طغرل سلجوقی که بسیاری از نقاط ایران را در اشغال خود داشت، پنجم نوامبر سال ۱۰۵۴ میلادی به بهانه نجات خلیفه عباسی از دست شیعیان و استقرار مجدد حاکمیت اهل تسنن، اعلام کرد که عازم بغداد می‌شود.

طولی نکشید که طغرل با سپاهی گران روانه بغداد شد و اوایل سال ۱۰۵۵ میلادی این شهر را تصرف کرد و از آن پس به نام خلیفه که در دست او آلتی بیش نبود زمام امور قلمرو عباسیان را به‌دست گرفت و خود را حامی خلیفه اعلام کرد و قدرت را در بغداد به سنی‌ها باز گردانید؛ یعنی درست عکس کاری که ده‌ها سال پیش از او، دیلمیان ایرانی (شیعه مذهب) کردند و قدرت را در دست شیعیان قرار دادند.

ضعف دفاعی برای حفظ بی‌طرفی

۱۴ آبان ۱۲۹۳، شورای وزیران دولت وقت ایران که برای بررسی چگونگی مقابله با نقض بی‌طرفی کشور از سوی دولت‌های متخاصم تشکیل جلسه داده بود به بن‌بست رسید؛ زیرا نظامیان وطن به دلیل ضعف تجهیزات و آموزش و نداشتن آمادگی و حتی آذوقه، قادر به دفاع از بی‌طرفی کشور نبودند.

بیشتر سربازان برای امرار معاش خود که دولت موظف به تأمین آن بود، درمنازل تهران به کارهایی ازجمله آب حوض‌کشی و نوکری مشغول بودند.

آغاز طولانی‌ترین اعتصاب در تاریخ روزنامه‌نگاری

از بعد از ظهر ۱۴ آبان ۱۳۵۷ تا شانزدهم دی ماه این سال، ایران فاقد روزنامه بود. در این مدت دو سه نشریه کوچک وابسته به دولت چند شماره منتشر کردند که آنها هم مجبور به قطع انتشار شدند.

در خبرگزاری پارس تنها گروهی انگشت‌شمار حضور می‌یافتند و مجریان اخبار رادیو ـ تلویزیون از ۴ ـ ۵ نفر تجاوز نمی‌کرد. در آن روز محمدعلی سفری، دبیر وقت سندیکای روزنامه‌نگاران ایران تصمیم هیأت مدیره سندیکا دائر بر اعتصاب عمومی رسانه‌ها ، اعلام کرد و این اعتصاب ۶۲ روز ادامه یافت.

در تاریخ عمومی مطبوعات از این اعتصاب به عنوان طولانی‌ترین و موثرترین اعتصاب اهل قلم در طول تاریخ ۳۵۰ ساله روزنامه‌نگاری یاد شده است .

www.iranianshistoryonthisday.com

code