رئیس سابق دانشگاه تهران با اشاره به ضرورت ترویج فرهنگ گفتگو در کشور گفت: خیزش‌هایی که به صورت ناگهانی شکل می‌گیرند به دلیل نبود گفتگو است.
به گزارش ایسنا، دکتر محمود نیلی درباره به چالش کشیده‌شدن اعتراضات دانشجویی تصریح کرد: موضوع ورود نیروهای بیرونی به دانشگاه‌ها از بدو انقلاب مطرح بود. ورود نیروهای امنیتی به خوابگاه‌ دانشگاه تهران را می‌توان اوج مشکلات در قبال این موضوع دانست. سال‌ها پیش که ورود نیروهای امنیتی به خوابگاه با مشکلات عدیده‌ای همراه شد؛ شورای امنیت ملی موضوع ممنوعیت ورود نیروهای انتظامی و نظامی به دانشگاه‌ها را تصویب کرد. این مصوبه به این دلیل ابلاغ شد که به اعتراضات دانشجویی رسیدگی کند تا دانشجویان با بیان احساسات، خودشان را تخلیه کنند. اگرچه این گفتمان تند است اما گفتمانی شکل می‌گیرد و در نهایت به یک مفاهمه می‌انجامد. این استاد دانشگاه تهران ادامه داد: در زمینه ورود نیروهای بیرون از دانشگاه در حوادث اخیر مشکلی نداشته‌ایم، ممکن است نیروهایی با کمک حراست به دانشگاه‌ها وارد شده باشند، اما نیروهای امنیتی و انتظامی وارد نشده‌اند.
وی گفت: وقتی دانشجو محلی برای بیان نظریاتش پیدا نمی‌کند، هیجان‌زده می‌شود که در قالب اعتراض دانشجویی نظر خود را بیان می‌کند. اگر مدیریت دانشگاه با این مسأله کنار بیاید و از قبل با دانشجویان رابطه خوبی برقرار کرده باشد، در نهایت دو طرف به گفتگو و مفاهمه‌ می‌رسند. هنگامی که مفاهمه شکل بگیرد، اگر دانشگاه در کارش دچار اشکال باشد، آن را اصلاح می‌کند و دانشجویان هم ببینند که اعتراض آنها تند شده است، در عملکردشان تجدید نظر می‌کنند.
دکتر نیلی با بیان اینکه برای حل مسائل چاره‌ای جز گفتگو نداریم، توضیح داد: مسأله گفتگو در سطح ملی هم مطرح می‌شود تا مردم، مسیری برای خود پیداکنند و نظریاتشان را بگویند و مسئولان و مدیران از انتظارات و دیدگاه‌های مردم مطلع شوند و سعی کنند بر مَدار مُدارا در جهت رضایت مردم حرکت کنند. چنین فرآیندی با گفتگو حاصل می‌شود. بعضی اوقات، ممکن است انتظارات و اعتراض مردم دقیق نباشد؛ در این شرایط، گفتگو به کمک می‌آید. حوزه اجرا، دردسر خودش را دارد اما شنیدن نظرات مردم در قالب گفتگو بهترین شیوه مشورت‌دادن به مسئولان است.
این استاد دانشگاه تهران درباره شرکت نکردن دانشجویان در کلاس‌های درس حین برگزاری اعتراضات، اظهار کرد: دنیا عدم تشکیل کلاس‌ها را با شرط رعایت چارچوب‌ها به رسمیت شناخته است. گاهی دانشجویان نظریات، نارضایتی و اعتراض خود را با نرفتن به کلاس‌های درس نشان می‌دهند. من به عنوان یک عضو هیأت‌ علمی دوست دارم که موضوع به کلاس نرفتن، کمتر رخ دهد. زیرا دانشجویان از موضوع تعطیلی کلاس‌ها متضرر می‌شوند. همچنین نهاد علم در این شرایط نمی‌تواند مسئولیت‌هایش را به خوبی انجام دهد. آموزش‌و پژوهش، نیاز کشور است.
عضو هیأت‌علمی دانشگاه تهران افزود: بخش اعظمی از دانشجویان برای بیان دیدگاه‌های اجتماعی و سیاسی خود، محدودیت دارند و کسی آنها را نمایندگی نمی‌کند به همین دلیل، ممکن است حرکت‌های تند اعتراضی شکل بگیرد. وی گفت: دانشگاه، چارچوب و برآیند دارد و دانشجویان به اندازه قابل قبولی دارای دانش و پختگی لازم هستند، لذا باید مقداری مسیرها را بازتر کنیم و نهادهای محدودیت‌زا، محدودیت‌ها را بردارند. در این شرایط می‌توان امیدوار بود که کنشگری شکل می‌گیرد.