کتاب نجواهای پیرآواز؛ لوح محفوظ استاد احمد ابراهیمی با مقدمه علیرضا پورامید و نگارش‌ و گردآوری علیرضا بنایی منتشر شد.

در مقدمه این کتاب به قلم علیرضا پورامید آمده است: «نحوه آموزش استاد و سلوکش در امر آموزش و رفتارش با هنرجو، نمونه کامل یک انسان هنرمند شرقی متعهد است و روحی بلند و بخشندگی و کرامت و سخاوتی ویژه در آموزش دارند و در کلاس بسیار پرانرژی حاضر می‌شوند. اگر هنرجویی مثلاً باکندی یا در دو سه‌بار تکرار یک گوشه را بیاموزد باز اکتفا نمی‌کند و بیشتر از اینها از یک هنرجو کار می‌کشد، درحالی که این‌کار انرژی بیشتری از خودشان می‌گیرد و نحوه انرژی خرج کردن استاد برای هنرجو مثال‌زدنی است.»

وی در بخش دیگر از مقدمه این کتاب آورده است: رادیو و تلویزیون با صدای ایشان در سال ۱۳۳۷ افتتاح می‌شود و تقریباً هیچ‌کس در حوزه موسیقی نیست که نامی از او برده شود و استاد از ایشان خاطره‌ای نداشته باشد و یکی از جامع‌ الاطراف ترین افراد در موسیقی ایران هستند .

علیرضا بنایی مولف این کتاب نیز معتقد است: «متاسفانه به دلیل کمبود امکانات لازم جهت ضبط آثار بزرگان در آن دوره، ما امروز به بسیاری از داشته‌های آنان دسترسی نداریم و این خود دلیل محکمی است برارج نهادن به توانایی‌های مردی که حافظه‌ کم‌نظیرش در نقل خاطرات و ارائه تصانیف قدیمی او را به تاریخ گویای موسیقی بدل کرده است و از این روست که هنرمند و پژوهشگر گرامی، آقای بهروز مُبصّری، به زیبایی او را لوح محفوظ موسیقی لقب داده است.

از دیگر بخش‌های این کتاب می‌توان عناوین زیر را برشمرد: مصاحبه علیرضا بنایی با استاد هوشنگ ظریف، حمیدرضا عاطفی: برای استاد آواز ایران، ابراهیمی همان زندگی ناب است، یدالله‌ کابلی: تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی، سیدعلیرضا میرعلینقی: اگر یک آنتولوژی کامل فراهم می‌شد، یادداشت پریوش شهبازی، همسر استاد ابراهیمی.

این کتاب مصور به همت مؤسسه خدماتی موسیقی عارف به چاپ رسیده است.