رشید وطن‌دوست (از سولیست‌های باقی مانده از دوران افتتاح اپرای تهران) می‌گوید از بعد از انقلاب کسی را نداریم که اپرا بنویسد و من در این ۴۰ سال ایرانی‌ای ندیده‌ام که اپرا بنویسد.

به گزارش ایلنا، «من رشید وطن‌دوستم و تخصصم اپراست، خواننده اپرا هستم و قبل از انقلاب سی و پنج، شش اپرا در تالار رودکی خوانده‌ام. بعد از انقلاب هم حکم سولیست (تک‌خوان) ارکستر سمفونیک را برایم زدند و سولیست ارکستر ملی هم بوده‌ام، زمانی که فرهاد فخرالدینی رهبری‌اش می‌کرد…»

این‌ها جملات آغازین صحبت‌های مردی است که می‌توان از سولیست‌های باقی مانده از دوران افتتاح اپرای تهران دانستش. او حدود ۱۰ سال سولیست ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری، پنج‌ سال سولیست ارکستر ‌ملی‌ ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی و همچنین سولیست ارکسترهای دیگر بوده است. وطن‌دوست در سال ١٣۶٧ از طرف شورایعالی ارزشیابی وزارت ارشاد نشان درجه یک هنری گرفت و در‌ حال ‌حاضر مدیر آموزشگاه موسیقی ثمین است و آواز کلاسیک درس می‌دهد.

او درباره گروه تازه تاسیس سامیا و اجرای آن در روز ۱۲ دی همراه با پدرام مرندیز و فرزندش ثمین وطن‌دوست برای اولین بار در تالار وحدت گفت:ارکستر سامیا که می‌خواهم به شما معرفی‌اش کنم تازه تشکیل شده است و نوازندگانش باسوادند و تحصیل‌کرده و حدودا ۱۰ نفرند که خودم هم در آن می‌خوانم. منتها من هر کجا کنسرت داشته باشم، چون تخصصم اپراست قطعات کلاسیک می‌خوانم و همین طور قطعات آذربایجانی، چون خودم آذربایجانی هستم و متولد تبریز…

ازجمله قطعاتی که در این کنسرت می‌خوانم «ساری گلین» است که قطعه محلی آذربایجانی است و یک بند فارسی می‌خوانم و یک بند آذربایجانی. «لاوین رُز» را می‌خوانم که فرانسوی است و ترجمه‌اش می‌شود «زندگی در میان گل‌های رُز». یک آواز آمریکایی می‌خوانم به نام «Can t Stop Loving You» و «دیدی ای تنها امیدم» را می‌خوانم کار پرویز مقصدی، با شعری از پرویز وکیلی. «مرد سرگردان» را می‌خوانم؛ با موسیقی سورن و شعر رستگارنژاد. یک قطعه آذربایجانی می‌خوانم به نام «آیریلیق» یعنی «جدایی» با موسیقی علی سلیمی و شعرِ فرهاد ابراهیمی. بعد یک آواز آذربایجانی دیگر هم می‌خوانم؛ «قوبانین آغ آلماسی» یعنی «باغ سیب سفید» که محلی آذربایجانی است. چند قطعه هم توسط پدرام مرندیز خوانده می‌شود و چند آواز هم خود ثمین می‌خواند.