ویرایش سوم مجموعه دوجلدی «سلامت در جمهوری اسلامی ایران ۱۴۰۰-۱۳۵۷»، نوشته دکتر سیدعلیرضا مرندی، دکتر فریدون عزیزی، دکتر باقر لاریجانی، دکتر حمیدرضا جمشیدی و همکاران، توسط انتشارات اطلاعات منتشر شد.

این مجموعه هفت فصل دارد. فصل اول آن به موضوعات سلامت، قانونگذاری در نظام سلامت و سیاستگذاری در نظام سلامت می‌پردازد. فصل دوم درباره منابع مالی سلامت، بیمه‌های سلامت و سایر منابع است و فصل سوم، در چهار بخش به موضوعات خدمات بهداشت، عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت و همکاری‌های بین‌بخشی، خدمات درمان، پرستاری، مامایی، اورژانس، انتقال خون و خدمات غذا و دارو پرداخته‌است. فصل‌های چهارم تا هفتم به ترتیب درباره آموزش و پژوهش، سلامت همه‌جانبه فرهنگ ایرانی- اسلامی، تجربه ایران در همه‌گیری کووید۱۹ و فن‌آوری‌های اطلاعات سلامت هستند. ‌نویسندگان در بخشی از پیشگفتار این مجموعه آورده‌اند: «بخش سلامت کشور با تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در حدود ۴ دهه گذشته توانسته‌است به دستاوردهای قابل‌توجهی در حوزه‌های سلامت و آموزش و پژوهش سلامت دست یابد. این موفقیت‌ها در نتیجه لطف الهی بوده و با اهتمام مدیران و سیاستگذارانی حاصل شده‌است که تلاش کردند با بهره‌گیری از دانش موجود، سرمایه ملی، مبنا قراردادن تکالیف مندرج در قانون اساسی و سیاست‌های کلی نظام و برنامه‌های توسعه‌ای؛ اقدامات و اصلاحات مختلفی را برای فراهم آوردن پوشش همگانی خدمات سلامت برای آحاد مردم برنامه‌ریزی و اجرا کنند.

به جرأت می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین اقدامات و اصلاحات کشور در تأمین سلامت برای همه، که در سال‌های اولیه پس از انقلاب و اندکی بعد از تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اجرا شد، برقراری نظام شبکه مراقبت‌های اولیه سلامت بود که ارائه مراقبت‌ها و خدمات را با پیاده‌سازی نظام ارجاع در سه سطح مورد توجه قرار داد. از دیگر اقدامات خدمات مهم اصلاحی کشور، ارائه بهتر و بیشتر خدمات سلامت، ادغام آموزش پزشکی و نظام ارائه خدمات بهداشتی درمانی کشور بود که امکان تربیت نیروهای پزشکی و پیراپزشکی جامعه‌نگر را فراهم کرد.»