هورمون اکسی‌توسین تاثیر زیادی در ایجاد پیوندهای اجتماعی و اعتماد بین افراد دارد. همچنین می‌تواند با کاهش فشار خون، کاهش التهاب و انتشار رادیکال‌های آزاد، از سیستم قلبی‌عروقی محافظت کند. این هورمون در هیپوتالاموس ترشح می‌شود و سطح آن هنگام در آغوش گرفتن، ارتباطات لمسی، زایمان و شیردهی افزایش می‌یابد. به همین دلیل به هورمون عشق یا نوازش معروف است.

به گفته پژوهشگران هورمون اکسی‌توسین ممکن است بتواند به بازسازی بافت قلب پس از آسیب، کمک کند. در یک مطالعه جدید روی سلول‌های انسان و گورخرماهی، آنها دریافتند که از نظر تئوری می‌توان امیدوار بود که این هورمون در درمان حملات قلبی مورد استفاده قرار گیرد.

کاردیومیوسیت‌ها، سلول‌های ماهیچه قلب هستند که در اثر حمله قلبی آسیب می‌بینند و می‌میرند . به‌طور کلی قلب توانایی بسیار محدودی برای ترمیم یا جایگزینی بافت آسیب دیده یا مرده دارد. اما نتایج این مطالعه روی گورخرماهی نشان داد که هورمون اکسی‌توسین باعث جایگزین شدن سلول‌های کاردیومیوسیت با سلول‌های مرده و آسیب‌دیده قلب می‌شود.

پس از حمله قلبی، مجموعه‌ای از سلول‌ها در بیرونی‌ترین غشای قلب به نام اپی‌کاردیوم هویت جدیدی پیدا می‌کنند. این سلول‌ها به لایه‌های عمیق‌تر بافت قلب مهاجرت می‌کنند و به سلول‌های بنیادی تبدیل می‌شوند. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که اکسی‌توسین می‌تواند با تحریک سلول‌های بنیادی آنها را به چندین نوع سلول قلبی از جمله کاردیومیوسیت تبدیل کند.

همچنین نتایج اولیه در سلول‌های انسانی هم نشان می‌دهد اگر از این هورمون در زمان مناسب و با دوز مناسب استفاده شود، ممکن است اثرات مشابهی داشته باشد. در واقع هورمون اکسی‌توسین می‌تواند با تحریک بیشتر سلول‌های اپی‌کاردی برای تبدیل به کاردیومیوسیت‌ها، به بازسازی قلب پس از حمله قلبی کمک کند.

به همین دلیل پژوهشگران امیدوارند با تقویت اثر هورمون اکسی‌توسین بتوانند درمان‌های جدیدی برای بهبود روند درمان بیماران پس از حملات قلبی و پیشگیری از ابتلا به نارسایی قلبی پیدا کنند.

code