
به گزارش«اطلاعات آنلاین» به نقل از یورونیوز، اگرچه در کره زمین محل اسکان میلیاردها انسان، اکسیژن در هوا وجود دارد و گیاهان و برخی از انواع باکتریها نیز آن را برای ما فراهم میکنند اما اکسیژن تنها گاز موجود در جو زمین نیست. بلکه فراوانترین گاز سیاره ما هم نیست.
بررسی ها نشان می دهد که تنها ۲۱ درصد هوای سیاره زمین را اکسیژن تشکیل داده و بخش قابل توجه آن را (حدود ۷۸ درصد) نیتروژن تشکیل میدهد.
حال سئوال اساسی این است که اگر بخش زیادی از هوای کره زمین را نیتروژن تشکیل داده، چرا ما اکسیژن تنفس میکنیم؟ پاسخ این است که وقتی نفس میکشیم، همه چیزهایی را که در هوا وجود دارد را وارد بدنمان میکنیم. اما بدن ما فقط از اکسیژن استفاده میکند و با عمل بازدم، بقیه گازها را دوباره بیرون میریزد.
تازه ترین بررسی های علمی نشان می دهد که جو مریخ بسیار نازکتر از جو زمین است و حجم آن تنها ۱٪ از جو زمین است.
به عبارت دیگر، در مریخ ۹۹ درصد هوای کمتری نسبت به زمین وجود دارد.
شاید مهمترین دلیل وجود چنین جو نازکی، این است که اندازه سیاره مریخ تقریباً نصف اندازه زمین است و نیروی گرانش آن نیز به اندازه کافی قوی نیست که از خروج گازهای جوی به داخل فضا جلوگیری کند.
فراوانترین گاز موجود در جو مریخ یا به عبارت دیگر ۹۶ درصد هوای آن، گاز دی اکسید کربن است.
این در حالی است که برای ساکنان کره زمین، دی اکسید کربن یک گاز سمی محسوب میشود و به همین دلیل نیز بسیار کمتر از ۱٪ از جو سیاره ما را این گاز تشکیل میدهد.
از سوی دیگر، مریخ تقریباً فاقد اکسیژن است و درواقع تنها «یک دهم درصد» هوای این سیاره از اکسیژن تشکیل شده که برای زنده ماندن و زندگی انسان کافی نیست.
به همین دلیل اگر بدون استفاده از تجهیزات لباس فضانوردی که اکسیژن مورد نیاز ما را تامین میکند، سعی کنید در جو مریخ نفس بکشید بلافاصله میمیرید.
تاکنون محققان هیچ مدرکی دال بر وجود حیات در مریخ پیدا نکردهاند. اما جستجوها تازه شروع شده است و رباتهای کاوشگر هنوز توانستهاند تنها خراشی را به سطح مریخ بدهند.
محققان دریافته اند که در مریخ نهتنها اکسیژن کافی برای ادامه حیات وجود ندارد بلکه آب مایع بسیار کمی نیز در سطح آن پیدا شده است. دمای هوای مریخ نیز بسیار سرد است و در شب به بیش از «منهای ۷۳ درجه سانتیگراد» میرسد.
با این وجود برخی از موجودات سیاره زمین میتوانند در مریخ زنده بمانند. به ویژه موجوداتی که در میان یخهای قطب جنوب، در کف اقیانوس و فرسنگها زیر پوسته زمین یافت شدهاند. در این مکانها نیز دما بسیار گرم یا بسیار سرد است، تقریباً آبی وجود ندارد و اکسیژن کمی یافت میشود.
به همین دلیل گمان میرود حتی اگر اکنون زندگی در مریخ وجود ندارد، ممکن است میلیاردها سال پیش وجود داشته است، یعنی زمانی که جو غلیظتر، اکسیژن بیشتر، دما گرمتر و مقدار آب مایع روی سطح مریخ بیشتر بوده است.
اما یک نکته مهم را توجه داشته باشید که یکی از هفت ابزار مفید کاوشگر «استقامت»، دستگاهی به نام MOXIE است که میتواند دی اکسید کربن جو مریخ را به اکسیژن تبدیل کند.
اگر این دستگاه به روشی که دانشمندان امیدوارند کار کند، فضانوردانی که در آینده روی مریخ فرود میآیند نهتنها میتوانند اکسیژن خود را تولید کنند، بلکه میتوانند از آن به عنوان یکی از مواد ترکیبی در سوخت موشک برای بازگشت به زمین نیز استفاده کنند.
انسان هرچه بیشتر بتواند در مریخ اکسیژن بسازد، کمتر نیاز پیدا میکند که اکسیژن مورد نیاز خود را از زمین به مریخ ببرد و به این ترتیب سفر فضانوردان به مریخ آسانتر میشود.
ناسا همچنان در حال کار روی فناوریهای جدید برای فرستادن انسان به مریخ است و ممکن است این رویا در دهه آینده، شاید در اواخر دهه ۲۰۳۰ میلادی عملی شود.