سرایه
علم نیکوست، چه در خانه چه در غربت
عود خوشبوست، چه در کاسه چه در مجمر
جای آسایش دزدان بود این وادی
مسکن غول بیابان بود این معبر
خانه‌ای را که نه سقفی و نه بنیادیست
این چنین خانه چه از خشت و چه از مرمر
همه کردار تو از توست چنین تیره
چه کنی شکوه ز ماه و گله از اختر
پروین اعتصامی

code

نسخه مناسب چاپ