«ماشوبافی»، «موجبافی»… این اسامی ناآشنا که روزی بهعنوان یک هنر شناخته می‌شدند و امروز کمتر نشانی از آنها باقی مانده است، تنها بخشی از هنرهای فراموششده سرزمین ما هستند. کاربران فضای مجازی درباره این موضوع صحبت کردهاند.
برخـی از کـاربـران درباره «دارایــی‌بافــی» نـوشتــهانـد، یکــی از غنـی‌تریـن میراث‌هـای هنری در تاریخ جهان و نوعی از بافت پارچه که در استان یزد رواج دارد و قدمت آن ۸۰۰ سال است.
«اسماعیل آذرینژاد» گفته: «هنر، یکی از ابزارهای پرورش کودکان است. در بسیاری از مدارس شهری و روستایی که رفتم، زنگ هنر فراموش شده بود. مهمترین علت آن، عدم آگاهی معلمها به جایگاه هنر و شیوه اداره زنگ هنر است.»
او کتاب «نقاشی کودکان، پرورش یا آموزش» را بهعنوان کتابی عالی برای والدین و مربیان معرفی کرده که نکات کاربردی و نظری بسیاری دارد.
«حسین رونقی» از «نمدمالی» به عنــوان یکــی از هنــرهــای فرامـوششــده در ایـــران نــام برده و این عکس را در کنار استاد یحیی شاه‌نظـری، نمدمـال نمونــه و هنرمنــد ۸۰ سالـــه مازنـدرانی منتشـر کرده است.
«امیر عامری»، «نویسندگی بدون انتظار و دستمزد» را هنر فراموششده عصر ما میداند و «سرگردون»، معما را.
تصویر این دکه فروش موسیقی بلوچی هم انعکاس وسیعی در فضای مجازی داشته و محل بحث و نظر شده که دلیلش نام «غـم شمـوش» است، یعنی «فراموشکننده غم». یکی از کاربران اعتقاد دارد علیرغم بیمهریها، همین نوع نگاه درمانگرایانه و کاربردی، هنر موسیقی بلوچی را زنده نگه‌داشته است.
«شهریار رهنما»، نامه نوشتن را هنر فراموششده عصر مدرنیته میداند و کاربری بهنام «معنوی» این موضوع را تأیید کرده: «چه کمسعادت است انسان مدرن که نامه نوشتن را فراموش کرده.»
«احسان» با به اشتراک گذاشتن این عکس نوشته: «این از سـردرهای قشنـگ تهــران اســت، حـوالــی بوذرجمهـر. آجــرکــاری، هنر نابی بوده که از یاد رفته. چقــدر خفــن اسـت اگـر ورودی خانهات این باشد!»
«تاجر شهرآشوب» از تجربه خودش حرف زده: «برای شنیدن و یادگیری هنر خواندن یا صداسازی، خودم را محدود به گوش دادن گوشه‌ها و تصنیفهای ایرانی نمیکنم. طی بررسی‌ها متوجه شدم بسیاری از گوشههای ایرانی فراموش شدهاند. عرب‌ها و اروپاییها بسیاری از گوشههای فراموششده ما را به نام خودشان نگه داشتند، با سبک و رنگ صدای قاریان قرآن.»
«علی نورانی» خبر داده بود که: «کوبه ای کاتو، پسر استاد تاکوئو، در سال ۲۰۱۹ برای دومین بار دو هنرمند سفالگر ایرانی را به ژاپن دعوت کرد تا فوت و فن این هنر فراموششده ایرانی را به آنها آموزش بدهد.»
«سیامک احمـدی» از «بلوچ دوزی» بهعنوان هنر فراموششـده زنـان هنرمند بلوچ نام برده است.
«فربد» از دید یک دانشجو نگاه کرده: «سیب‌زمینی آب‌پز با نمک و ادویه و پیاز را کمی سرخ کرده، چندین تخم‌مرغ روی آن بشکنید و صبر کنید برشته شود، با بربری کافی میل کنید. این پیتزای سیب‌زمینی است، اثری از دانشجویان دانشگاه هنر و یک غذای فراموششده!»
کاربری با نام مستعار «اسم کوچکم مهرپویاست» اعتقاد دارد: «دست‌خط زیبا یک هنر فراموششده است. در کنار زدن واکسن گارداسیل، نوشیدن آب و قوز نکردن، باید به خوش‌خط نوشتن هم توصیه کنیم.»
«آزاده خراسانی» ضمن بازنشر این عکس نوشته: «چگونه ملتی میتواند و اجازه میدهد چنین تمدن با شکوهی که به گذشته و تاریخ میهنش تعلق دارد، فراموش یا تحریف شود؟ این زیبایی و هنر بهدست ایرانیانی آفریده شده که ما امروز نشان دادهایم شایسته میراثداری آنان نیستیم.»
«الفرشادینیو» گفته: «آشپزی یک هنر فراموششده است، درصورتیکه ظاهر و چاقی و لاغری و سلامتی و سرحال بودن، همگی با غذای خوب مرتبطند. کلا زندگی بدون غذای خوب پشیزی ارزش ندارد!»
برخی از کاربران دوست داشتن را یک هنر فراموششده دانستهاند و «علیطا» هم نوشته: «یک سری چیزها در هنر فراموش شده است، مثل لذت مخاطب.»
code
اکبر عزیزی اقدامی دیر، اما باارزش