سالروز جنگ چالدران
۲۳ آگوست سال ۱۵۱۴ میلادی، دشت چالدران در نزدیکی خوی صحنه نخستین و در عین حال معروفترین جنگ عثمانی (ترکیه) و ایران بود. هدف های سلیم اول سلطان عثمانی از لشکر کشی به ایران عبارت بود از: جلوگیری از گسترش مذهب شیعه اثنی عشری که مذهب رسمی ایرانیان اعلام شده بود به متصرفات عثمانی و پیوستن شیعیان قلمرو عثمانی (معروف به علویان) به قلمرو دولت تازه تاسیس صفوی ایران؛ ضمیمه کردن مناطق کردنشین شمال غربی و محل سکونت ترکمانان (در شرق ترکیه امروز و شمال شرقی عراق که از آق قویونلوها و قره قویونلوها و بقایای سلجوقیان بوده اند) به قلمرو خود، مانع شدن از گسترش و رشد «ایرانیسم»که با روی کار آمدن شاه اسماعیل صفوی دوباره سربلند کرده بود.
در جنگ چالدران که در آن شاه اسماعیل به دلیل نداشتن اسلحه آتشین (توپ و تفنگ) و یک ارتش ملی (غیر عشایری) شکست خورد، سلطان سلیم تنها به یک هدف خود که ضمیمه ساختن قسمتی از مناطق کردنشین و ترکمان نشین به قلمرو عثمانی بود رسید که اینک دولت ترکیه گرفتار مشکل ناشی از همین عمل است و با استقلال خواهی کردها دست و پنجه نرم می کند.
سلطان سلیم یکم پس از پیروزی در نبرد چالدران به سوی تبریز پیش راند و چهارم سپتامبر (۱۴ شهریور) وارد این شهر شد، اما بر اثر مقاومت مردم و جنگ و گریز نیروهای محلی وفادار به شاه اسماعیل مجبور به بازگشت شد.
شاه اسماعیل تا زمان جنگ چالدران، مخالف اسلحه آتشین بود، توپ را سلاح کشتار جمعی و بکاربردنش را خلاف آیین جوانمردی می پنداشت.
دستور بی حاصل رضاشاه در آستانه اشغال نظامی ایران
رضاشاه پهلوی ۲۳ آگوست ۱۹۴۱ بالاخره دستور داد آن دسته از اتباع آلمان که در ایران به وجودشان نیاز نیست از این کشور خارج شوند.
شاید او هنوز متوجه نشده بود که اخطارهای پی در پی لندن و مسکو دایر بر اخراج آلمانی ها، فریب او و خرید وقت برای اشغال نظامی ایران بود.
رادیو دولتی لندن که در کنترل ماشیــن جنگی انگـــلستان بود پنج روز پیش از آن، شمار آلمانی ها را در ایران دو هزار و هفتصد تن اعلام کرده بود و گفته بود که وجود این آلمانی ها در ایران امنیت همسایگان این کشــور را تــهدید می کند.
www.iranianshistoryonthisday.com

code