۱۵ فوریه سال ۵۹۰ میلادی، خسرو پرویز، نوه خسروانوشیروان به عنوان بیست و دومین شاه ایران در تالار بزرگ کاخ سلطنتی تیسفون (طاق کسری) تاجگذاری کرد. بزرگان وقت، پدر او، هرمز چهارم را برکنار و بازداشت کرده بودند که بعدا کشته شد.

اسپهبد بهرام مهران (بهرام چوبین) پادشاهی خسروپرویز را نپذیرفت و تا تعیین پادشاه به روش درست، زمام امور را به‌دست گرفت. خسروپرویز که چنین دید، برای جلب کمک به قسطنطنیه رفت و با کمک نیروی نظامی خارجی بهرام چوبین را به منطقه فرارود فراری داد.

این رویداد ایرانیان را خشمگین ساخت و خسرو برای جبران اشتباه به سوریه و فلسطین لشکر کشید هر دو منطقه را به قلمرو ایران بازگردانید و سپس مصر را هم متصرف شد. وی بعدا به باده‌گساری روی آورد و بزرگان کشور در فوریه ۶۲۸ او را بازداشت کردند و پسرش قباد دوم را برجایش نشاندند.

گزارش نماینده روس از ملاقاتش با نادرشاه

طبق مندرجات دفتر ثبت وقایع دربار روسیه، ۱۵ فوریه سال ۱۷۴۲ الیزابت تزار روسیه و مشاورانش گزارش کتبی «کالوشکین» نماینده اعزامی به ایران را از ملاقاتش با نادرشاه به دقت بررسی کردند. کالوشکین در گزارش خود که در آرشیو سن پترز بورگ محفوظ است، نوشته بود:

«ملاقات با نادر بسیار دشوار بود. وی چنان از باده پیروزی سرمست است که صریحا می‌گوید که اگر اراده کند با یک حرکت کره زمین را مسخر خواهد کرد. نادر مردی نظامی است و نمی‌توان روی تعهدات سیاسی او حساب کرد. او با عثمانی خوب نیست و با ما هم قلبا خوب نخواهد شد.

خیلی دشوار است که بشود با او وارد یک معامله سیاسی شد، زیرا او برای هر مسأله‌ای راه حل نظامی را ترجیح می‌دهد. او عاشق شمشیر درخشان، توپ دورزن، اسب اصیل و سرباز مطیع است. باوجود این، هروقت که خسته می‌شود از منشی‌اش که در جلسات رسمی همیشه حضور دارد می‌خواهد که برایش از دیوان حافظ غزلی بخواند.»

www.iranianshistoryonthisday.com

code