مطالعات و آزمایش‌‌های حیوانی شامل سلول‌‌های کشت‌شده در آزمایشگاه نشان می‌دهد که سویه اُمیکرون (Omicron) ممکن است توانایی کمتری برای آلوده کردن ریه‌‌ها در مقایسه با سویه دلتا داشته باشد. این موضوع می‌تواند توضیح دهد که با وجود افزایش انتقال این بیماری چرا به نظر می‌رسد نوع اُمیکرون باعث بیماری کمتری نسبت به نوع دلتا می‌شود.
اگرچه افزایش ایمنی بر اثر واکسیناسیون ممکن است بر شدت بیماری تأثیر بگذارد، اما مطالعات روی حیوانات و سلول‌‌های کشت‌شده در آزمایشگاه نشان می‌دهد که جهش‌‌های انجام شده در سویه اُمیکرون قدرت آن را در آلوده کردن ریه‌‌ها نسبت به نوع دلتا کمتر کرده است. کاهش توانایی در آلوده کردن ریه‌‌ها می‌تواند یکی از علل کاهش شدت بیماری کوویدی که نوع اُمیکرون ایجاد می‌کند را توضیح دهد.
تفاوت دیگر سویه اُمیکرون با سویه دلتا و سویه‌‌های پیش از آن، در مسری بودن و شدت انتقال آن است. مطالعات نشان می‌دهد که نوع اُمیکرون می‌تواند در آلوده کردن مجاری هوایی فوقانی نسبت به نوع دلتا توانایی بیشتری داشته باشد. این موضوع می‌تواندبه طور بالقوه افزایش مسری بودن اُمیکرون را توضیح دهد. همچنین توانایی نوع این سویه جدید برای فرار از آنتی‌بادی‌‌های خنثی‌کننده نیز ممکن است مسئول افزایش قابلیت انتقال آن باشد.
ابتلای قبلی به ویروس کرونا و ایمن‌سازی با واکسن منجر به تولید آنتی‌بادی‌‌هایی می‌شود که ویروس را خنثی می‌کنند. این آنتی‌بادی‌‌های خنثی‌کننده با شناسایی زودهنگان ویروس در بدن، به طول معمول باعث کاهش بیماری‌زایی و انتقال آن می‌شوند. اغلب واکسن‌‌های کرونا برای القای واکنش ایمنی در برابر پروتئین سنبله سویه۲-SARS-CoV نوع وحشی طراحی شده‌اند اما در سویه جدید این ویروس جهش‌‌هایی در پروتئین سنبله مشاهده می‌شود که این موضوع ممکن است به فرار ویروس از آنتیبادیها کمک کند. فرار ویروس از آنتی‌بادی‌‌های ایجاد شده ممکن است ایمنی ما نسبت به این بیماری کاهش دهد. اگرچه این سویه به تازگی شایع شده و پیش از آن‌‌که بتوانیم ویژگی‌‌های گفته شده درباره آن را به طور قطعی تأیید کنیم، دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند.
code
اکبر عزیزی اقدامی دیر، اما باارزش