مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی شناخته شده‌اند و دولت موفق از مطالب پیشنهادی و انتقادی مطبوعات نه فقط به سادگی گذر نمی‌کند، بلکه در هر وزارتخانه یا سازمان و بانک‌ها اشخاص کاردان و باهوش را به عنوان مدیر روابط عمومی بر می‌گزیند تا با مطالعه روزنامه ها، پاسخگوی آن‌ها باشد، که روابط عمومی‌ها حتی می‌توانند پیگیر مطالبات مردمی از مسئولان باشند. روزنامه قدیمی و پرسابقه اطلاعات طی هفته مطالب خوب و کلیدی از مشکلات کشور را در سطح پایتخت و شهرستان‌ها بازتاب می‌دهد، سؤال این است که آیا از بدنه دولت کسی این مطالب را پیگیری و رصد و بررسی می‌کند و آیا پاسخ آن‌ وزارتخانه یا سازمان، در همان روزنامه چاپ می‌شود؟ متأسفانه در دولت‌های قبلی ارتباط با مطبوعات و اطلاع‌رسانی دولت به مردم ضعیف بوده است و از این رو بعد از گذشت افزون بر ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، از مطبوعات صرفاً نمی‌توان به عنوان ابزار سیاسی بهره برد، بلکه نویسندگان روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران به مثابه مشاوران و چشمان بیدار دولت هستند که اگر دولت آینده‌نگر باشد، باید به وسیله یک سیستم علمی ارزیاب به نویسندگان افتخاری و دلسوزی که مشکلات کشور و استان خود را بازگو می‌کنند، به عنوان حق مشاوره افتخاری حق‌الزحمه بپردازد.

ذبیح‌الله بناگر ـ آمل