ساکنان بخش لاریجان آمل از هرگونه امکانات رفاهی محرومند و ساکنان روستاهای آن با اینکه هم مرز استان تهران هستند، در زمستان‌های سرد و طولانی منطقه از نعمت گاز بی‌بهره‌اند. چند سالی است که برای گازرسانی پروژه‌هایی را از طریق شهرستان دماوند آغاز کرده‌اند، اما به دلیل صخره‌ای بودن مسیر لوله‌کشی و نبود بودجه کافی، پروژه مزبور به کُندی پیش می‌رود و به نظر می‌رسد اهالی با این اوضاع نابسامان اقتصادی به این زودی‌ها از نعمت گاز برخوردار نخواهند شد. دیگر مشکل اهالی لاریجان نوسان‌های برق و قطع دائم آن است که هر ساله روستائیان باید خسارت‌های سنگین از کار افتادن وسایل برقی خود را بپردازند که متأسفانه شرکت برق مازندران هم با کمبود بودجه برای خرید ترانس روبه‌رو است. از سوی دیگر بیشتر روستاهای لاریجان و بخصوص «والیسکان نوا» از نعمت آب شرب بهداشتی و لوله‌کشی محرومند و اهالی برای لوله‌کشی و احداث منبع ذخیره آب ۵ سال قبل از طریق نماینده سابق آمل در مجلس از شرکت آب و فاضلاب مازندران درخواست حل مشکل را ارائه دادند که پس از بازدید کارشناسان شرکت آب و فاضلاب آمل و محاسبه هزینه اجرای طرح یاد شده، هنوز بودجه‌ای برای این کار اختصاص داده نشده است و هر سال ساکنان روستا و بخصوص کودکان به انواع بیماری‌ها مانند شبه  وبا و حصبه مبتلا می‌شوند.

مشکل دیگری که جان همه را تهدید می‌کند، خطر پلی ارتباطی است که حدود ۵۰  سال قبل روی رودخانه هراز احداث شده و در حال حاضر رو به ویرانی است و هر روز اهالی ۵ روستا با ماشین‌آلات سنگین و خودروهای سواری با ترافیک سنگین از روی این پل رفت  و  آمد می‌کنند. ۳ سال قبل با درخواست اهالی برای ساخت پل جدید، بودجه‌ای در نظر گرفته شد، اما متأسفانه فقط یک پایه پل بتن‌ریزی شده و نیمه دیگر پل به دلیل نبود بودجه و عدم پرداخت پول پیمانکار تعطیل شده است و به دلیل گودبرداری نادرست در مجاورت پل قدیمی و ایجاد گرداب در کناره پایه‌های پل، پایه‌های پل قدیمی نشست کرده و براثر آن، پایه‌های ۲ طرف پل به هم نزدیک شده است و به ستون اصلی پل فشار وارد می‌کند که در نتیجه ستون‌ها خمیده شده است و هر آن امکان ریزش و خسارت‌های جانی و مالی آن وجود دارد. همچنین تخریب و ریزش پل قدیم «پل مون» باعث قطع ارتباط ۵ روستای کندلو، گیلاس، کنارانجام، زیبادشت و روستای بزرگ نوا به جاده اصلی می‌شود و چون مسیر جاده روستاهای یاد شده بن‌بست است، ساکنان آن‌ها با انهدام «پل‌مون» جاده دیگری برای رفت و آمد به جاده اصلی هراز و دیگر راه‌ها ندارند، در چنین شرایطی پیمانکار «پل‌مون» به دلیل عدم پرداخت طلب‌اش، چندی قبل تمامی میله‌گردها و آهن‌آلات بجا  مانده را جمع‌آوری و به وسیله تریلی از منطقه خارج کرده است و در نتیجه نه فقط پل جدیدی ساخته نشده، بلکه پل قدیمی «مون» هم در حال ویرانی است.

با قدردانی از زحمات بخشدار محترم لاریجان، از استانداری مازندران، فرمانداری آمل، مسئولان سازمان راهداری و شرکت‌های آب و فاضلاب، برق و گاز مازندران تقاضا داریم برای حل مشکلات اهالی زحمتکش روستاهای لاریجان اقدام کنند تا ناچار نباشند زادگاه آباء و اجدادی‌شان را به دلیل زمستان‌های طولانی و بسیار سرد و برفی ترک و به شهرها مهاجرت کنند.

علی اسلامی مجاوری ـ عضو هیأت امنای روستای والیسکان نوا