۱۶۰ سال پیش با ممنوعیت ورود چهارپایان باربر به محوطه «میدان ارگ» یا «باغ گلشن»،نخستین طرح ترافیک اجرا شد. حالا جای چهارپایان در تهران را چهارچرخ‌های آهنی گرفته‌اند که نمی‌توانند هر روز در هر خیابانی که دلشان می‌خواهد سرک بکشند. بعد از بنای «میدان توپخانه» جدید در «میدان ارگ سلطنتی»، توپ‌ها و توپچیان میدان ارگ را به آن محل منتقل کردند و وسط میدان ارگ، استخری هشت ضلعی ساختند و اطراف آن را به راه سنگفرش مربوط به کالسکه و قسمت‌های دیگر میدان را به فضای سبز اختصاص دادند. همچنین، اطراف باغچه‌ها را با ستون‌های سنگی و نرده‌های چوبی محصور کردند. یک سال بعد برای ممنوعیت عبور و مرور چهارپایان در این میدان، خندق شرقی را پُر کردند و روی آن خیابانی ساختند که از توپخانه جدید شروع می‌شد و تا دهنه بازار ادامه داشت. انتهای آن را هم دروازه‌ای به خارج شهر بنا کردند و به این ترتیب عبور چهارپایان باربر از محدوده میدان ارگ قطع شد. محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه در این‌باره نوشته است: «بعد از وضع میدان ارگ و طرح حوضی وسیع در آن، غرس دوباغ در دو طرف حوض و نصب ستون‌های سنگی به فاصله چهار ذرع جلوی باغ‌ها و محجر چوبی در فواصل ستون‌ها، محض اینکه ساحت چنین میدانی از آمد و شد دواب که حمل اجناس می‌کنند مصون باشد، حکم شد در جانب شرقی ارگ همایون دروازه‌ای از خارج صحرا به شهر قرار دهند و خندق شرقی شهر را انباشته، با سطح زمین برابر کنند و خیابانی عریض تا دهنه بازار تشکیل دهند.» این همان خیابان ناصریه آن زمان یا ناصرخسروی فعلی است. ۱۷۷ سال پیش در عصر صدارت میرزا تقی‌خان امیرکبیر، تمامی رفت و آمدها به تهران ثبت می‌شد. همزمان با سفر ناصرالدین شاه به قم، دولت فرمان داد ورود و خروج از دروازه‌های شهر تهران منوط به کسب مجوز شود و اسم آن را «بلیط دروازه» گذاشتند. هنگام دریافت بلیط برای حفظ امنیت سیاسی، نام مسافر، علت مسافرت، مقصد و مبدأ و حتی ورود و خروج گندم هم روزانه ثبت می‌شد. همچنین سندی از اسامی افرادی که از دروازه‌های مختلف تهران رفت و آمد داشته‌اند، ثبت و ضبط شده است. تهران در آن زمان ۱۲ دروازه داشت شامل دروازه‌های «حضرت عبدالعظیم»، «غار»، «خانی‌آباد»، «گمرک»، «قزوین»، «باغشاه»، «یوسف‌آباد»، «دولت»، «شمیران»، «دوشان تپه»، «دولاب» و «خراسان». عبور و مرور کالسکه در خیابان‌های آن زمان تهران نیاز به زیرساخت داشته، به همین دلیل و بنا به قول سیروس سعدوندیان در کتاب «اولین‌های تهران»: «سال ۱۲۶۷ هجری قمری برای اولین بار خیابان‌های تهران سنگفرش شدند. این امر از کوچه‌های «ارگ» شروع شد. علت آن هم هموارشدن کالسکه‌سواری بود.»
روزنامه «وقایع اتفاقیه» آن زمان در شماره ۳۸ خود می‌نویسد: «چون در این اوقات قرار شده است که روز به روز کالسکه‌ها در شهر تهران زیاد بشود و باید راه عبور کالسکه هموار و خوب باشد لذا کوچه‌های ارگ پادشاهی را کلاً سنگفرش نمایند؛ طوری که هم عبور اسب و کالسکه آسان شود و هم پیاده به استراحت بگذرد. وسط کوچه‌ها را به جهت عبور کالسکه گودفرش می‌کنند و دو طرف کوچه‌ها را به جهت عبور پیادگان مانند سکو قدری بالا آورده با سنگ‌های بزرگ مرتفع فرش می‌نمایند و این روزها مشغول ساختن این کوچه‌ها هستند.»
روزنامه «وقایع اتفاقیه» در شماره ۳۹ هم می‌نویسد: «کالسکه سوار شدن در میان خلق متداول باشدو خلق آسوده‌تر در طرق و شوارع حرکت نمایند. مجدداً اعلام می‌شود که حسب الحکم امنای دولت علیه، مقرب الخاقان «معیرالممالک» کارخانه کالسکه‌سازی در قورخانه مبارک به راه انداخته‌اندو این مخصوص امنا و اعیان دولت علیه نیست بلکه هر کس از تجار و کسبه و غیره که بخواهد، اذن از دولت علیه حاصل است…» گفته می‌شود پیش از کالسکه‌سازی معیرالممالک، نخستین کالسکه‌ها در اصفهان ساخته می‌شد؛ کالسکه‌هایی که به نقل روزنامه وقایع اتفاقیه کیفیت خوبی داشتند و حتی بهتر از کالسکه‌های ساخت فرنگ بودند. در حال حاضر بسیاری از خیابان‌های تهران از جمله پیاده‌روی خیابان لاله‌زار، سی تیر، بخشی از میدان حسن‌آباد و بازار تهران برای زیبایی بیشتر و به تقلید از کشور همسایه‌مان ترکیه سنگفرش شده‌اند که جلوه خوبی هم دارد اما عابران پیاده از این اتفاق چندان دلِ خوشی ندارند، زیرا یا پایشان به این تکه‌سنگ‌ها گیر می‌کند و پدر کفش‌هایشان درمی‌آید یا زمانی که باران و برفی می‌بارد، سنگ‌هایی که شُل شده‌اند آب را تا داخل کفش و زانوهایشان هم پرتاب می‌کند.
روزنامه «وقایع اتفاقیه» آن زمان در شماره ۳۸ خود می‌نویسد: «چون در این اوقات قرار شده است که روز به روز کالسکه‌ها در شهر تهران زیاد بشود و باید راه عبور کالسکه هموار و خوب باشد لذا کوچه‌های ارگ پادشاهی را کلاً سنگفرش نمایند؛ طوری که هم عبور اسب و کالسکه آسان شود و هم پیاده به استراحت بگذرد. وسط کوچه‌ها را به جهت عبور کالسکه گودفرش می‌کنند و دو طرف کوچه‌ها را به جهت عبور پیادگان مانند سکو قدری بالا آورده با سنگ‌های بزرگ مرتفع فرش می‌نمایند و این روزها مشغول ساختن این کوچه‌ها هستند.»
روزنامه «وقایع اتفاقیه» در شماره ۳۹ هم می‌نویسد: «کالسکه سوار شدن در میان خلق متداول باشدو خلق آسوده‌تر در طرق و شوارع حرکت نمایند. مجدداً اعلام می‌شود که حسب الحکم امنای دولت علیه، مقرب الخاقان «معیرالممالک» کارخانه کالسکه‌سازی در قورخانه مبارک به راه انداخته‌اندو این مخصوص امنا و اعیان دولت علیه نیست بلکه هر کس از تجار و کسبه و غیره که بخواهد، اذن از دولت علیه حاصل است…» گفته می‌شود پیش از کالسکه‌سازی معیرالممالک، نخستین کالسکه‌ها در اصفهان ساخته می‌شد؛ کالسکه‌هایی که به نقل روزنامه وقایع اتفاقیه کیفیت خوبی داشتند و حتی بهتر از کالسکه‌های ساخت فرنگ بودند. در حال حاضر بسیاری از خیابان‌های تهران از جمله پیاده‌روی خیابان لاله‌زار، سی تیر، بخشی از میدان حسن‌آباد و بازار تهران برای زیبایی بیشتر و به تقلید از کشور همسایه‌مان ترکیه سنگفرش شده‌اند که جلوه خوبی هم دارد اما عابران پیاده از این اتفاق چندان دلِ خوشی ندارند، زیرا یا پایشان به این تکه‌سنگ‌ها گیر می‌کند و پدر کفش‌هایشان درمی‌آید یا زمانی که باران و برفی می‌بارد، سنگ‌هایی که شُل شده‌اند آب را تا داخل کفش و زانوهایشان هم پرتاب می‌کند.
code
اکبر عزیزی تا سه نشه ، بازی نشه!