این‌قدر از رفتار کسانی که رسوم زیبای ایرانی را خراب می‌کنند بدم می‌آید که نگو و نپرس. مثل همین‌هایی که توی چهارشنبه‌سوری، ترقه و چیزهای وحشتناک می‌زنند. هر سال وقتی چهارشنبه آخر سال می‌رسد من به همراه خانواده‌ام، بوته خشک کوچکی را آتش می‌زنیم، به نوبت یکی‌یکی از روی آن می‌پریم و می‌خوانیم: «زردی من از تو، سرخی تو از من». بعد همگی دور هم «آش ابودردا» می‌خوریم.

از قدیم، «آتش» برای ایرانی‌ها نشانه «نور و زندگی» بوده است؛ هدیه‌ای از طرف خدا.

من امسال توی چهارشنبه‌سوری برای همه آرزوی شادی می‌کنم و از ته دل می‌گویم: «غم برو شادی بیا، محنت برو روزی بیا.»

نویسنده: سمانه آقائی آبچوئیه

تصویرگر: مهشید رجایی

code