انسان اشرف مخلوقات است، اما همین اشرف مخلوقات، گاهی کارهایی می‏کند که از «احقر مخلوقات» هم سر نمی‏زند!
اشرف اسپانیایی، جلوی گاوها پارچه قرمز تکان می‌دهد و عصبانیشان می‏کند تا به خودش و مردم هجوم ببرند! حتی یک مدل گاوبازی خونین به‎نام گاوبازی «تورئو» وجود دارد که در آن، گاوباز یا گاوبازها به حیوان بیچاره حمله کرده و تلاش می‌کنند آن را تحت سلطه قرار داده یا بی‌حرکت کنند و در بیشتر مواقع نیز نهایتا آن را می‌کُشند.
اشرف ایرانی، به خروس‏ها گوشت می‌خوراند و ورزششان می‎دهد تا جنگی شوند، بعد آن‏ها را به جان هم بیندازد. اینترنت پر است از دستورالعمل‏های دشوار جنگی کردن خروس‏های لاری که از تغذیه و نحوه دارودرمانی تا ورزش و شرایط نگهداری جوجه‎خروس‎ها را آموزش می‏دهند.
اشرف دانمارکی، طبق یک سنت وحشیانه که بیش از هزارسال قدمت دارد، سالانه دست‏کم ۷۰۰ «نهنگ خلبان» و دلفین را قتل‎عام می‌کند، درحالی که قصد مصرف آن حجم از گوشت را هم ندارد! دلفین‌ها حیواناتی کاملا اجتماعی هستند و طبیعتا برای دلفین‌هایی که بعدتر کشته می‌شوند، شنا در خون اعضای دیگر دسته، واقعا هولناک و زجرآور است و این از جیغ‌هایی که می‌کشند پیداست!
اشرف آمریکایی هم هر سال در ایالت‌های غرب میانه و جنوب، مراسم کشتن و کندن پوست مارهای زنگی برگزار می‏کند. این سنت از سال ۱۹۵۸ شروع شد؛ زمانی که کشاورزان و دامداران محلی شروع به شکار مارهای زنگی به قصد انقراض آن‌ها کردند؛ چون مارها به دام‌ها یا حیوانات خانگی آن‌ها حمله می‌کردند.
تا وقتی به‏نام فرهنگ و سنت و سرگرمی دست به حیوان‎آزاری می‏زنیم و هیچ مخلوقی، حتی همنوع خودمان، از آزارهایمان در امان نیست، چطور می‎توانیم خودمان را اشرف مخلوقات بنامیم؟ بدیهی است که دو راه بیشتر نداریم: یا باید قید این صفت را بزنیم یا باید طوری رفتار کنیم که شایسته آن باشیم.
Email:jameettelaat@gmail.com

code