دکتر محمد عبدالهی در گفتگو با ایسنا، اظهار کرد: در حال حاضر بررسیها حاکی از این است که سرعت رشد علم در کشور کمتر شده است و تعداد خروج نخبهها زیاد شده است، تا جایی که مهاجرت به اعضای هیأت علمی نیز رسیده است. نخبگی به سن ارتباطی ندارد، اینها نیروهای متخصص علمی هستند. ببینید «اینشتین» را در چه سنی آمریکا از آلمان جذب میکند؟ پس نخبگی به سن نیست؛ حتی اگر نیروی ۸۰-۷۰ ساله ما را بگیرند، آنها برنده شدهاند.
وی درباره دلیل بروز این مشکلات، توضیح داد: من حدس میزنم اتفاقی که افتاده این است که به متخصصان علمی کمتر بها داده میشود. افرادی که تصمیمگیرنده هستند، اگر خودشان این کاره باشند، میدانند فرد نخبه و فردی که مشغول کار علمی است، چه نیازهایی دارد و چگونه باید برای او سرمایهگذاری کرد. مگر چه اشکالی دارد که نخبهای رئیس دانشگاه شود؟! بهنظر من خیلی ایدهآل خواهد بود.
عبدالهی به اهمیت نام رؤسای دانشگاهها در سطح بینالمللی اشاره کرد و افزود: نام یک نفر وقتی در رأس یک مجموعه قرار میگیرد، اهمیت زیادی دارد. اگر در سطح بینالمللی او را بشناسند، نیمی از مشکلات حل میشود و بنابراین باعث رشد میشود. تصمیمات او بینالمللی میشود و اعتبارش بیشتر میشود و اعضای هیأتعلمی بیشتری از خارج از کشور تمایل پیدا میکنند که به آن دانشگاه بیایند، زیرا میگویند که ما این فرد را میشناسیم و تفکراتش به او اجازه نمیدهد که تصمیم اشتباهی درباره علم بگیرد.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه نخبه نیاز به یک محیط روانی سالم دارد، گفت: محیط روانی سالم برای نخبگان این است که اجازه دهیم آزادانه کار علمی انجام دهند. یک سری امکانات را برای او فراهم کنیم و موقعی که میتواند به یک نیروی فعال دانشمند تبدیل شود و آماده گرفتن جایزههای بینالمللی میشود، از او حمایت کنیم.
این دانشمند پر استناد ایران افزود: شتاب علمی کشور راضی کننده نیست. وقتی مقاله کاهش پیدا میکند، مطمئن باشید، شتاب علم کاهش پیدا میکند. ما باید یک توازنی را در نظر بگیریم که یک سمت آن مقاله و یک سمت آن محصول است. این دو همزمان با هم باید پیگیری شوند. نباید بگوییم مقاله مهم است، محصول مهم نیست، یا مقاله مهم نیست، محصول مهم است. محصول بر اساس مقاله ساخته میشود.
عبدالهی به افزایش سرعت اینترنت تأکید کرد و گفت: برخی میگویند یک روز تعطیلی و قطع اینترنت، فلان قدر دلار برای اقتصاد ضرر داشته است؛ ولی من میگویم این مقدار را ضربدر ۱۰کنید، قطع اینترنت این مقدار ضرر برای ما دانشگاهیان دارد. غرامت هر روزی که برای هدایت دانشجویان و … از دست میدهیم را نیز باید حساب کرد؛ این غرامت خیلی زیاد است.
وی اظهار کرد: همه این مشکلات به مهاجرت نخبگان دامن میزنند. وقتی سرعت اینترنت پایین است و من محقق را مشغول حواشی میکنند؛ منِ محقق مهاجرت میکنم که بتوانم کار علمی خود را انجام دهم و حرف علمی بزنم.
عضو هیأت مدیره آکادمی علوم جهان اسلام یادآور شد: قطع کردن اینترنت حتی به اندازه یک ربع یا نیم ساعت هم صدمهای به این کشور میزند که بسیار زیاد است. مثل این که مریضی موقع جراحی به اکسیژن نیاز داشته باشد و ما سرعت اکسیژن را پایین بیاوریم. وقتی سرعت اکسیژن در زمان جراحی پایین بیاید، مغز آسیب میبیند و بعدها بیمار دچار عارضه جبران ناپذیر میشود. قطع کردن اینترنت مثل این است که ماهی را از دریا بگیریم و بگذاریم کمی بیاکسیژنی تجربه کند و بعد آن را به آب برگردانیم. این ماهی زنده میماند؛ اما دچار آسیب جبرانناپذیر میشود.
رئیس مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیاناینکه «ما باید از نظرات نخبگان استفاده کنیم، نه این که فقط بگوییم حمایت میکنیم!»، ادامه داد: این که فقط پول به نخبه بدهیم، کار خوبی نیست. اصلاً پول نباید دست او داد. باید ببینیم چه چیزی نیاز دارد و آن را برای او را تهیه کنیم. نخبه نباید درگیر کارهای اقتصادی و مالیات و ثبت شرکت و … شود.