نشریه گاردین در مقاله ای دیگر به بررسی ابعاد جنگ اوکراین و به دنبال آن افزایش قیمت انرژی پرداخته و هشدار داده است که اگر پوتین بازهم به بالاتر رفتن قیمت گاز دامن بزند چه تبعاتی متوجه اروپا خواهد شد؟ترجمه این مقاله را در ادامه می‌خوانید:
در این جنگ هیبریدی عظیم، اروپا در حال آماده سازی راهبردهای دفاعی خود قبل از زمستان است و امید دارد از تبعات تحریم ها در امان بماند.کارشناسان بر این باورند که اگر هزینه‌های انرژی در ماه ژانویه آینده به ۵۰۰ پوند در ماه برسد، حتی حمایت سیاسی قوی انگلیس از اوکراین نیز متزلزل خواهد شد.
همزمان با افزایش نگرانی ها از موج جدید تبعات تحریم روسیه در اروپا ،«آنالنا بائربوک»، وزیر خارجه آلمان، پیش بینی کرده است که اعتراضات مردمی در پاییز امسال در کشورش بر سر قیمت گاز محتمل است، اما اوکراین و متحدانش اکنون روی تشدید تحریم ها به جای ارائه پیشنهادهای جدید متمرکز شده اند. اوکراین تخمین می زند که ۲۰ کشور ممکن است در دور زدن تحریم های روسیه به مسکو کمک کنند.البته اوکراین نباید نگران باشد که شورش مردمی که بائربوک در مورد آن هشدار داده است به این معنی باشد که حمایت از کی یف پایان خواهد یافت. درهمین رابطه،کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین می گوید: «پوتین در اوکراین با موشک و تانک می جنگد و در اروپا با افزایش قیمت گاز به نبرد ادامه می‌دهد».آندری یرماک، مشاور ارشد ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین، به وضوح نسبت به چگونگی تغییر افکار عمومی هشدار می دهد و می گوید ، این اشتباه است که اجازه دهیم جنگ به زمستان کشیده شود. او بر این باور است که مساله جنگ، امسال باید حل شود.او امیدوار است که ساکنان میلان و برلین قیمت آزادی اروپا را بر قیمت گاز ترجیح دهند، همانطور که پیشتر هم اشاره شد، اگر قبوض گاز در ژانویه آینده به ۵۰۰ پوند در ماه برسد، ممکن است حمایت سیاسی قوی انگلیس از اوکراین نیز متزلزل شود. این یک رقابت استقامتی است و در آن دو رقیب با قوانین متفاوت خود بازی می کنند،اما یک تفاوت اساسی در بازی رهبران روسیه و اروپا وجود دارد و آن اینکه، پوتین مجبور نیست به نظر افکار عمومی روسیه گوش دهد، او فقط تصمیم می گیرد.شاید پوتین به بهانه‌های مختلف مانند خرابی توربین های مخصوص، شیر گاز را ببندد و منتظر آثار وحشت اروپایی ها بماند.
در همین ارتباط شاهد بودیم که چگونه «گازپروم» روسیه صادرات جریان گاز خط لوله نورد استریم-۱ را به شدت کاهش داد. می‌دانیم که قیمت گاز در اروپا فقط در سال گذشته ۹ برابر شده است،بنابراین در این جنگ ترکیبی عظیم و پیش از آغاز بحران زمستانی، اروپا در حال آماده سازی خود در همه جبهه هاست و امید دارد که مخازنش برای زمستان آماده باشند. اروپا به شدت دنبال جایگزینی برای تامین نیاز به گاز خود است و در این مسیر برای تامین انرژی به سراغ کشورهایی مانند نیجریه، الجزایر، قزاقستان، عربستان ، قطر و عراق نیز رفته است.
محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی که پیش از این شخصی غیر موجه در عرصه بین المللی بود ، در الیزه مورد استقبال مکرون قرار گرفت. ماریو دراگی، نخست وزیر ایتالیا نیز در اوج بحران سیاسی کشورش ، به «طنجه» در مغرب رفت و مقامات اتحادیه اروپا نیز به «لاگوس» در نیجریه رفتند تا پیشنهاد توسعه میادین گازی را به این کشورها بدهند. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان نیز دست به دامان قطر شد. اکنون دیپلماسی به زیرلایه سیاست انرژی تبدیل شده است.توافق اعضای اتحادیه اروپا برای کاهش داوطلبانه تقاضای داخلی تا سقف ۱۵درصد گامی رو به جلو محسوب می شود، حتی اگر توافق پر از بندهای مبهم باشد و تامین انرژی افراد در خانه ها و ادارات قربانی شود.
در اروپا شاهد نوعی همبستگی در مقوله مقابله با آثار کمبود گاز هستیم، اما فضا برای بانک مرکزی اروپا به منظور ادامه افزایش نرخ بهره رو کاهش است، زیرا در این صورت ترس از رکود اقتصادی افزایش می یابد.مشکل اساسی اینجاست که برخی از کشورهای اروپایی بیش از سایر دولت ها از روسیه می هراسند. ۱۴ کشور اروپایی در سال ۲۰۲۱، بیش از ۵۰ درصد گاز خود را از روسیه دریافت کرد‌ه‌اند. آلمان اکنون به یکی از کشورهایی تبدیل شده که به شدت از تبعات تحریم گازی روسیه به هراس افتاده است و همین امر باعث شد که رهبرحزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان هشدار دهد که اگر به صلح با روسیه نرسیم، آلمان ممکن است به کشوری غیر صنعتی تبدیل شود. او شاید دیدگاه های آلمان شرقی را بازگو کند، اما این یک واقعیت است که در این بحران هر طرفی نگران آینده خود است.آلمان نمی تواند درباره اشتباهات سیاست خارجی گذشته خود بحث کند.
والتر ایشینگر، دیپلمات سابق آلمانی در همین ارتباط گفت: در سیاست امنیتی، در سیاست روسیه و در سیاست انرژی، در نقطه صفر قرار داریم و باید مجددا از صفر شروع کنیم.در این میان، ایتالیا آمادگی بیشتری برای مقاومت در برابر کمبود گاز از خود نشان می دهد. دولت رم اعلام کرده است که از نیمه دوم سال ۲۰۲۴ دیگر به گاز روسیه نیاز نخواهد داشت و فقط با کاهش ۷ درصدی مصرف فعلی گاز می تواند از زمستان عبور کند.در این میان نباید از این نکته غافل شد که اگر هدف تحریم‌ها و به دنبال آن افزایش فشارها در اروپا، فلج کردن اقتصاد روسیه باشد، این هدفگذاری کارساز نخواهد بود. تحویل نفت از سوی روسیه از ماه می تا ژوئن ۱۳ درصد کاهش یافت و از ۱۸ر۹ میلیون تن به ۱۶ر۵ میلیون تن رسید، اما درآمدهای مسکو افزایش یافت و نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۱ بیشتر شد.
صادرات گاز از روسیه در ماه ژوئن در مقایسه با سال گذشته به یک چهارم کاهش یافت، اما درآمد این کشور از ۳ر۶ میلیارد دلار به ۱۱ر۱میلیارد دلار افزایش یافت.آمریکا از زمان برگزاری اجلاس گروه ۷در آلمان کار بر روی جزئیات سقف قیمت نفت روسیه را آغاز کرده،اما این تلاش‌ها همچنان با موانع زیادی روبروست. از جمله این موانع می‌توان به مقاومت مستمر هند و چین برای کاهش خرید انرژی از روسیه اشاره کرد.از طرفی، طرح «ماریو دراگی»،نخست وزیر ایتالیا برای تعیین سقف قیمت گاز روسیه ممکن است به دنبال افزایش بحران های سیاسی در این کشور،همراه با دولت وی محو شود.«مایکل مک‌فول»، سفیر سابق آمریکا در مسکو که اکنون عضو کارگروه بین‌المللی تحریم‌های روسیه است، می گوید با وجود تقویت ارزش روبل، کاهش نرخ بهره و غرق شدن بانک‌ها در پول نقد، به نتیجه کاری که نهاد تحریمی یاد شده انجام می‌دهد،خوشبین است. وی می افزاید:فعال بودن روسیه در تلاش برای متوقف کردن تحریم‌ها نشانه این است که تحریم ها ، کار می‌کنند.
در این برهه هیچ ایده‌ای برای موثرتر کردن تحریم ها وجود ندارد.برای مثال وضع قوانینی که به دولت ها اجازه دهد با مسدود کردن دارایی‌های الیگارش‌های روس، این اموال را مصادره کنند. این طرح می تواند با تلاش جهانی موجب تسهیل بلوکه کردن دارایی های روسیه و فشا مضاعف بر مسکو شود.این کار گروه همچنین پیشنهاد می‌کند که روسیه باید کشور تروریستی اعلام شود و از این راه آثار تنبیهی تحریم‌های ثانویه آمریکا افزایش یابد. همچنین باید قوانین جدیدی معرفی شوند که به افشای اجباری اطلاعات در مورد تمامی ارتباط‌های تجاری، مالکیت مشترک شرکت ها و دارایی با شهروندان روس منجر شود. پیش نویس چنین قطعنامه ای پیشتر به کنگره آمریکا ارائه شده بود. چنین اقداماتی شرکت های آمریکایی را متحمل ضرر خواهد کرد.اکنون پیشنهادهای زیادی از کارگروه «مک فال» سرازیر می شود، اما مساله مهم این است که آیا غرب تمایلی به اجرای آنها دارد یا نه؟
در این جنگ هیبریدی عظیم، اروپا در حال آماده سازی راهبردهای دفاعی خود قبل از زمستان است و امید دارد از تبعات تحریم ها در امان بماند.کارشناسان بر این باورند که اگر هزینه‌های انرژی در ماه ژانویه آینده به ۵۰۰ پوند در ماه برسد، حتی حمایت سیاسی قوی انگلیس از اوکراین نیز متزلزل خواهد شد.
همزمان با افزایش نگرانی ها از موج جدید تبعات تحریم روسیه در اروپا ،«آنالنا بائربوک»، وزیر خارجه آلمان، پیش بینی کرده است که اعتراضات مردمی در پاییز امسال در کشورش بر سر قیمت گاز محتمل است، اما اوکراین و متحدانش اکنون روی تشدید تحریم ها به جای ارائه پیشنهادهای جدید متمرکز شده اند. اوکراین تخمین می زند که ۲۰ کشور ممکن است در دور زدن تحریم های روسیه به مسکو کمک کنند.البته اوکراین نباید نگران باشد که شورش مردمی که بائربوک در مورد آن هشدار داده است به این معنی باشد که حمایت از کی یف پایان خواهد یافت. درهمین رابطه،کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین می گوید: «پوتین در اوکراین با موشک و تانک می جنگد و در اروپا با افزایش قیمت گاز به نبرد ادامه می‌دهد».آندری یرماک، مشاور ارشد ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین، به وضوح نسبت به چگونگی تغییر افکار عمومی هشدار می دهد و می گوید ، این اشتباه است که اجازه دهیم جنگ به زمستان کشیده شود. او بر این باور است که مساله جنگ، امسال باید حل شود.او امیدوار است که ساکنان میلان و برلین قیمت آزادی اروپا را بر قیمت گاز ترجیح دهند، همانطور که پیشتر هم اشاره شد، اگر قبوض گاز در ژانویه آینده به ۵۰۰ پوند در ماه برسد، ممکن است حمایت سیاسی قوی انگلیس از اوکراین نیز متزلزل شود. این یک رقابت استقامتی است و در آن دو رقیب با قوانین متفاوت خود بازی می کنند،اما یک تفاوت اساسی در بازی رهبران روسیه و اروپا وجود دارد و آن اینکه، پوتین مجبور نیست به نظر افکار عمومی روسیه گوش دهد، او فقط تصمیم می گیرد.شاید پوتین به بهانه‌های مختلف مانند خرابی توربین های مخصوص، شیر گاز را ببندد و منتظر آثار وحشت اروپایی ها بماند.
در همین ارتباط شاهد بودیم که چگونه «گازپروم» روسیه صادرات جریان گاز خط لوله نورد استریم-۱ را به شدت کاهش داد. می‌دانیم که قیمت گاز در اروپا فقط در سال گذشته ۹ برابر شده است،بنابراین در این جنگ ترکیبی عظیم و پیش از آغاز بحران زمستانی، اروپا در حال آماده سازی خود در همه جبهه هاست و امید دارد که مخازنش برای زمستان آماده باشند. اروپا به شدت دنبال جایگزینی برای تامین نیاز به گاز خود است و در این مسیر برای تامین انرژی به سراغ کشورهایی مانند نیجریه، الجزایر، قزاقستان، عربستان ، قطر و عراق نیز رفته است.
محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی که پیش از این شخصی غیر موجه در عرصه بین المللی بود ، در الیزه مورد استقبال مکرون قرار گرفت. ماریو دراگی، نخست وزیر ایتالیا نیز در اوج بحران سیاسی کشورش ، به «طنجه» در مغرب رفت و مقامات اتحادیه اروپا نیز به «لاگوس» در نیجریه رفتند تا پیشنهاد توسعه میادین گازی را به این کشورها بدهند. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان نیز دست به دامان قطر شد. اکنون دیپلماسی به زیرلایه سیاست انرژی تبدیل شده است.توافق اعضای اتحادیه اروپا برای کاهش داوطلبانه تقاضای داخلی تا سقف ۱۵درصد گامی رو به جلو محسوب می شود، حتی اگر توافق پر از بندهای مبهم باشد و تامین انرژی افراد در خانه ها و ادارات قربانی شود.
در اروپا شاهد نوعی همبستگی در مقوله مقابله با آثار کمبود گاز هستیم، اما فضا برای بانک مرکزی اروپا به منظور ادامه افزایش نرخ بهره رو کاهش است، زیرا در این صورت ترس از رکود اقتصادی افزایش می یابد.مشکل اساسی اینجاست که برخی از کشورهای اروپایی بیش از سایر دولت ها از روسیه می هراسند. ۱۴ کشور اروپایی در سال ۲۰۲۱، بیش از ۵۰ درصد گاز خود را از روسیه دریافت کرد‌ه‌اند. آلمان اکنون به یکی از کشورهایی تبدیل شده که به شدت از تبعات تحریم گازی روسیه به هراس افتاده است و همین امر باعث شد که رهبرحزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان هشدار دهد که اگر به صلح با روسیه نرسیم، آلمان ممکن است به کشوری غیر صنعتی تبدیل شود. او شاید دیدگاه های آلمان شرقی را بازگو کند، اما این یک واقعیت است که در این بحران هر طرفی نگران آینده خود است.آلمان نمی تواند درباره اشتباهات سیاست خارجی گذشته خود بحث کند.
والتر ایشینگر، دیپلمات سابق آلمانی در همین ارتباط گفت: در سیاست امنیتی، در سیاست روسیه و در سیاست انرژی، در نقطه صفر قرار داریم و باید مجددا از صفر شروع کنیم.در این میان، ایتالیا آمادگی بیشتری برای مقاومت در برابر کمبود گاز از خود نشان می دهد. دولت رم اعلام کرده است که از نیمه دوم سال ۲۰۲۴ دیگر به گاز روسیه نیاز نخواهد داشت و فقط با کاهش ۷ درصدی مصرف فعلی گاز می تواند از زمستان عبور کند.در این میان نباید از این نکته غافل شد که اگر هدف تحریم‌ها و به دنبال آن افزایش فشارها در اروپا، فلج کردن اقتصاد روسیه باشد، این هدفگذاری کارساز نخواهد بود. تحویل نفت از سوی روسیه از ماه می تا ژوئن ۱۳ درصد کاهش یافت و از ۱۸ر۹ میلیون تن به ۱۶ر۵ میلیون تن رسید، اما درآمدهای مسکو افزایش یافت و نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۱ بیشتر شد.
صادرات گاز از روسیه در ماه ژوئن در مقایسه با سال گذشته به یک چهارم کاهش یافت، اما درآمد این کشور از ۳ر۶ میلیارد دلار به ۱۱ر۱میلیارد دلار افزایش یافت.آمریکا از زمان برگزاری اجلاس گروه ۷در آلمان کار بر روی جزئیات سقف قیمت نفت روسیه را آغاز کرده،اما این تلاش‌ها همچنان با موانع زیادی روبروست. از جمله این موانع می‌توان به مقاومت مستمر هند و چین برای کاهش خرید انرژی از روسیه اشاره کرد.از طرفی، طرح «ماریو دراگی»،نخست وزیر ایتالیا برای تعیین سقف قیمت گاز روسیه ممکن است به دنبال افزایش بحران های سیاسی در این کشور،همراه با دولت وی محو شود.«مایکل مک‌فول»، سفیر سابق آمریکا در مسکو که اکنون عضو کارگروه بین‌المللی تحریم‌های روسیه است، می گوید با وجود تقویت ارزش روبل، کاهش نرخ بهره و غرق شدن بانک‌ها در پول نقد، به نتیجه کاری که نهاد تحریمی یاد شده انجام می‌دهد،خوشبین است. وی می افزاید:فعال بودن روسیه در تلاش برای متوقف کردن تحریم‌ها نشانه این است که تحریم ها ، کار می‌کنند.
در این برهه هیچ ایده‌ای برای موثرتر کردن تحریم ها وجود ندارد.برای مثال وضع قوانینی که به دولت ها اجازه دهد با مسدود کردن دارایی‌های الیگارش‌های روس، این اموال را مصادره کنند. این طرح می تواند با تلاش جهانی موجب تسهیل بلوکه کردن دارایی های روسیه و فشا مضاعف بر مسکو شود.این کار گروه همچنین پیشنهاد می‌کند که روسیه باید کشور تروریستی اعلام شود و از این راه آثار تنبیهی تحریم‌های ثانویه آمریکا افزایش یابد. همچنین باید قوانین جدیدی معرفی شوند که به افشای اجباری اطلاعات در مورد تمامی ارتباط‌های تجاری، مالکیت مشترک شرکت ها و دارایی با شهروندان روس منجر شود. پیش نویس چنین قطعنامه ای پیشتر به کنگره آمریکا ارائه شده بود. چنین اقداماتی شرکت های آمریکایی را متحمل ضرر خواهد کرد.اکنون پیشنهادهای زیادی از کارگروه «مک فال» سرازیر می شود، اما مساله مهم این است که آیا غرب تمایلی به اجرای آنها دارد یا نه؟
اکبر عزیزی تادیر نشده،تکلیف را روشن کنید