چندی پیش حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب و شماری ازمراجع درپاسخ به سئوالی در مورد روزهداری ماه مبارک رمضان در زمان شیوع ویروس کرونا اعلام نظرکردند .دراین باره تعداد دیگری از مراجع عظام هم نظر خود را اعلام کردند.
به گزارش مهر، این مراجع درباره شرایط و احکام روزه داری ماه رمضان امسال که با شیوع ویروس منحوس کرونا همزمان شده است، چنین فتوا داده اند:
آیتالله العظمی مکارم شیرازی
انسان نمیتواند به این دلیل، روزه را بخورد و باید در ماه رمضان روزه بگیرد، البته میتواند در فاصله افطار تا سحر از غذاهای مقوی استفاده کند تا از ضعف شدید بدن در طول روز جلوگیری نماید، اما کسی که میداند روزه برای او ضرر دارد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست، همچنین اگر یقین ندارد اما احتمال قابل توجهی میدهد که روزه برای او ضرر دارد، خواه این احتمال از تجربه شخصی حاصل شده باشد یا از گفته طبیب.
آیتالله العظمی صافی گلپایگانی
به طور کلی روزه برای هر مسلمانی در ماه مبارک رمضان واجب است و افطار بدون عذر شرعی علاوه بر قضا، کفّاره عمد دارد. بلی، اگر کسی خوف عقلایی ضرر ابتلاء به بیماری یا تشدید آن داشته باشد افطار نماید و قضاء آن را بجا آورد. واللّه العالم. موفق باشید.
آیتالله العظمی نوری همدانی
در روزهای اخیر مکرر عرض شد که روزه یکی از اعمال واجبی است که برای افرادی که شرایط دارند، واجب است، مگر این که در سفر یا بیمار باشد یا این که در وضعی باشد که اگر روزه بگیرد خوف آن را داشته باشد که بیمار شود یا بیماریش تشدید شود.
به نظر اینجانب ملاک خوف از بیماری یا تشدید بیماری است و خوف باید منشأ عقلایی داشته باشد یا پزشک متعهد و متدین تشخیص دهد و در چنین شرایطی وجوب روزه برداشته خواهد شد و اگر بگیرد عمل حرام انجام داده است.
همان طور که اگر سالم باشد و خوف ضرر و بیماری نداشته باشد واجب است بگیرد و ترک آن کفاره دارد و اگر کسی هم به هر عنوان نمیتواند روزه بگیرد حق روزهخواری را در جامعه ندارد و حفظ حرمت ماه مبارک رمضان ضروری است.
آیتالله العظمی علوی گرگانی
روزه از تکالیف واجب الهی است که بهراحتی از عهده مکلف ساقط نمیشود، لذا نمیتوان بهصرف احتمال ضرر آن را ساقط دانست ولی اگر فردی با نظر پزشکان متخصص ظن قوی عقلایی میدهد که روزه باعث تشدید بیماری یا مبتلا شدن به این بیماری میشود میتواند روزه نگیرد و بعداً باید قضای آن را بهجا آورد و نباید این موضوع بهانهای برای فرار از روزه گرفتن باشد.