جوانمردا! این شعرها را چون آینه دان. آخر دانی که آینه را صورتی نیست در خود؛ اما هر که نگه کند، صورت خود تواند دیدن. همچنین می‌دان که شعر را‌ در خود هیچ معنایی نیست؛ اما هر کسی از او آن تواند دیدن که نقد روزگار و کمال کار اوست.

و اگر گویی: «شعر را معنی آن است که قائلش خواست و دیگران معنی دیگر وضع می‌کنند از خود»، این همچنان است که کسی گوید: «صورت آینه، صورت روی صیقلی است که اول آن صورت نموده!» و این معنی را تحقیق و غموضی هست که اگر در شرح آن آویزم، از مقصودم بازمانم.

*عین‌القضات همدانی

حق و خلق

شیخ ابوالحسن خرقانی: در دشت کار کردمی و گفتمی: زبانم خلق را، و تنم کار را، و دلم حق را.

*نوشته بر دریا