ناصر تقوایی: فرهنگ ایران مدیون آل‌احمد است و شاملو مستحق نوبل ادبیات!
ناصر تقوایی معتقد است که تحول فرهنگی – اجتماعی در ایران وامدار شاعران و نویسندگانی چون نیما یوشیج، صادق هدایت و جلال آل احمد است.
به گزارش اطلاعات آنلاین، ناصر تقوایی، فیلمساز سرشناسی که خود سابقۀ نویسندگی دارد، در مصاحبه‌ای که سال‌ها پیش داشته، در پاسخ به پرسشی درباره ارتباط خود با جلال آل احمد در سال‌های حیاتش در دهۀ 40 گفته است: بعضی از آدم‌ها در مجالس حضور عجیبی دارند. وقتی وارد مجلس می شوند و در نقطه‌ای می‌نشینند، آن نقطه می‌شود صدر مجلس. جلال این‌جور آدمی بود. هر جا او می نشست، صدر مجلس بود. ابراهیم گلستان هم دارای چنین جایگاهی بود. به دلیل توانایی‌هایی که در وجود این آدم‌ها بود، ما فقط نوشتن و فیلم‌سازی را از اینها یاد نگرفتیم، شخصیت هنری را از اینها آموختیم. من زمانی رؤیای دیدن آل احمد و شاملو را داشتم و حالا از نزدیک با آنها آشنا شده بودم...
او در ادامه تاکید کرده است: هنوز فکر می‌کنم بزرگترین تحول فرهنگی - اجتماعی در ایران به همت آدم‌هایی مثل نیما، هدایت، آل احمد و دیگران به راه افتاد. نیما شعر فارسی را با آن پشتوانۀ سنتی قوی متحول کرد. یک تنه هم این کار را کرد و توانست سلیقۀ ایرانی را عوض کند. شاگردانش هم همین کار را ادامه دادند. شاملو و فروغ پیدا شدند. این شاعران عامل مهمی در تغییر دادن سلیقۀ ملت ما به حساب می‌آیند. هدایت با نثر فارسی این کار را کرد. او سبک‌ها و شکل‌های متعددی را در داستان‌نویسی ایران تجربه کرد و به همین دلیل آثارش این‌قدر متنوع است. شما تردید نکنید که شعر و کلاً ادبیات ایران در دهۀ ۱۳۴۰ یکی از درخشان ترین دوران ادبیات در جهان بود. اینها حاصل تلاش آن آدم‌ها بود که زمینه‌ساز بودند و سلیقۀ تازه به وجود می‌آوردند. تنوع شعر دهۀ ۴۰ را نگاه کنید. هیچ دو شاعری به هم شبیه نیستند. ولی ما همیشه عادت داریم که ارزش‌های خودمان را لگدمال کنیم. هر شاعری شعر خوبی می‌گفت، ابتدا متهم می‌شد که از جایی سرقت کرده است.
ناصر تقوایی همچنین در پایان سخنان خود اعتراف کرده است: آن روزهایی که می‌گفتند احمد شاملو کاندیدای جایزۀ نوبل است، من فکر می‌کردم او یکی از مستحق‌ترین شاعرانی است که باید این جایزه را بگیرد.
ناصر تقوایی، در سال‌های فعالیتش، به ادبیات در فیلم‌ها و سریال‌هایش توجه ویژه داست. علاوه بر سریال «دایی جان ناپلئون»، فیلم‌های «آرامش در حضور دیگران»، «نفرین» و «ناخدا خورشید» را به‌عنوان اقتباس ادبی ساخت و در فیلم «کاغذ بی‌خط» هم به ادبیات معاصر توجه ویژه نشان داد.
«منوچهر آتشی» و «محمدعلی سپانلو» هم زمانی که در فیلم «آرامش در حضور دیگران» تقوایی به ایفای نقش‌های کوتاهی پرداختند، شاعران سرشناسی در تهران دهۀ 40 بودند.
