مبانی و پایه‌های برجام، آب به جام رقبا ریختند. با این‌همه کینه و گروکشی علیه ایران همچنان ادامه دارد و ما باید بزرگترین مزیت خود و میهن را که عبارت از امنیت نسبی و حفظ منابع انسانی است، حفظ کنیم و اجازه ندهیم آنچه در عراق و افغانستان و پاکستان به صورت امری متداول درآمده است و موجب نابودی تمام زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی و بحرانهای امنیتی شده در اینجا هم رخ دهد.
ماجرای چابهار از حیث شکل و فرم جنایتی که رخ داده است، تازه محسوب می‌شود. دست پنهان رقبای بندری در همسایه شرقی و چندین تجارتکده مافیاپرور در میان شیوخ خلیج فارس را می‌توان جستجو کرد. اگر چابهار و منطقه ساحلی دریای عمان راهکارهای ترانزیتی عظیم و امن داشته باشد و هند و ایران و افغانستان و چند کشور آسیای مرکزی و حتی خطوط آهن شرقی ـ غربی بدان متصل شده و در آن رفت و آمد کند، در آینده نزدیک به قدرت تجارت و افزایش حیرت‌انگیز ثروت در پرتو ایجاد شغل و مراودات با همسایگان بیشتر پی می‌بریم.
به مردم شریف و بزرگوار چابهار و خانواده‌های شهدای انفجار تروریستی پنجشنبه تسلیت می‌گوییم. نیروهای انتظامی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، دستگاه‌های امنیتی در منطقه و حتی مسئولان وزارت امور خارجه باید درباب طرح توسعه چابهار با قدرت عمل کنند و بهترین تصمیمات را در حوزه‌های داخلی و خارجی برای تضمین امنیت و تعمیم توسعه دنبال کنند. این برای شرق کشور و بلکه کل ایران یک ضمانت لازم و حیاتی است.
اکبر عزیزی اقدامی دیر، اما باارزش