هیچ نمی‌دانم که به چه دلیل اهر، زادگاه دیرپای من و مرکز ۱۸ محال ارسباران و قاراداغ، که به لحاظ برخورداری از مواهب طبیعی بسیار، شایسته مراتب بالاتر است، در چشم بینای از ما بهتران، منظرش جلوه خاصی ندارد و متأسفانه توجه آنان را جلب نمی‌کند؟ نگویید دارم بلوف می‌زنم، مگر معدن مس سونگون یا معدن مس آمیخته به طلای روستای مزرعه در این شهر فراموش شده، قرار ندارد؟!

جنگل‌های در شرف ثبت جهانی آن، که متأسفانه براثر مسامحه مسؤولان چند بار ناخواسته طعمه حریق شده اند و در تلطیف آب و هوای پیرامونی آن، تأثیر ویژه‌ای دارند، در این محال نیستند و همچنین آثار به‌جای مانده از دوران باستان در جای جای این شهر دیرپا که به دفعات در روزنامه وزین اطلاعات به آ‌نها اشاره داشته‌ام و گردشگران طالب تاریخ را به خود فرا می‌خواند، کم است؟

یک سؤال از متولیان محترم ذیربط اهر و استان آذربایجان شرقی دارم و اینکه به چه دلیل در مورد ثبت جهانی بقعه شیخ شهاب‌الدین محمود اهری و نام شخص ایشان که از عرفای به نام اهر و ایران است، اقدام‌های بایسته به عمل نمی‌آید و چنانچه غیر این است،‌ از چه رو در این مورد اطلاع‌رسانی‌های همگانی نمی‌شود؟

باقر رشادتی ـ شهریار، شهر جدید اندیشه

ایمیل گفته ها و نوشته ها(ویژه خوانندگان) neveshteh@ettelaat.com