گرامیداشت ۲ بانوی پزشک متخصص کرمانی
دکتر فرزانه غضنفری‌پور این چراغ فروز و درخشان بشریت آبان‌ماه ۱۳۳۹ در شهر بم متولد شد، تحصیلات ابتدایی، راهنمائی و دبیرستان را در رشته علوم تجربی، در زادگاهش به پایان رساند و در همان سال، در کنکور سراسری در رشته پزشکی دانشگاه کرمان قبول شد و سپس دوره تخصصی کودکان را در دانشگاه علوم‌پزشکی کرمان، آغاز کرد و در سال ۱۳۶۹ پس از ارائه پایان‌نامه در امتحان بورد تخصصی شرکت کرد و موفق به دریافت دکتری تخصصی کودکان و نوزادان شد.

وی سپس در آزمون ورودی دستیاری فوق‌تخصصی، شرکت کرد و در رشته «نفرولوژی کودکان» دانشگاه علوم پزشکی ایران پذیرفته شد و در بیمارستان کودکان حضرت علی‌اصغر و بخش پیوند کلیه بیمارستان لبافی‌نژاد تهران به آموزش و پژوهش پرداخت و سپس مدرک فوق‌تخصصی نفرولوژی کودکان را از دانشگاه علوم پزشکی ایران دریافت کرد و با توجه به نیاز مبرم دانشگاه کرمان به راه‌اندازی بخش نفرولوژی، دگربار به کرمان بازگشت و با پیگیری‌های ایشان، سرانجام بخش همودیالیز در مرکز آموزشی درمانی افضلی‌پور کرمان راه‌اندازی شد.

دکتر فرزانه غضنفری مراحل افتخارآمیزی را طی کرد و به علم و عمل نیکو وارسته که باعث افتخار همشهریان عزیز است و سمبلی از یک انسان فرهیخته و شایسته است که نمونه‌اش بسیار نادر است.

مردم با دیده قداست به این بانو می‌نگرند، زیرا با تمامی وجودش در اختیار همنوعان است، آنهم با خوشروئی و لبخند و آرامشی تاثیرگذار، اما چهره‌ای دیگر از خدمتگزاران پزشکی خستگی‌ناپذیر که شهره برون استانی دارد؛ به‌نام خانم دکتر قدسیه بنی واهب . دکتر قدسیه بنی واهب به سال ۱۳۳۶ در شهر بم متولد شد. او پس از پایان تحصیلات پزشکی عمومی در سال ۱۳۵۹ به عنوان اولین زن فارغ‌التحصیل پزشکی از دانشگاه، به بم آمد و داوطلبانه در بهداری استخدام و به عنوان رئیس و پزشک مسئول درمانگاه دکتر امان‌پور، قدیمی‌ترین درمانگاه شهر بم، مشغول به کار شد و با توجه به اینکه در این شهر خانم‌ها علاقه‌مند بودند که به پزشک خانم مراجعه کنند، دکتر بنی واهب در درمانگاه و مطب با استقبال بی‌اندازه بیماران روبرو شد.

وی پس از دوران دستیاری، به عنوان متخصص اعصاب و روان (روانپزشک) از سال ۱۳۷۵ تاکنون در دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان آموزشی درمانی شهید بهشتی مشغول به کار است. نهایت این که مردان نباید به خود اجازه دهند که به زنان محترم خود، «مادر اسحاق و افشین و غیره» خطاب کنند و به جای کلمه «خانم آنهم با تمام احترام، او را «عیال» صدا کنند و یا کلمات تحقیرآمیز به کار ببرند، زیرا تحقیر زنان یعنی تحقیر مادران و اهانت به آنان!

نصرت‌السادات رضوی نیکخو (موحدی)

نسخه مناسب چاپ