رشته مددکاری اجتماعی کودک و نوجوان در مقطع کارشناسی ارشد در سال ۱۴۰۱ برای اولین بار ایجاد می‌شود و به‌صورت نیمه‌متمرکز دانشجو می‌پذیرد.

دکتر غنچه راهب مدیر گروه مددکاری اجتماعی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی در وبینار «صیانت از حرفه مددکاری اجتماعی» با اعلام این خبر گفت: این امر به همت استادان مددکاری اجتماعی و همراهی و مساعدت ریاست دانشگاه علوم توانبخشی وسلامت اجتماعی و دکتر مریم بختیاری دبیر شورای علوم پایه پزشکی تحقق یافته‌است .

وی گفت: هدف از ایجاد این رشته، آموزش مددکاران با تخصص سلامت روانی ـ اجتماعی کودک و نوجوان، شناخت و ارائه خدمات مددکاری به کودکان در معرض خطرو ارائه خدمات توانبخشی اجتماعی به کودکان با اختلال عصبی ـ رشدی است.

به گزارش خبرنگار ما، در وبیناری که به همت انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و دانشگاه علامه طباطبایی در روز مددکار اجتماعی به مناسبت میلاد حضرت علی‌(ع) برگزار شد، تنی چند از استادان و اعضای انجمن علمی مددکاری اجتماعی بر ضرورت صیانت علمی، حرفه‌ای و اخلاقی از مددکاری اجتماعی تأکید کردند.

دکتر راهب در این وبینار تأکید کرد که مددکاران اجتماعی باید به روش‌ها و رویکردهای علمی جدید مجهز باشند و در همین راستا به رویکرد عقل‌گرایی و رویکرد مبتنی بر شواهد و کاربرد آن در رشته مددکاری اجتماعی اشاره‌کرد.

در این وبینار همچنین دکتر محمد زاهدی‌اصل استاد دانشگاه علامه طباطبایی، بر لزوم ممانعت از حضور افراد غیرمددکار در حوزه مددکاری اجتماعی تأکید کرد و یادآور شد: برای صیانت از حرفه مددکاری اجتماعی در ایران، لازم است نظام مددکاری اجتماع در کشور شکل بگیرد.

دکتر معصومه معارف‌وند عضو هیأت‌مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران نیز در این وبینار ‌صلاحیت حرفه‌ای را مجموعه‌ای از شایستگی‌ها شامل دانش، مهارت و نگرش دانست که به تناسب هر شغل یا حرفه، تعیین و توسط فرد در فرایند آموزشی و تجربی تبدیل به رفتار حرفه‌ای می‌شود.

به گفته معارف‌وند، مددکار اجتماعی که دارای صلاحیت حرفه‌ای است، می‌تواند از تفکر انتقادی در ارزیابی فعالیت‌های حرفه‌ای خود بهره بگیرد؛ یعنی می‌تواند فعالیت‌های خود را به‌طور مستمر بازنگری کند و در مسیر ارتقای مهارت‌ها، دانش و نگرش‌های حرفه‌ای تلاش کند.

مددکاری اجتماعی یک رشته دانشگاهی است و مددکاران اجتماعی باید در این رشته فارغ‌التحصیل شده باشند و برای کسب مهارت دوره‌های کارآموزی و کارورزی را سپری کرده باشند. از این‌رو، افرادی که در دوره‌های چند‌روزه مانند آنچه در ماه‌های گذشته توسط برخی سازمان‌های دولتی و خیریه‌ها برگزار شده‌است، شرکت می‌کنند، مددکار اجتماعی نیستند.

وی تأکیدکرد: حضور برخی مددکاران اجتماعی برای تدریس دوره‌های ۶ روزه تربیت مددکار اجتماعی، به‌طور ضمنی مجوز این اقدام غیرحرفه‌ای را به مجریان این برنامه‌ها می‌دهد و در نهایت همه این اقدامات موجب می‌شود خدمت‌گیرندگان در معرض خطر مداخلات بی‌کیفیت و آسیب‌زننده قرار گیرند.

دکتر حمیده عادلیان عضو هیأت‌مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی و مدیر گروه مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این وبینار با تشریح جایگاه حرفه مددکاری اجتماعی در نگاه بین‌المللی گفت: چالش‌های مددکاران اجتماعی در زمینه فعالیت افراد غیرحرفه‌ای در حوزه مددکاری اجتماعی، در سایر کشورها نیز مطرح است. وی افزود: تأکید بر مداخلات جبرانی (به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه) موجب تزلزل جایگاه آنها شده‌است. محدود شدن منابع و افزایش تعداد گروه‌های هدف، موجب کاهش اثربخشی و تضعیف جایگاه مددکاران اجتماعی شده‌است.

گفتنی است دکترمصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران نیز در این وبینار، بر صیانت علمی و حرفه‌ای و اخلاقی از مددکاری اجتماعی تأکید کرد.