نزدیک به ۱۰سال کی روش را کنار تیم ملی فوتبال قرار دادیم.زمان کمی نبود،اما وقتی که نتیجه کار این مربی پر حاشیه مورد بررسی قرار می گیرد متوجه خواهید شد که کی روش نه تنها در این مدت نکته ای را به فوتبال ما اضافه نکرد بلکه بیشترین در آمد را به خود اختصاص داد..آلبته قصد ورود وریز شدن به در آمدهای این مربی را نداریم .فقط به این بسنده می کنیم که در آمد ارزی مربی پرتغالی از فوتبال ما کم نبود.حتی می توان به جرات گفت ،در حد ساخت یک ورزشگاه ۲۰هزار نفری. حرف وسخن این است، با توجه به تجربه انتقال کی روش وحتی ویلموتس،همچنان در زمینه خریدها وانتقال بازیکنان خارجی به باشگاه ها، با عملکرد منفی مواجه هستیم.نمونه آن حضور شیخ دیاباته وپریرا وحتی گادوین منشا وچندین بازیکن دیگر است که برخی از آنها به دلیل ماندگاری طولانی در فوتبال ایران، نقش سر قفلی را پیدا کرده اند. اگر مسیر انعقاد قرارداد همین تعداد از بازیکنان شاغل در لیگ مورد کنکاش واقع شود، متوجه خواهید شد که دریافتی آنها کمتر از کی روش نیست و عملکردشان در حد کی روش قابل بررسی است. البته با خرید وانتقال و اضافه شدن بازیکنان یا مربیان خارجی به فوتبال کشورمان تضادی وجود ندارد،اما باید آگاه بود که به چه قیمت باید زیر بار حضور بازیکنان خارجی رفت؟بیراهه نرویم،همین شیخ دیاباته در فصل فوتبالی که چند روز پیش با قهرمانی پرسپولیس به پایان رسید،چه سودی وکدام خروجی مثبت را برای پرسپولیس به ارمغان آورد؟.اگر دریافتی این بازیکن با تاثیر حضورش مورد بررسی واقع شود،به این نتیجه نزدیک خواهید شد که وی دریافتی سنگین ارزی را صرفا برای زمان اوقات وفراغت خود داشته است. بنابراین موضوع مهم این است که باید با چشم وگوش باز اقدام به چنین خریدهایی کرد.باید به استقبال خرید بازیکنان ومربیان خارجی رفت که دارای دانش فنی بالا باشند ودر مسیر انتقال دانش فنی آنها ،فوتبال ما از سود کافی برخوردار شود.مانند دورانی که فوتبال ما با حضور رایکوف و اوفارل به بالاترین رشد وسود مندی لازم دست یافت.