باید در گردآوری و نگهداری هرآنچه که به عنوان اسناد ملی و میراث مکتوب موجود است، دقت و حساسیت به خرج بدهیم تا بتوانیم از گذشته، حال و آینده خود دفاع کنیم.
ارمغان زمان فشمی در یادداشتی در ضمیمه جامعه امروز روزنامه اطلاعات نوشت: قدیمترها که هنوز «سجل» رواج نداشت، زمان تولد نوزادان را در صفحه اول قرآن مینوشتند، چرا که ثبت و ضبط چنین واقعهای، جالب و البته لازم به نظر میرسید.
انسانها خیلی پیشتر از آن هم از زمانی که خط و رسم را اختراع کردند، سعی داشتند دانستهها و مشاهداتشان را مکتوب کنند، چه به شکل نقاشی روی دیوار غار و چه به شکل کتیبهها و بعدها به شکل خطوط روی پوست جانوران و در نهایت کاغذ.
دیدن نسخههای خطی کتابها، آلبومهای خانوادگی و نشریات قدیمی، نامههایی که سالها پیش میان اقوام ردوبدل شده، کارت پایان خدمت پدربزرگ، قباله ازدواج خالهخانم، گواهی تولد بزرگترین نوه فامیل و خلاصه هر سند و مدرک و نوشته منظوم و منثوری که به گذشته مربوط باشد برای اغلب ما تجربهای شیرین و خوشایند است.
وقتی دانستن پیشینه و شجرهنامه خانوادگی و عکسهای قدیمی فامیل این همه اهمیت دارد، تصور کنید دانستن پیشینه تاریخی کشور و اسناد مراودات تجاری و سیاسی دولتی و نخستین تصاویر بناهای تاریخی و کوچه و بازار در روزگار گذشته از چه اهمیتی برخوردار است.
برخی از این اسناد، ارزشی فراتر از بعد تاریخی دارند و میتوانند به عنوان مدارکی معتبر برای اثبات ادعاهای کشورهای مختلف، مورداستفاده قرار بگیرند، مثلا آنچه مورخان و جغرافیدانان در گذشته از سرزمین ما ایران ثبت کردهاند میتواند اثباتی بر این باشد که خلیج فارس در همه ادوار با همین عنوان نامیده شده است. همچنین نقشههای رسمی ثبتشده از کشورها در دوران مختلف، میتواند به هنگام مناقشات مرزی احتمالی با همسایگان راهگشا باشد.
اینجاست که اهمیت در نظر گرفتن روزی با عنوان «روز اسناد ملی و میراث مکتوب» در تقویم رسمی کشور مشخص میشود. باید در گردآوری و نگهداری هرآنچه که به عنوان اسناد ملی و میراث مکتوب موجود است، دقت و حساسیت به خرج بدهیم تا بتوانیم از گذشته، حال و آینده خود دفاع کنیم.