با توجه به جذابیت‌های ایجاد شده برای احداث پتروپالایشگاه‌ها در کشور این طرح‌ها ظرفیت جذب نقدینگی مردمی با ابزارهای مختلف بازار سرمایه را دارند.

بسیاری از پژوهش‌های پولی و بانکی رشد نقدینگی را از مهمترین دلایل ایجاد تورم می‌دانند که با یک وقفه در بازه چندماه تا چند سال نهایتاً اثر خود را بر تورم می‌گذارد. رشد بی‌رویه نقدینگی باعث رشد سریع تقاضا برای کالاها و خدمات شده و چون در کوتاه مدت عرضه کالا و خدمات محدود است، این امر منجر به ایجاد تورم در اقتصاد می‌شود.

افزایش نرخ بهره بانکی، افزایش واردات کالاهای مصرفی و جلوگیری از اعطای تسهیلات توسط بانک‌ها راهکارهای ساده‌ای هستند که برای کنترل تورم استفاده می‌شود اما این راهکارها اغلب به رکود در اقتصاد و نهایتاً تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری منجر می‌شود. رشد تولید با سنگین‌تر کردن طرف عرضه کالا، ارزآوری و از همه مهمتر امکان جذب نقدینگی به‌منظور تأمین مالی احداث واحدهای تولیدی می‌تواند تأثیر محسوس و بلندمدتی بر کنترل تورم داشته باشد.

پتروپالایشگاه‌ها، پروژه‌های استراتژیک

در این میان توسعه ظرفیت پتروپالایشی از جمله پروژه‌های زیرساختی و استراتژیک محسوب می‌شود که از جنبه خنثی کردن تحریم‌ها، ظرفیت ایجاد دیپلماسی با صادرات فراورده‌های نفتی به کشورهای منطقه، ارزآوری، رونق در صنایع مرتبط پالایشگاهی و ایجاد بستر سرمایه‌گذاری مولد؛ اهمیتی راهبردی برای کشور دارد.

ایران یک درصد از جمعیت دنیا و ۷ درصد از منابع زیرزمینی جهان را در اختیار دارد که منابع نفت و گاز بخشی از این سرمایه خدادادی محسوب می­ شوند. راه­های متعددی برای بهره ­برداری از این منابع وجود دارد که ساده­ ترین راه، خام فروشی این مواد است.

این کار اگر چه راحت است، ولی در مقایسه با دیگر روش­های بهره ­برداری از این موهبت الهی بسیار کم‌بازده است. خام‌فروشی اگر چه در کوتاه‌مدت سود نسبتا خوبی عاید کشور می ­کند اما در آینده ­ای نزدیک و در صورت ادامه این روند، نعمت برخورداری از این منابع را به نقمت تبدیل می­کند زیرا با خام ­فروشی نفت در واقع ماده اولیه صنایعی را به فروش می‌گذاریم که به محصول نهایی آنها نیازمندیم و مجبور می­ شویم این محصولات را از کشورهای دیگر وارد کنیم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در نخستین سخنرانی تلویزیونی خود در سال ۱۴۰۲ به این مسئله اشاره کردند و فرمودند: «عیب مهمّ دیگر اقتصاد ما، وابستگی به صادرات نفت خام است. ما نفت خام را صادر می‌کنیم، در حالی که اختیار نفت خام در دست ما نیست. آن کسی که نفت ما را وارد می‌کند او از این واردات نفت سود بیشتری می‌برد از ما که نفت متعلّق به ما بود و آن را از چاه‌های نفت بیرون آورده بودیم و به او فروخته بودیم.»

یکی از راه­های پیش رو برای افزایش سودآوری و ایجاد ارزش افزوده در صنایع نفتی راه‌اندازی واحدهای پتروپالایشی است. این واحدها چه در دوره ساخت و چه در دوره بهره‌برداری می‌توانند موجب رونق بسیاری از صنایع داخلی کشور شوند. چنانکه فرایند احداث پتروپالایشگاه ها به دلیل درگیر بودن با صنایع مختلف از جمله سیمان، فولاد، مخازن، تجهیزات برق و الکترونیک، مخازن، تجهیزات دوار از جمله پمپ و کمپرسور و … نقش قابل توجهی در رونق صنایع داخلی کشور دارد.

در این میان همچنین فعال شدن بسیاری از صنایع و کارخانه‌های فولاد، قطعه‌سازی، (نظیر شرکت‌های لوله‌سازی، ابزار دقیق و انواع شرکت‌های سازنده قطعات نظیر شرکت‌های آذراب، هپکو و ماشین‌سازی اراک و تبریز که اتفاقاً در سال‌های اخیر با مشکل رکود اقتصادی مواجه بوده‌اند) در دوره ساخت و پس از آن و شکل گرفتن شرکت‌های شیمیایی ذیل پتروپالایشگاه با هدف تکمیل زنجیره ارزش فراورده‌های نفتی می‌تواند موجب شکوفایی صنایع شیمیایی کشور شود.

باید خاطرنشان کرد در سال های اخیر همزمان با پیشرفت دانش و فناوری ساخت مجموعه‌های چند منظوره در صنایع مختلف در راستای افزایش بهره‌وری و یکسان‌سازی تولید مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است و در این میان ساخت پتروپالایشگاه‌ها به عنوان مصداقی از تجمیع واحد‌های پتروشیمی و پالایشگاهی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

پتروپالایشگاه ها کلید جلوگیری از خام فروشی

باید این نکته را مورد توجه قرار داد که پترو

پالایشگاه ها چه هستند و چگونه این واژه به ادبیات نفت و گاز و انرژی راه پیدا کرده است. غالب مردم با واژگانی چون پالایشگاه و پتروشیمی آشنایی دارند. پالایشگاه و پتروشیمی به دلیل این که قدمت بسیار طولانی دارند و بسیاری از محصولات مورد نیاز مردم به تفکیک از هر کدام از آنها تامین می شود، اسامی شناخته شده هستند.

در واقع نفت و گاز خام از میادین تولید و پس از فرآورش اولیه در واحدهای بهره برداری به

پالایشگاه ها ارسال می شود. مهمترین خروجی و محصول پالایشگاه های نفتی و گازی شامل:نفتا، بنزین، گازوییل، نفت سفید، نفت کوره، قیر و مالچ و همچنین میعانات گازی و گازهای سبکی چون متان، اتان و پروپان و گوگرد است.

محصول خروجی پالایشگاه ها بخشی به صورت مستقیم در بازار به مردم عرضه می شود و مورد مصرف قرار می گیرد اما بخشی دیگربه عنوان خوراک به پتروشیمی ها انتقال داده شده و محصولات مختلف از سوی مجتمع های پتروشیمی روانه بازارهای داخلی و خارجی می شود و می توان به سه گروه محصولات اصلی اشاره کرد که شامل دسته اول: اتیلن، پروپیلن، پلی پروپیلن، گوگرد، بنزن،اوره و آمونیاک و چندین محصول دیگر. این محصولات پایه و اساس محصولات متعدد دیگر پتروشیمی را تشکیل می دهد. دسته دوم شامل محصولات میانی که خود ماده اولیه محصولات نهایی است مانند مواد اولیه پلاستیک ، پی وی سی و ملامین و … و دسته سوم محصولات نهایی مانند لاستیک، کودهای شیمیایی، بنزین، الیاف مصنوعی و … تقسیم می شود.

با توجه به این که یکی از راهکارهای اساسی بی‌اثرکردن تحریم‌های نفتی ، تغییر رویکرد از خام‌فروشی به سمت فرآورده‌فروشی و ایجاد ارزش افزوده بیشتر است. در این راستا کمیسیون انرژی مجلس در پاییز ۱۳۹۷طرحی را با عنوان «احداث پتروپالایشگاه ها با استفاده از سرمایه گذاری مردمی و روش تنفس خوراک» پیشنهاد داد که در صحن علنی مجلس بررسی و در تیر سال ۹۸ به تصویب رسید.

بر اساس یک گزارش مرکز پژوهش های مجلس، این طرح از جنبه های مختلف مانند جلوگیری از خام فروشی، بی اثر کردن تحریم، ارزش افزوده و رونق اقتصادی منجر به توسعه و رشد صنعت نفت کشور می شود.

نتایج این گزارش نشان می دهد که پتروپالایشگاه‌ها در مقایسه با پالایشگاه‌ها حاشیه سود بالاتری دارند. در ایران هم با هدف تکمیل زنجیره نفت و گاز و ارزش‌آفرینی بیشتر، تعدادی از مجتمع‌های پتروشیمی در مجاورت مجتمع‌های پالایشی ایجاد شدند.

کارشناسان می گویند: یکی از راهکارهای اساسی بی‌اثرکردن تحریم‌های نفتی، تغییر رویکرد از خام‌فروشی به سمت فرآورده‌فروشی و تولید محصولات نهایی و ایجاد ارزش افزوده بیشتردر مسیر کاهش وابستگی کشور به نفت خام است.

در همین زمینه به نظر می رسد ساخت واحدهای پتروپالایشی افزون بر دور زدن تحریم‌های نفتی، باعث ایجاد ارزش افزوده و اشتغال شده و برای سهامداران آن سود سرشاری را به همراه خواهد داشت؛چنانکه در حال حاضر بسیاری از کشورهای دنیا مانند سنگاپور که فاقد منابع نفت و گاز بوده با سرمایه‌گذاری در حوزه صنایع پتروپالایشی و توسعه این واحدها سرمایه‌ بسیاری را برای کشور خود به ارمغان آورده‌اند و در نتیجه ضرورت توسعه صنایع پتروپالایشی در داخل کشور با توجه به فضای تحریمی بیش از گذشته است.

توسعه جهانی صنعت پتروپالایشگاهی

توسعه صنعت پتروپالایشگاهی ازجمله

برنامه های کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه‌ دنیاست. کشورهای توسعه‌یافته با ایجاد پارک های شیمیایی و صنایع پتروپالایشگاهی و ارائه‌ اعتبارات و تسهیلات مناسب و ویژه به این صنایع، زمینه رشد چشمگیر صنایع پتروپالایشی خود را ایجاد کرده اند.

این کشورها با توسعه صنایع تبدیلی نفت خام به فرآورده های سودده، سعی بر نقش‌آفرینی در آینده بازار انرژی دنیا را دارند. در این میان ایران که سابقه ای طولانی در صنعت پالایشگاهی دنیا دارد، از مشکلات عدیده ای همچون فرسودگی تأسیسات و تجهیزات پالایشگاهی، عدم بازدهی مناسب در صنایع میان‌دستی و پایین‌دستی نفت خام و فقدان اعتبارات لازم برای نوسازی و توسعه صنایع پالایشگاهی خود رنج می برد.

گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی معتقد است افزایش ظرفیت محصولات و فرآورده های نفتی و میعانات گازی به اندازه تمام نفت و میعانات گازی تولیدی در کشور می تواند ابزاری برای

بی اثر کردن تحریم های نفتی امریکا باشد به‌صورتی که تکمیل زنجیره ارزش پتروشیمی برای سهم مناسبی از آن متناسب با بازار منطقه‌ای مهیا شود.

در این زمینه اما مشکلات پیش روی توسعه ظرفیت پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی کشور مانند مشکل «تأمین مالی و فاینانس‌های خارجی» را می توان مهمترین موانع توسعه طرح های پالایشی و پتروپالایشی دانست. به همین منظور در این طرح به ارائه روشی برای تأمین مالی داخلی پروژه‌های مذکور به کمک منابع مردمی از طریق «اعطای تنفس خوراک» پرداخته شده است.

در این میان باید یک بار دیگر این نکته را مورد توجه قرار داد که با توجه به تجربه های موجود در جهان ، حرکت به سمت ساخت پتروپالایشگاه می‌تواند درآمد کشور را در حوزه پالایشی و پتروشیمی افزایش دهد. پتروپالایشگاه‌ها چون دارای بخش های مختلفی از تکنولوژی پالایشگاه و پتروشیمی‌ها هستند و محصولات متنوعی را می توانند تولید کنند، این امکان را در اختیار ما قرار می‌دهند که ارزآوری از این صنعت را چندین برابر کنیم.

کارشناسان می گویند: توسعه ظرفیت پتروپالایشی تأثیر مهمی در رشد سرانه تولید داخل و به تبع آن رشد اقتصادی دارد از همین‌رو جذب نقدینگی در این حوزه تأثیر بلندمدتی بر مهار تورم دارد. از طرف دیگر ارزآوری ناشی از صادرات محصولات پتروپالایشی نقش مهمی در کنترل تقاضای ارزی دارد، همانطور که در حال حاضر پتروشیمی‌ها نقش مهمی در تأمین نیازهای ارزی کشور دارند.

بنابراین در مجموع استفاده از راهکارهای استفاده از ظرفیت تأمین مالی مردمی در طرح‌های پتروپالایشی از جمله رویکردهایی اسن که نقش مهمی در تحقق شعار سال و مطالبات اقتصادی مقام معظم رهبری دارد. به عبارت دیگر تأمین مالی مردمی طرح‌های پتروپالایشی علاوه بر کمک به تأمین مالی طرح‌های پتروپالایشی به‌منظور جلوگیری از خام فروشی، ارتقای شاخص سرمایه‌گذاری در کشور و نهایتاً کمک به مهار تورم را در پی دارد.

احداث پتروپالایشگاه ها، تکلیف دولت

در همین زمینه مرکز پژوهش های مجلس اعلام کرده است: احداث پالایشگاه ها و پتروپالایشگاه های با فناوری روز که درصد نفت کوره در سبد فرآورده های آنها کمتر از ۱۰ درصد باشد، تکلیف دولت است.

ماده (۴۴) برنامه ششم توسعه بر ایجاد ظرفیت پالایش ۷ر۲ میلیون بشکه نفت و میعانات گازی را تا پایان برنامه مذکور تأکید کرده است و طبق این ماده دولت موظف است تسهیلات لازم را برای ایجاد ظرفیت مذکور با ضریب پیچیدگی بالا توسط بخش غیردولتی به نحوی برنامه‌ریزی و اجرا کند تا ترکیب تولید فرآورده آنها اساساً به محصولات سبک تر و میان‌تقطیر اختصاص یابد و سهم نفت کوره در الگوی پالایش از ۱۰ درصد بیشتر نشود.

با توجه به اینکه پس از اجرای قانون اجرای سیاست های کلی اصل چهل‌وچهارم قانون اساسی، وزارت نفت نمی‌تواند بیش از ۲۰ درصد سهام هر شرکت پالایشگاهی یا پتروشیمی را داشته باشد، عملا سیاست توسعه صنایع پایین‌دستی نفت در تقسیم کار قانون مذکور به‌عهده بخش خصوصی گذاشته شده است.

گزارش مرکز پژوهش های مجلس همچنین گفته است: «وابستگی صنعت خصوصاً صنعت نفت کشور به فاینانس خارجی برای تأمین مالی پروژه‌های توسعه‌ای، به دلیل ضعف روش‌های تأمین مالی داخلی و مردمی است. با توجه به شرایط فعلی کشور و لزوم هدایت نقدینگی به سمت فعالیت های مولد، جذب سرمایه مورد نیاز برای توسعه این پتروپالایشگاه ها از منابع خرد و نیمه‌خرد مردمی، موجب می‌شود که بخشی از نقدینگی سرگردان موجود در کشور که صرف سوداگری در بازار مسکن، خودرو، ارز و طلا می‌شود در راستای اینگونه فعالیت های مفید تولیدی قرار گیرد.

در این طرح سهامداران شرکت مجری موظفند حداکثر یک سال پس از دریافت مجوز، نسبت به واگذاری حداقل ۳۰ درصد سهم شرکت مجری از طریق «عرضه سهام» یا «صدور واحدهای صندوق

سرمایه گذاری پروژه» و یا «انتشار اوراق بهادار قابل تبدیل به سهام» اقدام کنند.

توسعه ظرفیت پالایشی از طریق اعطای

«تنفس خوراک»

بازوی کارشناسی مجلس همچنین درباره حمایت از طریق اعطای «تنفس خوراک» اعلام کرده است: «منظور از تنفس خوراک، اعطای خوراک در تمام یا بخشی از سال های اول و دوم پس از بهره‌برداری واحد است به‌صورتی که هزینه خوراک در این مدت به عنوان وام صندوق توسعه ملی به مجموعه سهامداران پالایشگاه یا پتروپالایشگاه به حساب آید و طی ۱۲ سال با نرخ سود ۴ درصد ارزی بازپرداخت شود.

این اقدام نرخ بازده داخلی(IRR) طرح را تا ۵ درصد افزایش می دهد و مهمتر از آن به جذابیت طرح برای استقبال مردم و سرمایه‌گذاران داخلی در راستای تأمین سرمایه سریع پروژه منجر می شود. این اقدام را می توان نوعی از حمایت در قالب تأمین مالی جایگزین که در تسهیل تأمین مالی طرحهای زیرساختی و توسعه ای مورد استفاده قرار می گیرد دانست.

ناگفته نماند: توسعه ظرفیت پالایشی کشور به اندازه تمام نفت و میعانات گازی تولید شده در کشور، بیش از آنکه نیازمند حمایت های دولت از ابعاد فنی و مهندسی باشد، نیازمند تسهیل گری و تنظیم گری دولت در بُعد تأمین مالی است. افزایش ۲ میلیون بشکه در روز به ظرفیت پالایش نفت کشور، نیازمند حدود ۴۰ میلیارد دلار است که با نرخ تسعیر ده هزار تومان، معادل ۴۰۰ هزار میلیارد تومان سرمایه است که با توجه به نقدینگی موجود و همچنین تدریجی بودن انجام طرح در جامعه قابل جمع‌آوری است. کافی است مردم و بخش خصوصی نسبت به دریافت سود قطعی مشارکت در پروژه های مذکور مطمئن باشند.

طرح پیشنهادی می تواند این اطمینان را به سرمایه‌گذاران دهد و منابع مورد نیاز برای تبدیل نفت خام به فرآورده در داخل کشور را فراهم  سازد.

سرویس اقتصادی