به گزارش ایسنا، میدان نفتی آزادگان بزرگترین میدان نفتی ایران و در واقع از بزرگترین میادین نفتی جهان است که در سال ۱۳۷۶ کشف شده است، اما توسعه آن همواره با فراز ونشیب بسیار همراه بوده است و در تازهترین دور از این حواشی، به تازگی پیمانکاران چینی از بخش جنوبی این میدان عظیم اخراج شدهاند.
بر این اساس، اگرچه در سال ۱۳۸۰ (۲۰۰۱ میلادی)در جریان سفر آقای خاتمی رئیس جمهوری وقت به ژاپن دو کشور به توافقاتی در این زمینه دست یافتند که منجر به امضای قرارداد با شرکت ژاپنی اینپکس برای توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی شد، اما کنسرسیوم شرکتهای ژاپنی به رهبری اینپکس با وجودمذاکرههای انجام شده، در سال ۱۳۸۵ از حضور در طرح توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی کناره گیری کرد و به این ترتیب طرح توسعه زودهنگام این میدان در سال ۱۳۸۶ به طورمشترک به شرکت ملی حفاری ایران و شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب واگذار شد و در پایان همان سال، ظرفیت تولید روزانه آزادگان جنوبی به ۲۰ هزار بشکه رسید. همچنین با پایان مرحله دوم تولیدزودهنگام این میدان هم در دولت نهم، تولید آزادگان جنوبی به حدود۵۰هزار بشکه در روز افزایش یافت.
اما پس از آن در مهر سال ۱۳۸۸ و در اوایل دولت دهم، قرارداد توسعه میدان آزادگان جنوبی به ارزش ۲,۵ میلیارد دلار در قالب بیع متقابل بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفت چین به امضا رسید و در نهایت با توجه به تغییرات اعمال شده در طرح جامع توسعه، عملیات اجرایی این طرح از شهریور سال ۱۳۹۱همزمان با تصویب طرح جامع تجدید نظر شده آغاز شد.
بر این اساس، در طرح جامع توسعه جدید میدان نفتی آزادگان جنوبی دو فاز تعریف شده است که در فاز نخست توسعه، تولید۳۲۰ هزار بشکه نفت در روز و ۱۹۷ میلیون فوت مکعب گاز پیش بینی و مقرر شده است این میزان تولید باحفر ۱۸۵ حلقه چاه، ۵۲ ماه پس از تصویب طرح جامع تجدید نظر شده توسعه میدان محقق شود. بر این اساس، افزایش تولید نفت این میدان به روزانه ۶۰۰ هزار بشکه هم در فازدوم توسعه میدان مدنظر قرار دارد.البته انعقاد قرارداد با چینی ها در حالی انجام شد که آنها در سال های اخیر سابقه درخشانی در صنعت نفت ایران نداشته اند و طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، توسعه میدان گازی پارس شمالی، بلوک اکتشاف و توسعه گرمسارو اجرای فاز دوم کارخانه ایران ال.ان.جی را میتوان از جمله پروژههایی دانست که چینی ها در اجرای آنها به وعده خود عمل نکرده اند .
اما روند کار چینی ها در این پروژه همانندبسیاری دیگر از پروژه های عمرانی طبق قراردادهای منعقد شده نبود و پس از تذکرهای مکرر کتبی و شفاهی و در نهایت ابلاغ اخطار کتبی به پیمانکار چینی این طرح در اوایل زمستان سال گذشته، در حالی که شرکت چینی وعده داد نسبت به پیشبرد پروژه اقدامات مناسب را انجام دهد، اما باز هم پیمانکار چینی به وعده خود عمل نکرد.
بر این اساس در حالی که پس از مهلت ۹۰ روزه به شرکت چینی باز هم فرصت یک ماهه به این شرکت داده شد، اقدامی از سوی پیمانکار صورت نگرفت و در نتیجه حکم خاتمه قرارداد چینی ها در طرح توسعه میدان آزادگان جنوبی صادرشد.
البته خروج چینی ها از این میدان نفتی با حاشیه هایی هم همراه بود. به طوری که گفته میشد پیمانکار چینی با انعقاد قرار داد با عراق به عنوان شریک ایران دراین میدان برای توسعه میدان مجنون در سمت عراق وارد مذاکره شده و قرارداد توسعه این میدان را با عراقیها منعقد کرده و اطلاعات ایران را دراختیار طرف عراقی قرار داده است .
پس از اخراج چینی ها از این پروژه، بیژن زنگنه وزیر نفت کشورمان که عزم خود را برای افزایش ظرفیت تولید نفت و میعانات گازی تا ۵٫۷میلیون بشکه تا پایان سال ۹۶ جزم کرده است، با توجه به اهمیت این میدان نفتی، اعلام کرده که با ترک تشریفات حفاری ۴۰ حلقه چاه به شرکت ملی حفاری واگذار و بزودی دومناقصه برای حفاری ۴۰ حلقه چاه دیگر به صورت دو بسته جداگانه برگزار می شود.
بر این اساس طبق برنامه ریزیهای صورت گرفته درمرحله نخست در میدان آزادگان جنوبی ۱۵۰ حلقه چاه حفاری و در مرحله دوم تعداد چاههابه ۱۸۵ حلقه افزایش می یابد .
چندی پیش سید عماد حسینی معاون امور مهندسی وزیر نفت با بیان اینکه میدان آزادگان جنوبی تا سه سال آینده به ظرفیت کامل تولیدمیرسد، اعلام کرد که خلع ید شرکت چینیCNPCI از توسعه میدان آزادگان جنوبی وسپردن آن به کنسرسیومی متشکل از شرکت های ایرانی با توجه به این که شرکت چینی تاخیرزیادی داشت، بهترین تصمیم بوده است.
وی همچنین اولویت را با توسعه میدانهای مشترک آزادگان و یادآوران دانسته و ابراز امیدواری کرد که میدان آزادگان جنوبی تا سه سال آینده به ظرفیت کامل تولید برسد.
به گفته وی، اگر تا سه سال آینده فازهای پارس جنوبی با ظرفیت کامل به تولید نرسند، از نظر مهندسی توسعه آن صرفه اقتصادی ندارد. امااین اظهار نظر در شرایطی صورت گرفت که ۱۷ سال از کشف این میدان عظیم نفتی می گذردو همچنان توسعه آن با مشکل انتخاب پیمانکار دست و پنجه نرم می کند.