سرایه
ای قد تو سرو بوستان‌ها

وی روی تو ماه آسمان‌ها

گل جیب دریده تا فتاده

آوازه تو به گلستان‌ها

خوبان به جهان بسی بود لیک

آن تو کجا و آن آن‌ها

صبری بده ای خدا به بلبل

یا مرحمتی به باغبان‌ها

برگوی تو از سگان مایی

تا خود شنوند پاسبان‌ها

تاب تب هجرت ای پری‌روی

آتش زده مغز استخوان‌ها

ای شوخ ز جور تو صد آوخ

وی دوست ز دست تو فغان‌ها

بی‌ماه رخت ز اشک شب‌ها

تا صبح شمارم اختران‌ها

افسانه ما هر آنکه بشنید

لب بست دگر ز داستان‌ها

اسرار نگاه دار کاسرار

در دل دارند رازدان‌ها

حکیم سبزواری

code

نسخه مناسب چاپ