پژوهشگران باستان‌شناس دانشگاه تهران پس از ۱۰سال بررسی و کاوش میدانی، موفق به کشف شهر تاریخی اوجان و پایتخت تابستانی ایلخانان در استان آذربایجان شرقی شدند.
به گزارش ایرنا، گروه پژوهشی باستان‌شناسی دانشگاه تهران به سرپرستی دکتر رحیم ولایتی، عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی موفق شدند پس از ۱۰سال بررسی و کاوش میدانی، شهر تاریخی اوجان را شناسایی و بخشی از ارگ حکومتی آن را از دل خاک بیرون بکشند.
سرپرست این تیم باستان‌شناسی درباره این کشف تاریخی گفت: با توجه به اسناد و شواهد تاریخی که درباره این شهر و قلعه حکومتی ایلخانان وجود داشت، کار مطالعاتی و بررسی منطقه را از سال ۱۳۸۵آغاز کردیم و تیم تحقیقاتی ما تا سال ۱۳۹۵مشغول مطالعه و بررسی منطقه بودند و توانستند در چند مرحله کاوش، یافته‌های ارزشمندی به دست آورند.
وی افزود: اولین پژوهش دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۵با انجام فصل اول بررسی روشمند باستان‌شناسی دو دهستان شرقی منطقه عمومی اوجان (شهرستان بستان‌آباد امروز) آغاز شد.
عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران با بیان اینکه این کشف تاریخی با بررسی بیش از ۷۰۰محوطه تاریخی منطقه صورت گرفته است، تصریح کرد: در چهار فصل بررسی حدود ۷۰۰محوطه تاریخی با استفاده از مستندات مهم و توصیف‌های ارائه شده از شهر اوجان در متون تاریخی و جغرافیایی به‌ویژه تصویری که نصوح مطراقچی نقاش سلطان سلیمان عثمانی از این شهر ارائه کرده است، محل دقیق شهر تاریخی اوجان توسط هیأت باستان‌شناسی دانشگاه تهران در بررسی باستان‌شناسی منطقه اوجان در سال ۱۳۹۲مورد شناسایی و مکان‌یابی قرار گرفت.
وی به کشف برخی اشیا در این محوطه (شامل ظرف شکسته فقاع ایلخانی با تزئینات سنگ فیروزه) اشاره کرد و ادامه داد: این کاوش به لحاظ معماری بسیار مهم است، هر چند سفالینه‌ها و اشیایی نیز در این منطقه کشف شده‌اند اما آنچه که این کاوش را با اهمیت می‌کند، ارزش معماری و آثار معماری این شهر و قلعه حکومتی ایلخانان است.
ولایتی گفت: علاوه بر شناسایی ۴قبرستان اسلامی از دوره سلجوقیان و ایلخانان و معاصر در محدوده عرصه شهر، شناسایی ارگ و قلعه حکومتی شهر به عنوان بزرگ‌ترین بنای باقیمانده از زمان تأسیس شهر که در دوره ایلخانان مرمت و بازسازی شده است، اهمیت دارد. همچنین شواهدی از دو برج آرامگاهی از دوره سلجوقی و ایلخانی و محل دستکندی در جبهه غربی شهر به دست آمده است که احتمالاً کارکرد غار معبد بودایی دوره ایلخانی داشته است. سرپرست هیأت باستان‌شناسی دانشگاه تهران با تشریح وضعیت و معماری بنای کشف شده، گفت: در این دوره از کاوش‌ها یک مجموعه معماری متشکل از برج مدور و دیوارهای بیرونی بنایی بزرگ قلعه یا ارگ حکومتی نمایان شد.
وی با توضیح اقدامات انجام شده در سال ۱۴۰۱افزود: بر اساس نمای بیرونی انتظار داشتیم که فضای داخلی قلعه حکومتی متشکل از چند اتاق با دیوار سنگی با ملاط گچ باشد ولی بعد از شروع کاوش و آواربرداری و پیدا شدن ستون‌ها با پایه مربع، مشخص شد فضای داخلی قلعه از یک تالار ستون‌دار بزرگ تشکیل شده است.
ولایتی یادآور شد: بر اساس منابع مکتوب در دوره سلجوقیان و ایلخانان، ورودی قلعه در جبهه شرقی بوده است اما پس از کاوش این بخش در عمق ۳۰سانتی‌متری، بخش بزرگی از ستون دروازه با گچ‌بری و مقرنس کاری بیرون آمد که مشخص شد در دوره صفویه ورودی شرقی قلعه پس از یک زلزله شدید و تخریب گسترده قلعه با یک دیوار سنگی به سبک صفوی بسته شده و در مقابل از جبهه غربی ورودی دیگری به سبک معماری صفوی باز شده است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر ده پهلوان رئیس مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران نیز از تغییر رویکرد این مؤسسه در کاوش‌های آموزشی باستان‌شناسی خبر داد.
وی به یافته‌های اخیر باستان‌شناسان دانشگاه تهران در منطقه اوجان اشاره کرد و گفت: تا سال قبل بیشتر فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی مؤسسه باستان‌شناسی متمرکز در دشت قزوین بود اما از امسال گروه باستان‌شناسی تغییر رویکردی را با هدف تربیت و آموزش دانشجویان در شرایط جغرافیایی مختلف و پروژه‌های میدانی متنوع باستان‌شناسی داشته است.
ده پهلوان با توجه به رویکرد فعالیت‌های مؤسسه باستان‌شناسی در همه نقاط ایران و یافته‌های اخیر پژوهشگران دانشگاه تهران در منطقه اوجان، توضیح داد: استان آذربایجان شرقی و منطقه بستان‌آباد از حیث میراث فرهنگی یک منطقه بسیار غنی است و اگر مؤسسه باستان‌شناسی بتواند بر فعالیت در این منطقه تمرکز داشته باشد دستاوردهای پژوهشی بسیاری خواهد داشت و ضمن اینکه دانشگاه تهران می‌تواند از پایگاه ملی باستان‌شناسی شهر اوجان برای انجام فعالیت‌های پژوهشی و تربیت دانشجویان باستان‌شناسی بهره‌مند شود.
شهر تاریخی اوجان کاملاً مدفون در خاک است که با تلاش‌ها و پژوهش‌های انجام شده از سوی هیأت باستان‌شناسی دانشگاه تهران، بخشی از شهر از جمله قلعه حکومتی، کاوش و از دل خاک بیرون آورده شده و اکنون حفاظت از آن برعهده اداره کل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی است.