
خبرآنلاین نوشت: تا پیش از این تلسکوپهای فراوانی ساخته شده و در حیاط خانهها، برفراز قلههای دور افتاده و مکانهای مختلف نصب شده و حتی تلسکوپهایی نیز به فضا پرتاب شدهاند؛ اما مورد جدید، یک مورد استثنایی و متفاوت است.
بر پایه مقاله منتشر شده در ArXiv، یک انتخاب و گزینه مناسب، میتواند ایجاد یک رصدخانه در سطح ماه باشد. قراردادن تلسکوپ روی سطح ماه، ایده جدیدی نیست و ناسا هم پیش از این، کمکهای مالی اکتشافی را برای تلسکوپ رادیویی دهانه ماه (LCRT) تامین کرده است. در طول ماموریتهای آپولو، فضانوردان بازتابندههایی را روی سطح ماه قرار دادند تا اخترشناسان بتوانند فاصله تا ماه را با دقتی بالا اندازهگیری کنند.
در مقاله جدید منتشر شده، نویسندگان چندین ایده شناخته شده را خلاصه کرده و مفهوم جدیدی را تحت عنوان "هایپرتلسکوپ" معرفی میکنند.
ایده هایپرتلسکوپ چقدر شدنی است؟
درحالی که تلسکوپهای رادیویی مثل LCRT که در سمت دورتر ماه واقع شدهاند، ممکن است محبوبترین گزینه باشند، اما تلسکوپهای دیگری مثل LFTALP (تلسکوپ یافتن حیات در قطبهای قمری) نیز وجود دارند که مجموعهای از تلسکوپهای ۶.۵ متری است که تمرکز آن برروی مطالعه برروی جو سیارههای فراخورشیدی است.
بعد از آن کاوشگر نوری UV ماه (LOUVE) است که برروی اجرام فرابنفش و درخشان متمرکز است و حتی پیشنهادهایی برای یک رصدخانه امواج گرانشی مشابه LIGO نیز وجود دارد.
اما مشکل همه این پیشنهادات این است که سطح فنی مورد نیاز برای ساخت آنها، در حدی است که برآورده کردن آن حتی بر روی سطح کره زمین نیز چالشبرانگیز است. ایده ساخت رصدخانههای آرایهای و امثال آن بر روی سطح ماه، یک هدف فوقالعاده است که البته با تواناییهای فنی بشر، فاصله زیادی دارد.