سرایه
زان پیش که غمهات شبیخون آرند
برگوی که تا بادة گلگون آرند
تو زر نه‌ای ای غافل نادان که تو را
در خاک نهند و باز بیرون آرند
خیام

code

نسخه مناسب چاپ