جان انسان به منزله ظرفی است که اگر آلوده باشد هر چه را که در آن بریزند، آلوده می‌شود و در جان‌های پاک است که علم و دانش و ثروت و قدرت، مفید و ثمربخش است. جان پاک مومن، حشمت‌الله به بار می‌آورد و جان ناپاک قارون و فرعون طاغی را. اگر اقتصاد سالم نداشته باشیم، آموزش‌‌و‌پرورش و دانشگاه‌های سالم هم نخواهیم داشت و اگر اقتصاد بیمار و وضع اداره‌ها خراب و رشوه و ارتشاء رواج داشته باشد، همه از آن ضرر خواهیم دید. ثروت‌اندوزی و تراکم اموال و انحصار‌طلبی سرانجام مردم را به ۲ گروه ثروتمند و مستمند تقسیم خواهد کرد که در چنین شرایطی فرهنگ و ارزش‌ها و باورها هم آسیب خواهد دید.

اگر مسئولان چیزی را بگویند و عکس آن را عمل کنند، بی‌اعتمادی مردم به آنان را به همراه خواهد داشت. اهمیت‌ندادن به وقت و زمان، بی‌توجهی به منافع ملی، انجام کارهای مردم از مجاری غیراداری و بیگانگی با مقتضیات زمانه، جامعه را با مشکلاتی روبه‌رو خواهد کرد، ضمن آن‌که اعمال سلیقه و به دنبال معلول و مقصرگشتن، مشکلی را حل نخواهد کرد. باید به دنبال اصلاح قوانین نادرست و ناکارآمد رفت و خروجی کار و مسئولیت تمامی کسانی که اختیار هزینه مالیات و بودجه عمومی را دارند، روشن و بررسی شود. امیرکبیر از آدم‌های بی‌سواد و پُرمدعا نفرت داشت، اما برای عالمان و دانشمندان دلسوز و متعهد عمیقاً احترام قایل بود و به توصیه‌هایشان عمل می‌کرد.

برای اصلاح ساختار اقتصادی کشور باید از اهالی دانش و فرهنگ و بصیرت و کارشناسان زبده و با تجربه کمک گرفت و از خرد جمعی آنان برای بهبود شرایط زندگی مردم سود جست.

ذبیح‌الله بناگر ـ آمل