سرویس شهرستان ها:سرزمین ایران از لحاظ منابع طبیعی و همچنین ذخایر گاز، نفت و همچنین معادن ،یک کشور بسیار برخوردار محسوب می شود اما به دلیل عدم مدیریت صحیح، مناطقی از آن با محرومیت مواجهند که فقر در بخش هایی از آن به حدی است که مردمانش برای تامین مایحتاج روزمره شان در روستاها هم با مشکل مواجهند.
یکی از این مناطق، روستای «بابارود» از توابع شهرستان ملایر استان همدان است ،این منطقه به رغم برخورداری از معادن غنی و برداشت از آن و دیگر موهبت های خداوند، از مشکلات عدیده ای رنج می برد و ساکنان آن سالهاست با محرومیت در عرصه های مختلف مواجهند.
تاکنون و به رغم انجام عملیات استخراج از معدن این روستا و عایدی آن ،پولی صرف آبادانی و عمران این روستای کهن نشده است که اهالی آن امیدوارند با نگاه جدید مسئولان اجرایی، زندگی بدون دغدغه ای را در آینده نزدیک تجربه کنند تا به این ترتیب فرزندانشان مجبور به ترک دیار آبا و اجدادی نشوند.
ظرفیت های گسترده «بابارود»
روستای «بابارود» از توابع شهرستان ملایر روزگاری به دلیل فراوانی آب، به پدررودها و بابارود شهرت یافته بود. این منطقه بهشت دامنه رشته کوه های الوند بود و گله های گوسفند در چراگاه های این منطقه جولان می دادند و زندگی و پویایی و عشق در آن موج می زد.
معادن غنی سیلیس در ارتفاعات بالادست روستا و در دامنه کوه های الوند می درخشید اما بابارود سالهاست حال خوبی ندارد و درخشندگی معادن بلورین سیلیس، بلای جان این روستا و روستائیان زحمتکش آن شده است.
میثم ملکی رئیس شورای اسلامی این روستای کهن می گوید: بیش از ۲۰۰۰ اصله درخت بادام و گردو که سال ها پدران و نیاکان ما برای به ثمر نشستن آنها زحمت کشیده اند خشک شده و حتی تمامی باغ های انگور روستا هم بر اثر بی آبی به کلی از بین رفته است.وی تاکید می کند: به دلیل بی توجهی مسئولان و عدم رسیدگی به مشکلات مردم جمعیت سالمندان روستا رو به افزایش است و اغلب جوانان به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند و شمار اندکی از جوانان هم که مانده اند، روزها در کارخانه های سیلیس شهر ازندریان و شهرهای اطراف کار می کنند و شب ها برای استراحت به روستا باز می گردند.
رئیس شورای اسلامی روستای بابارود با اشاره به این که تمامی روستاهای منطقه برای نجات کشاورزی و دامداری خود از چاه عمیق استفاده می کنند، اظهار داشت: متاسفانه مسئولان جهادکشاورزی، فرمانداری ملایر و بخشداری نسبت به تامین آب این روستا کم لطفی می کنند به گونه ای که شرایط آب در روستای بابارود به مرحله بحرانی رسیده و اکثر دامداران به دلیل ناتوانی در تامین خوراک دام و علوفه ، طی ۱۵ سال گذشته دام های خود را به قیمت نازل فروخته اند و به شهرهای مختلف مهاجرت کرده اند که این موضوع اخیرا سرعت بیشتری پیدا کرده است.محمد عباسی رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود هم با انتقاد از مسئولان استان همدان و شهرستان ملایر ، تاکید می کند: همه مشکلات اهالی این روستا از سوی سازمان صنایع و معادن استان همدان به ما تحمیل شده است و به دلیل برداشت بی رویه سیلیس، کل روستا به منطقه جنگی بدل شده است.
عضو سابق شورای روستای بابارود با بیان این که شهرستان ملایر با تولید حدود ۴۰ درصد سیلیس کشور، قطب تولید این محصول به شمار می رود ، می افزاید: حدود ۷۰ درصد از معادن سیلیس استان همدان هم در شهرستان ملایر واقع شده است که بخش عمده ای از این معادن در روستای بابارود و روستاهای اطراف قرار دارد.
وی ادامه می دهد: طبق قانون، بهره بردار معدن باید نسبت به بازسازی فضای تخریب شده اقدام کند اما محدوده دارها حجم وسیعی از معادن را برداشت کرده اند و این منطقه به گودال بزرگی بدل شده است که آن را رها کرده اند. همچنین براثر برداشت های غیر اصولی مصب رودخانه ها پر از ماسه شده و این موضوع به خشک شدن چشمه ها و قنوات انجامیده است.
عباسی می افزاید: ۷۰۰ هکتار باغ های بابارود زیرکشت دیم و آبی قرار دارد که به دلیل بی توجهی مسئولان استان، ۱۲ هزار درخت گردو در حال خشک شدن است.
رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود همچنین می گوید: برداشت از معادن سیلیس نه فقط هیچگونه عایدی برای مردم روستا به دنبال نداشته، بلکه سبب از بین رفتن زیرساخت های روستا هم شده است. ۳۲ میلیون تن سیلیس توسط محدوده دار برداشت شده است که باید ۱۵ درصد از درآمد حاصل از این معدن برای روستا هزینه شود، این در حالی است که تردد ماشین آلات سنگین سبب تخریب گسترده زیرساخت های روستا هم شده است اما با این حال حتی یک ریال هم برای عمران این روستا هزینه نکرده اند.وی با انتقاد از بی توجهی مسئولان ملایرنسبت به معضلات و نابسامانی های این روستا ، می گوید: برای ایجاد جاده بین اراضی کشاورزی، تامین آب اشامیدنی و کشاورزی و آسفالت کوچه ها به دفعات با بخشداری و فرمانداری مکاتبه کرده ایم اما هیچ توجهی به خواسته هایمان نمی کنند.
عباسی می گوید: طبق سرشماری سال ۹۵ جمعیت روستای بابارود ۱۴۸ نفراعلام شده است که این آمار درست نیست و آمار ثابت ما ۳۰۰ نفر است که این تعداد در تابستان و فصل برداشت به ۶۰۰ نفر هم می رسد.
وی نادرست بودن آمار را علت بروز مشکلات بسیار دیگری برای اهالی برمی شمرد و می گوید: سهمیه آرد این روستا براساس جمعیت ۱۴۸ نفر و ماهانه ۷ کیسه اختصاص می یابد در حالی که حداقل ۲۲ کیسه آرد نیاز داریم و نان های خریداری شده خانوارها در همان هفته اول تمام می شود و مجبوریم نان مورد نیاز خود را از شهر خریداری کنیم. پارسال برای تامین گندم و نان با مشکل مواجه شدیم که به طور اضطراری برای ۲ ماه ، سه کیسه آرد به سهمیه ما اضافه کردند.
عباسی با اشاره به این که روستای بابارود هیچ واحد نانوایی ندارد، می افزاید: نانوای روستای عشاق که در مجاورت روستای ما قرار دارد، هر روز ۶۰۰ قرص نان لواش با وانت به روستای ما می آورد و با بلند گو اعلام می کند تا مردم اقدام به خرید نان مورد نیاز خود کنند.
رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود تاکید می کند: بودجه عمرانی روستای بابارود براساس جمعیت ۱۴۸ نفر ۴۰۰ میلیون تومان تعیین شده که این میزان اعتبار برای جدول گذاری هزینه و تمام شده است. همچنین تاریکی معابر یکی دیگر از معضلات روستا است و آسفالت نشدن معابر، مشکلات بسیاری را برای اهالی، به ویژه سالمندان و کودکان در هنگام شب ایجاد می کند.
وی حفر چاه را از اولویت های این روستا برمی شمرد و ادامه می دهد: روستای ما ۴ قنات داشت که همه آنها خشک و تخریب شده اند و اگر فکر عاجلی برای این مشکل نشود، مسئولان باید حاشیه ای در شهرها برای ۳۰۰ نفر جمعیت باقی مانده در این روستا تدارک ببینند.
عباسی ادامه می دهد: برای برون رفت از این بحران باید هرچه سریع تر نسبت به حفر چاه برای مصرف آب شرب و کشاورزی در این منطقه اقدام شود همچنین تعاونی روستایی بابارود تشکیل و معدن این منطقه به خود روستائیان واگذار شود تا هم برای آنان درآمدزایی و ایجاد انگیزه برای ساکن ماندن در روستا باشد و هم بخشی از این درآمد صرف عمران و آبادانی روستا شود.
علی اشرف خانلری
خبرنگار اطلاعات