واکنش جانداران به انقراض های بزرگ چگونه است؟

وقتی یک انقراض بزرگ رخ می‌دهد، تغییرات عمده ای در زیستگاه های موجودات زنده و پویایی اکوسیستم ها به وجود می‌آید. برای پی بردن به این‌که تغییرات رخ داده چگونه بر جانداران اثر می‌گذارند باید محیط زیست دنیای امروز و تغییرات زیست محیطی کنونی را بشناسیم.

در اواخر دورۀ زمین شناسی دِوونیَن، حدود ۳۷۰ میلیون سال پیش، یک انقراض بزرگ در سیاره‌ زمین رخ داد. در رویداد دِوونیَن که منجر به انقراض ۳۵ درصد از گونه‌های دریازی شد، تعداد زیادی کنام زیست محیطی باز شدند و گونه‌های مجاور ترغیب شدند تا به این فضاهای خالی جدید تغییر مکان دهند. در دانش بوم شناسی منظور از کنام، محیطی است که یک موجود زنده در آن زندگی می‌کند. کنام‌های زیستی تنها بخشی از ساختار کلی یک اکوسیستم هستند.‌ برای پی بردن به واکنش جانوران به تغییرات بزرگ مثل انقراض‌های دسته‌جمعی دو مفهوم اهمیت دارند: حفظ وضعیت کنام و فرگشت کنام. منظور از حفظ وضعیت این است که جانداران در جای‌خود باقی مانده و ویژگی‌های خود را حفظ می‌کنند؛ در حالی‌که وقتی در کنام‌ها فرگشت اتفاق می‌افتد، جانداران طوری تکامل پیدا می‌کنند که با گذشت زمان پارامترهای محیط جدید را ترجیح می‌دهند.

چرا دانشمندان برای شناخت شنوایی انسان روی گورخرماهی مطالعه می کنند؟

گروهی از دانشمندان «دانشگاه کِیس وِسترن ریزِرو» در ایالات متحده پس از مطالعه روی نحوه‌ استفاده گورخرماهی از سلول‌های مویی برای تشخیص حرکات از فاصله دور، توانستند علت کاهش شنوایی در انسان را توضیح دهند. ساختار و عملکرد سلول‌های مویی پوست گورخرماهی به سلول‌های مویی حلزون گوش انسان‌ شباهت دارند. همچنین، گیرنده‌های سلولی انسان و گورخرماهی نوعی پروتئین به نام مجرای یونی دارند که امواج شناسایی‌شده توسط سلول‌ها را به ایمپالس‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. ایمپالس‌ها حامل اطلاعات مفیدی هستند. اما سلول‌های مویی انسان در محفظه استخوانی سختی قرار گرفته‌اند و وقتی گوش در حال واکنش

نشان‌دادن به صداها است، دسترسی به آنها ممکن نیست. به همین دلیل، پژوهشگران مطالعه خود را روی سلول‌های مویی گورخرماهی که بسیار قابل دسترس‌تر هستند متمرکز کردند تا شناخت خود را از شنوایی، کاهش شنوایی و ناشنوایی انسان بالا ببرند.

جهان از چه ساخته شده است؟

ستاره‌شناس‌ها با معمایی روبرو هستند که ندانستن پاسخ آن باعث ناخرسندی و خجالت آنها شده‌است. آنها نمی‌دانند ۹۵ درصد از جهان هستی متشکل از چه چیزی است. هر آن‌چه که در پیرامون‌ خود می‌بینیم از اتم تشکیل شده‌است، اما اتم‌ها فقط ۵ درصد از جهان را می‌سازند. در طول ۸۰سال گذشته برای ما آشکار شده‌است که مابقی آن، دو ماهیت مرموز به نام های ماده تاریک و انرژی تاریک هستند. ماده تاریک که در سال ۱۹۳۳ کشف شد، مانند چسب نامرئی عمل کرده و کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی را به هم متصل می‌کند. انرژی تاریک نیز در سال ۱۹۹۸ شناخته شد و نقش آن کمک به انبساط جهان با سرعت بیشتر است. ستاره‌شناس‌ها هر روز بیش از گذشته به شناسایی ماهیت واقعی این دو ماده مداخله‌گر نزدیک می‌شوند.

چرا خواب می بینیم؟

ما انسان‌ها تقریباً یک سوم از زندگی خود را در عالم خواب به سر می‌بریم. با توجه به این‌که مدت زیادی از زندگی ما صرف خوابیدن می‌شود، ممکن است تصور کنیم همه چیز را درباره خواب و رویا می‌دانیم.

دانشمندان بر خلاف چنین تصوری، همواره در تلاش هستند تا توضیحی کامل از علت خواب دیدن‌ بیابند. طرفداران دیدگاه‌های فروید معتقد بودند که رویاها بیان آرزوها و خواسته‌های تحقق‌نیافته ما هستند. گروهی نیز رویاها را تحریکات تصادفی مغز خفته می‌دانند. مطالعات انجام‌شده روی جانوران و تصویربرداری از مغز انسان سبب شده‌اند تعریف پیچیده‌تری از رویا و علت خواب‌دیدن ارائه شود. بر اساس این تعریف، خواب‌دیدن در عملکرد حافظه، یادگیری و بروز عواطف و احساسات نقش دارد. برای مثال، تجربه‌های زمان بیداری موش‌ها هنگام خواب برایشان در قالب رویا بازپخش می‌شوند. این مکانیسم به آنها کمک می‌کند کارهای پیچیده مثل مسیریابی در هزارتو را با موفقیت انجام دهند.

آیا جهان‌های دیگری هم وجود دارند؟

جهان ما مکان بسیار غیر محتملی است، یعنی احتمالات در آن جایی ندارند. کافی است اندکی تنظیمات آن تغییر کنند تا زندگی طبق شناختی که ما از آن داریم غیرممکن شود. فیزیکدان‌ها برای حل معمای تنظیمات بسیار دقیق و حساس جهان، نظریه جهان‌های دیگر را مطرح کرده‌اند. اگر در‌ یک جهان چندگانه بی‌نهایت جهان دیگر وجود داشته باشد، خود را در جهانی می‌یابیم که می‌توانیم وجود داشته‌باشیم. توجه دانشمندان کیهان شناسی و فیزیک کوانتوم اکنون به این موضوع خاص جلب شده‌است.

چگونه می توان انرژی بیشتری از خورشید به دست آورد؟

کم شدن ذخایر سوخت‌های فسیلی به این معنی است که نیازمند شیوه تازه‌ای برای تأمین انرژی هستیم. نزدیک‌ترین ستاره به ما بیش از یک راه‌حل را پیش پای ما گذاشته است. ما مدتی است یاد گرفته‌ایم انرژی خورشید را مهار کنیم تا به برق خورشیدی برسیم. ایده دیگر استفاده از نور خورشید برای شکافت آب به اجزای سازنده‌اش، اکسیژن و هیدروژن است. می‌توان از هیدروژن سوختی پاک برای خودروهای آینده تولید کرد.

دانشمندان روی دست‌یابی به منبع دیگری از انرژی کار می‌کنند که لازمه آن بازسازی فرایندهایی است که درون ستاره‌ها رخ می‌دهند. برای مثال، در حال ساختن دستگاه همجوشی هسته‌ای هستند.

code